Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Αξίζει να διαβάσει κανείς την δήλωση της κ. Χριστοφιλοπούλου (Δημοκρατική Παράταξη) για την επικείμενη τροπολογία περί απεργιών: «Ο κόσμος της εργασίας, και όχι μόνον, τους έχει πλέον καταλάβει. Σε σύντομο χρονικό διάστημα θα τους θαυμάσει, όταν μαζί με τη Νέα Δημοκρατία θα ψηφίσουν την ουσιαστική κατάργηση της απεργίας κατ΄ εντολήν των... θεσμών».
Αυτό είναι μια μικρή γεύση για το τι πρόκειται να ακολουθήσει στο μέλλον, όταν πλησιάζουν οι εκλογές και το νέο «Κίνημα» θα θελήσει να υποκαταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό σύστημα. Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Φανταστείτε τι θα συμβεί με τον υποψήφιο εταίρο, σε περίπτωση αδυναμίας της Νέας Δημοκρατίας να σχηματίσει κυβέρνηση…
Μ΄αυτές τις σκέψεις, αναμένω με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, το συνέδριο του Σαββατοκύριακου. Ένα συνέδριο που μπορεί να είναι και το τελευταίο πριν τις εθνικές εκλογές, στις οποίες το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα διεκδικήσει την εξουσία.
Είναι η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, που η χώρα έχει ανάγκη από μία ξεκάθαρη αφύπνιση μπροστά στην σκληρή πραγματικότητα που βιώνει. Γιατί σε όλη την πορεία της Μεταπολίτευσης, οι κυβερνήσεις ακολουθούσαν, χωρίς μεγάλες αλλαγές, την συνταγή του δαπανηρού κρατισμού. Μιας ασφαλούς, για την πολιτική τους επιβίωση, τακτικής από την οποία και η Δημοκρατική Παράταξη δεν πρόκειται να ξεφύγει.
Επομένως, η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει να αποκλείσει κάθε περίπτωση στρατηγικής συνεννόησης με το νέο φορέα που θα πάρει μέρος στις εκλογές. Μπορεί βέβαια, να συνεργαστεί μαζί του, δίνοντας χώρο για συμμετοχή σε μια κοινή πορεία προς τον εκσυγχρονισμό της χώρας αλλά από θέση ισχύος και με το πλεονέκτημα μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης. Όχι όμως, υφιστάμενη τον εκβιασμό του παλιού λαϊκιστικού ΠΑΣΟΚ.
Σ΄αυτό το συνέδριο, όλα πρέπει να ξεκαθαρίσουν. Θέσεις, προγράμματα, στρατηγική και σχέδιο πειθούς της κοινωνίας για τις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη. Οι φιλελεύθερες θέσεις για την διακυβέρνηση της χώρας είναι περίπου δεδομένες από πολλούς. Και η βάση τους σε επίπεδο αρχών, έχει υιοθετηθεί από πολλούς, ακόμα και από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ. Και το Ποτάμι και η Δημοκρατική Παράταξη και πολλοί άλλοι μιλούν για εξυγίανση της Δημόσιας Διοίκησης, για μείωση της φορολογίας και για κίνητρα επενδύσεων που θα φέρουν την ανάπτυξη της οικονομίας.
Το ζήτημα δεν είναι ο προορισμός που βρίσκεται πια σε ευθεία και αναπόδραστη κατεύθυνση αλλά ο δρόμος που θα οδηγήσει εκεί. Η ΝΔ είναι το μόνο κόμμα αυτή τη στιγμή στη χώρα που η ηγεσία του ταυτίζεται απολύτως με μία φιλελεύθερη πολιτική, χωρίς αμφιταλαντεύσεις και ιδεολογικά προσκόμματα. Και μάλιστα, σε μία εποχή που οι προκλήσεις από τις Βρυξέλλες- αρχής γενομένης από το 2018- θα είναι καθοριστικές για το ευρωπαϊκό της μέλλον.
Τα προσυνέδρια έδειξαν ότι υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να μπουν οι βάσεις μιας νέας επίθεσης εκσυγχρονισμού στην κοινωνία. Μεγάλη συμμετοχή από νέους ανθρώπους με εξαιρετικά προσόντα, τεράστιο ενδιαφέρον για θέματα ειδικού ενδιαφέροντος, ρηξικέλευθες προτάσεις και προσφορά ρόλων στον σχεδιασμό των δράσεων από κάθε περιοχή της Ελλάδας.
Είναι προφανές ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης απολαμβάνει την διαθεσιμότητα μιας ιστορικής ευκαιρίας να φτάσει στην εξουσία, κερδίζοντας για το επόμενο διάστημα μια τεράστια δυναμική.
Επομένως, είναι στο χέρι του να πείσει την κοινωνία πως οι αυταπάτες τελείωσαν και δεν υπάρχει πια η πολυτέλεια για νέες «δοκιμές» ή για νέες παραισθήσεις σε ατυχείς «ισορροπίες» που θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στην αστάθεια και στην πτώση.
Αναμένοντας, λοιπόν το συνέδριο της ΝΔ. Για να δούμε όχι τις επιδιώξεις αλλά τον σχεδιασμό για τον γοητευτικό οίστρο της επιθετικής πειθούς που θα δώσει στην κοινωνία την διευκόλυνση να στηρίξει τις καθαρές της θέσεις.
Όλοι ξέρουν ότι στην πολιτική, δεν αρκεί μόνο να ξέρεις τι θέλεις. Πρέπει να μπορείς να το δείξεις σ΄αυτούς που θα σε στηρίξουν. Και μάλιστα, σε ανθρώπους που μεγάλωσαν με τον πελατειασμό και τα ανέξοδα συνθήματα των λαϊκιστών.
Μόνος στόχος για την ΝΔ είναι, φύσει και θέσει, η αυτοδυναμία. Μπορεί να την πετύχει; Το συνέδριο, εκ των πραγμάτων, θα δείξει τις δυνατότητές της…
