Του Αριστοτέλη Αϊβαλιώτη
Μετά από πολύμηνη αναμονή και το παιχνίδι της μαργαρίτας («θα παραιτηθώ, δεν θα παραιτηθώ») ο Πάνος Καμμένος εγκατέλειψε την κυβέρνηση και τον ρόλο του σαν υπουργός εθνικής άμυνας για να ενδυθεί την περικεφαλαία και την στολή του Μακεδονομάχου.
Αυτό το διαζύγιο του Τσίπρα με τον Πάνο Καμμένο μοιάζει πάντως «σικέ». Είναι σίγουρο ότι θα επισκιάσει σε δημοσιότητα το άλλο μεγάλο συναινετικό διαζύγιο του πρώην πλουσιότερου ανθρώπου στον κόσμου, του Τζεφ Μπέζος της Amazon. Πρώην αφού η γυναίκα του θα του πάρει την μισή του περιουσία.
Το διαζύγιο του Καμμένου με τον Τσίπρα είναι στημένο για πολλούς λόγους. Πρώτον, η σχέση τους είναι ήδη πολύχρονη, είχαν συμπήξει συμμαχία από την εποχή του αντιμνημονιακού αγώνα και μοιράζονται πια μια αγνή και άδολη προσωπική φιλία. Και όχι μόνο οι δυο τους, ο Καμμένος έχει γίνει καρντάσης και με άλλους προβεβλημένους υπουργούς του Συριζα, με πρώτον και καλύτερο τον Παππά, με τον οποίο και ταιριάζουν τα χνώτα τους στις νυχτερινές διασκεδάσεις.
Το αν στον γάμο αυτόν Τσίπρα και Καμμένου υπήρχαν και «προξενητάδες», στην αρχή του, φημολογείται και ελέγχεται, αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία. Το σίγουρο είναι ότι από το 2010 ακόμη ο Καμμένος είχε γοητευτεί από την πολιτική πρακτική τότε της Αριστεράς στις αντιδράσεις της εναντίον του Μνημονίου. Είναι επομένως μια βαθιά σχέση.
Η επιτυχία των ΑΝΕΛ υπήρξε στην αρχή εντυπωσιακή, αφού μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του δεξιού φάσματος των ψηφοφόρων γοητεύτηκε από την αντιμνημονιακή του ρητορική (ή, και υστερία). Το 2012, στις εκλογές του Μαϊου, πήρε πάνω από 10% των ψήφων και 33 βουλευτές. Μετά όμως ξεφούσκωσε. Γιατί το αντιμνημονιακό παραμύθι βρήκε καλύτερο εκφραστή, τον Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ, ενώ και η διακυβέρνηση Σαμαρά βοήθησε για να απομυθοποιηθεί η αρχική υστερική αντίδραση της κοινωνίας στις επιταγές των ξένων επιτρόπων μας.
Έτσι το 2015, τόσο τον Ιανουάριο όσο και τον Σεπτέμβριο, οι ΑΝΕΛ μπήκαν στην Βουλή με «τις πάντες», οριακά, στηριζόμενοι κυρίως στην εκφρασμένη θέληση για κυβερνητική συμμαχία με το ΣΥΡΙΖΑ. Η προίκα αυτή, της ανάδειξης τους δηλαδή σαν επιθυμητού κυβερνητικού εταίρου από τον Τσίπρα, τους έδωσε το απαραίτητο σήμα ισχύος για να προσελκύσουν όσους ψηφοφόρους ήταν αναγκαίοι για να ξεπεραστεί το κατώφλι του 3% και να μπουν στην Βουλή.
Είναι φανερό ότι ο Καμμένος οφείλει την πολιτική του ύπαρξη και τον θώκο μετέπειτα του υπουργού εθνικής άμυνας (τον οποίο καταξεφτίλισε όσο κανένας άλλος στο παρελθόν) στον Τσίπρα. Το τι του οφείλει ο Τσίπρας, ας μην το συζητήσουμε τώρα.
Το διαζύγιο ήταν και αναμενόμενο και προδιαγεγραμμένο. Καθώς η μελλοντική διάσωση, ξανά, του Πάνου Καμμένου, εξαρτάται πριν από όλα από μια νέα σημαία ευκαιρίας, μια ατζέντα που να κάνει την ψήφιση του λογική επιλογή για κάποιους. Και η σημαία αυτή ήταν πρόχειρη, εκείνη του ανένδοτου Μακεδονομάχου. Μπορεί να μην μπορεί να πείσει την πλειοψηφία των λογικών ανθρώπων, καθώς αν ο Πάνος Καμμένος ήθελε πραγματικά να αποφύγει την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών είχε την ευκαιρία να το κάνει πέρυσι, πριν την υπογραφή της ακόμα, ρίχνοντας την κυβέρνηση, αλλά στην ανάγκη καλή είναι και αυτή η σημαία. Κάποιους, έτσι σκέπτονται, μπορεί να πείσει. Αν καθυστέρησε ήταν γιατί οι ανάγκες του ΣΥΡΙΖΑ, να παρατείνει την ζωή της κυβέρνησης, το επέβαλαν. Και ήταν πολύ βολικά συνεργατικός σε αυτό.
Οι όροι του διαζυγίου είναι αναμενόμενα πολύ ευνοϊκοί και για τους δύο πρώην «συζύγους». Ο Τσίπρας απαλλάσσεται από το βάρος του Καμμένου που κάνει κακό στην εκλογική του βάση, εκείνη που φαντασιώνεται ακόμα ότι το ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί κάποια αριστερά. Θα του χρειαστεί αυτό στην προεκλογική περίοδο. Διατηρεί επίσης την κυβέρνηση του παίρνοντας πίσω μέρος της «προίκας» που του έδωσε προεκλογικά, δύο τουλάχιστον βουλευτές των ΑΝΕΛ για την ψήφο εμπιστοσύνης. Λογική διευθέτηση, παρόμοια με εκείνη του Τζεφ Μπέζος με την σύζυγο του.
Ο Καμμένος μπορεί να ενδυθεί την πανοπλία του Μεγαλέξανδρου και να καβαλήσει τον Βουκεφάλα του «ανένδοτου αγώνα» για την Μακεδονία και τις Πρέσπες, τις οποίες ο ίδιος άφησε να υπογραφούν. Βολική διευθέτηση και αυτή καθώς ο μακιαβελικός σχεδιασμός των δύο «πρώην» συζύγων είναι να κοπεί ένα ποσοστό αντιδρώντων στην συμφωνία από την Νέα Δημοκρατία που κρατά σήμερα αυτήν την σκυτάλη. Με βάση το παρελθόν συμπεριφοράς του εκλογικού σώματος αυτή η παράγραφος του διαζυγίου έχει βάση.
Φαντάζεται κανείς ότι στα πλαίσια της συναινετικής (ή, στημένης) αυτής λύσης θα υπάρχουν και μυστικοί όροι. Όπως ποιες υποχρεώσεις που δεν πρόλαβαν να τακτοποιηθουν πρέπει να τακτοποιηθούν, κόκκινες γραμμές για πρόσωπα και πράγματα, καθώς και ο σχεδιασμός του όλου θεατρικού έργου. Σκηνικά, σενάριο, κείμενα, ηθοποιοί. Και κυρίως τα σενάρια της συνεργασίας, μετά από τις εκλογές.
Γιατί από τους γάμους στους οποίους έχουν γεννηθεί παιδιά οι σύζυγοι δεν μπορούν στην πραγματικότητα να χωρίσουν ποτέ, τους κυνηγούν οι υποχρεώσεις. Και αυτός ο γάμος είχε παιδιά, τον λαϊκισμό, την λάσπη, τα ψέμματα και την έκπτωση των πολιτικών συμπεριφορών. Που είναι εδώ μαζί μας και θα είναι ακόμα για πολλά χρόνια.
Δεν ξέρω τι εύχονται οι άνθρωποι στις περιπτώσεις διαζυγίων, στους διαζευγμένους. Πολύ περισσότερο όταν αυτά είναι στημένα, σικέ.
Στις περιπτώσεις αυτές μάλλον αρμόζουν περισσότερο οι κατάρες των φιλάθλων, όταν διαπιστώνουν πως ο αγώνας που παρακολουθούν είναι σικέ.
