Του Μάνου Επιτροπάκη*
Εδώ και καιρό, στα πλαίσια του διαλόγου για την "κεντροαριστερά", διεξάγεται μια συζήτηση για το ποια θα είναι πρέπει να είναι φυσιογνωμία του νέου φορέα. Αν θα πρέπει να γίνει στροφή στα αριστερά, αν θα λέγεται κεντροαριστερά ή σκέτο κέντρο. Και με αφορμή ένα σύνθημα που ακούστηκε στο πρόσφατο συνέδριο της ΔΗΣΥ, το "Μπροστά και Αριστερά" αναζωπυρώθηκε ο διάλογος. Αποφάσισα λοιπόν να γράψω μερικές σκέψεις μου πάνω στο θέμα.
Κατά την γνώμη μου το ΠΑΣΟΚ είναι πρακτικά ήδη κεντρώο κόμμα (με την έννοια πως λειτουργεί κυρίως ως κέντρο και πολύ λιγότερο ως κάποια εκδοχή της αριστεράς) και θα παραμείνει αναγκαστικά αν θέλει πράγματι την πολιτική του αυτονομία. Το Κέντρο είναι μονόδρομος. Το ζήτημα είναι αν θα μετατραπεί και συνειδητά σε ένα Κεντρώο κόμμα, κάνοντας πλήρη μετάβαση σε μια νέα πολιτική πλατφόρμα, ή θα παραμείνει ένα τύποις κεντροαριστερό κόμμα, που δεν θα μπορεί να εφαρμόσει τίποτα αριστερό, αλλά θα φωνάζει πως είναι η αυθεντική αριστερά, διαγκωνιζόμενο με την Σύριζα για το ποιος θα επικρατήσει τελικά στον χώρο (αν κατορθώσει να τον απειλήσει εκλογικά στις επόμενες εκλογές). Και θα επιχειρηματολογήσω επ'' αυτών αρκούντως αναλυτικά.
Καταρχάς, θα ήθελα να ρωτήσω τους αναγνώστες, ποια πολιτική του ΠΑΣΟΚ μετά την δεκαετία του 90, θα μπορούσε κάποιος να μας πει πως στον άξονα αριστερά και κέντρο, είναι πιο κοντά στην αριστερά. Η Δημοσιονομική εξυγίανση; Το ΑΣΕΠ; Οι πρώτες ιδιωτικοποιήσεις τραπεζών; Το σχέδιο Γιαννίτση που δεν κάναμε νόμο του κράτους και που τώρα το πληρώνουμε; η ένταξη στην ΟΝΕ; Να πάμε στην περίοδο ΓΑΠ; Γιατί είναι αριστερός ο νόμος Διαμαντοπούλου και όχι κεντρώος; Η Αριστερή τυπολογία δεν θέλει κατάργηση του Ασύλου. Κι όμως ο νόμος Διαναμαντοπούλου, είναι προοδευτικός, διότι ενσωματώνει τις βέλτιστες διεθνείς πρακτικές, μειώνει τις ανισότητες και αυξάνει την ανάπτυξη. Προοδευτικός είναι, αριστερό δεν τον λες!
Ο νόμος Ραγκούση που απελευθερώνει τα επαγγέλματα , ή δίνει την δυνατότητα στους Δήμους να κάνουν συμπράξεις με τον ιδιωτικό τομέα τί είναι; Αριστερός; είναι μια προοδευτική, πιο κοντά στον οικονομικό φιλελευθερισμό μεταρρύθμιση.Η αριστερή τυπολογία, θεωρεί το ιδιωτικό εχθρό του δημοσίου. Αν η "αυθεντική αριστερά" η "πραγματική αριστερά" η "καλή αριστερά" δεν θεωρεί τον ιδιωτικό τομέα εχθρό του δημοσίου, τότε δεν έχει και μεγάλη σημασία αν θέλει να αυτοαποκαλείται αριστερά.παρά μόνο από γινάτι. Επί της ουσίας, επί του πρακτέου, πρόκειται για μια μετατόπιση προς το κέντρο.
Ας πάρουμε ένα άλλο παράδειγμα. Αυτό της Cosco. Σήμερα το ΠΑΣΟΚ είναι κατά της επένδυσης όπως ήταν το 2009; Δεν νομίζω! Και πολύ καλά κάνει! Υπάρχει περίπτωση να κάνουμε πισωγύρισμα; Ελπίζω όχι. Αλλά αν συμφωνούμε με την επένδυση της Cosco, για ποιο λόγο να την αναφέρουμε ως μια αριστερή πολιτική; Για να αισθανόμαστε καλά με τις φοιτητικές μας αναμνήσεις;... Όλο αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από αυτό που έκανε ο Σύριζα, να βαφτίζει την Τρόικα Θεσμούς...Καιρός να το παραδεχτούμε. Κάτι μπορεί να είναι Προοδευτικό χωρίς να είναι αριστερό. Και το ανάποδο. Απόδειξη αυτού είναι οι αριστεροί σπόροι του άκρατου συνεχνιασμού, της διόγκωσης του κράτους, οι παράγοντες δηλαδή της χρεοκοπίας, που έχουν ρίζες στο αριστερό κομμάτι του DNA του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ. Αντίβαρα σε αυτές τις πολιτικές, αποτέλεσαν οι κεντρώες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που προανέφερα.
Να πιάσουμε και το κείμενο θέσεων της ομάδας διαλόγου που εγκαταλείφθηκε πριν λίγους μήνες; Ήταν ίσως η καλύτερη πολιτική πλατφόρμα που κατατέθηκε δημόσια τα χρόνια της κρίσης. ¨Ήταν εξαιρετικά προοδευτική, σύγχρονη, αλλά αριστερή δέσμη θέσεων δεν την λες...
Ούτε καν το ίδιο το ΚΙΔΗΣΟ, (προϊόν της διάσπασης του ΠΑΣΟΚ με την "αιτιολογία" πως το τελευταίο έγινε ...δεξιό) μπορεί, όσο και να χτυπιέται, να ισχυριστεί πως είναι αριστερό κόμμα. Μην ξεχνάμε πως επί ΓΑΠ εφαρμόστηκαν τα πιο σκληρά μέτρα λιτότητας ( φυσικά αναγκαστικά λόγω των ελλειμμάτων Καραμανλή, δεν κρύβει κάποιον ψόγο το σχόλιο) Μπορεί λόγω μιας ιδεοληπτικής κουλτούρας και ψυχοσύνθεσης να βαυκαλίζονται στο ΚΙΔΗΣΟ πως είναι αριστεροί, (και να θέλουν να εκπροσωπούν την σοσιαλιστική διεθνή) αλλά δεν έχουν καμία σχέση με την αριστερά αυτά που πρεσβεύουν οι Νόμοι Ραγκούση (Καλλικράτης, Διαύγεια) ή της Διαμαντοπούλου κτλ, που είναι και τα εμβλήματα τους. Έχει "χρεωθεί" και τα μνημόνια ο Γ.Παπανδρέου, επομένως δεν μπορεί να αναπαραστήσει πειστικά καμία αριστερά το ΚΙΔΗΣΟ όσο κι αν να το έχει ανάγκη ψυχοσυναισθηματικά. Μην ξεχνάμε επίσης πως στο ιδεολογικό σύμπαν του Προέδρου του ΚΙΔΗΣΟ, μια χαρά χωρούσαν ο Στέφανος Μάνος και ο Ανδριανόπουλος.(Και προσωπικά δεν τα βρήκα λάθος αυτά τα ανοίγματα, αλλά αντίθετα,σήμα και απόδειξη πως το ΠΑΣΟΚ κινείται περισσότερο προς το Κέντρο).
Το μόνο "αριστερό" στοιχείο που κουβαλάει το ΚΙΔΗΣΟ, (και που έχει αποβάλλει σε μεγάλο βαθμό η βάση του σημερινού ΠΑΣΟΚ ) είναι το "αντιδεξιό" μένος, αλλά και αυτό με μια, συγχωρείστε μου τον όρο, "μενταλιτέ του κάφρου ΠΑΣΟΚου εναντίον του κάφρου Οννεδίτη". Η "κακιά Δεξχιά" που δεν αλλάζει ποτέ, ο Σατανικός Νεοφιλελευθερισμός (που την χρεώναμε μέχρι και στον αρχικρατιστή Καραμανλή), μια ρητορική περί μεγάλων συμφερόντων γενικώς και αορίστως κτλ. Σε ένα πρωτόγονο επίπεδο δηλαδή. Κι εκεί και μόνον συγγενεύουν με τον Σύριζα. Αλλά ο Σύριζα έχει το πλεονέκτημα να εκφράζει αυτό το πρωτόγονο αντιδεξιό στοιχείο, πολύ πιο βίαια και πειστικά. Όλο το Αυριανιστάν σήμερα στεγάζεται στον Σύριζα...Λόγω αυτής της συγγένειας άλλωστε, ο απεγνωσμένα μετά τα μνημόνια ψάχνων αριστερά πιστοποιητικά κ.Παπανδρέου είχε προτείνει να κληθεί και ο σύριζα στον διάλογο για την κεντροαριστερά, έχοντας την αυταπάτη πως στον Σύριζα περνιέται για αριστερός. Μόνο που στον Σύριζα αριστερό θεωρούν τον Καραμανλή, όχι τον κ.Γιώργο Παπανδρέου...
Στροφή προς τα αριστερά θα μπορούσε να σημαίνει και την ΔΗΜΑΡοποίηση της ΔΗΣΥ. Στην ουσία η ΔΗΜΑΡ εντός της ΔΗΣΥ τι πρεσβεύει; Εκείνο το κράμα πολιτικών που θα ήταν ο συνδυασμός του σημερινού μνημονιακού Σύριζα, χωρίς τους ΑΝΕΛ,( χωρίς το εθνολαϊκιστικό στοιχείο δηλαδή), με ολίγον ΠΑΣΟΚ στην θέση τους, ώστε να μην είναι και τόσο μπρουτάλ.
Με λίγα λόγια, συνοπτικά, στροφή αριστερά το μόνο που θα μπορούσε να σημαίνει είναι να ξαναγυρίσουμε στην Κερατέα του Παπουτσή, στα καραγκιοζιλίκια έξω από τα κάγκελα της Cosco, στους Κολλάδες, στο "μνημονιακό αντιμνημόνιο" και στην μουλωχτή αντιμεταρρύθμιση τύπου Κουβέλη. Μα όλην αυτήν την κουλτούρα την εκφράζει ο Σύριζα πλέον! Αν επιλέξουμε στροφή στα αριστερά, τότε χάνουμε την αυτονομία μας. ΟΚ, να το αποφασίσουμε, να πάμε αριστερά, δεν λέω, στο όνομα ενός μετώπου προς την "Δεξιά", αλλά τότε, λυπάμαι που θα το πω, συμφέρει πολιτικά η συμμαχία και η συγχώνευση με τον Σύριζα! Αν κάποιος ιεραρχεί έτσι τα πράγματα, και έχει κάθε δικαίωμα, τότε θα πρέπει να ολοκληρώσει την στροφή, κάνοντας άνοιγμα προς τον Σύριζα. Στροφή προς τα αριστερά, και αυτονομία δεν πάνε μαζί, από την στιγμή που διεκδικείται ο ίδιος χώρος, κι ούτε έχει νόημα. Δεν είναι καλύτερα, σε περίπτωση που έχουμε ως πρώτη προτεραιότητα να μην κυβερνήσει η ΝΔ, να φτιάξουμε ένα κοινό μέτωπο με τον Σύριζα; Λίγα κλικ αριστερά εμείς, λίγα κλικ δεξιά ο Σύριζα, θα καταπιούμε και μερικούς Γενίτσαρους, θα ξεχάσουμε τον Καμμένο, αλλά θα έχουμε μια μεγάλη κεντροαριστερά Ναααα, με το συμπάθιο, και ξυδάκι ο Κούλης!
Είναι μια πολιτική επιλογή. Προσωπικά φυσικά και θα την πολεμήσω, αλλά αν είναι να γίνει μια σοβαρή κουβέντα για τα περιθώρια της ΔΗΣΥ να πάει αριστερά, τότε να γίνει με ανοιχτά χαρτιά, χωρίς αναστολές και χωρίς πονηριές.
Υπάρχει μια άλλη οπτική, η.."Μπίστια", που λέει, "άλλο να λες πως κάνεις πολιτική προς το Κέντρο" και άλλο να ονομάζεις τον εαυτό σου Κέντρο.
Συγχωρείστε με, αλλά αυτό στην ουσία αποτελεί μια ομολογία, πως ναι, μόνο κεντρώες πολιτικές κατά βάσιν μας παίρνει να εφαρμόζουμε, αλλά ας μην τις πούμε κεντρώες, γιατί από να μικράτα μας δηλώνουμε αριστεροί, και δεν αισθανόμαστε άνετα τώρα να αρχίσουμε να δηλώνουμε κεντρώοι...
Ή, σημαίνει και το άλλο, "ας εφαρμόζουμε κεντρώες, μεταρρυθμιστικές πολιτικές, αλλά ας κλείνουμε και το μάτι σε όσους δηλώνουν αριστεροί, για να φουσκώσουμε τα ποσοστά μας"...Ναι, οκ, μόνο που το κλείσιμο ματιού, θα πρέπει να έχει και ένα αντίκρυσμα, μια υποσχεσούλα για εθνικοποίηση, μια ιδέα για διορισμούς, ένα ημίμετρο για την αξιολόγηση στο Δημόσιο, μια μικρή διολισθησούλα προς την προ κρίσης νοοτροπία, κτλ...Αυτό που έκανε και ο Τσίπρας δηλαδή, ο οποίος θεωρούμε πως θα μας βλέπει να ανοιγοκλείνουμε τα μάτια μας σε διάφορους πελάτες, και θα μένει ακίνητος...
Υπάρχει η τυχοδιωκτική Κορμπίνια στροφή στα αριστερά που συνοψίζεται στο "Κι αν σου κάτσει;;;". Να αρχίζουμε δηλαδή να πετάμε από δω κι από κει εκθαμβωτικά αριστερά πυροτεχνήματα, να πουλήσουμε και λίγη παλαβομάρα, λίγη αριστερή τρελίτσα, τύπου 50.000 διορισμούς στο δημόσιο, ή εθνικοποίηση της COSCO, και να περιμένουμε το βράδυ των εκλογών μπας και μας κάτσει κάνα 48% να κρυφτούν κάτω από τα τραπέζια οι "φιλοδεξιοί" της ΔΗΣΥ βασικά και μετά ο Κούλης...
Υπάρχει και επόμενη φόρμουλα για στροφή στα αριστερά. Είναι μια πάααρα πολύ μεγάλη στροφή στα αριστερά, υπερακοντίζοντας και τον Σύριζα δηλαδή. Να εκφράσει το ΠΑΣΟΚ ένα κίνημα τύπου Μελανσόν, προσδοκώντας να κανει μια χαψιά τον Μνημονιακό Σύριζα και να εκφράσει ακόμα πιο ακτιβιστικά το αντιδεξιό του στοιχείο. Να γίνει δηλαδή ένα αντισυστημικό κίνημα. Αυτή είναι η μόνη ειλικρινής, ανυπόκριτη πούρα και κυριολεκτική στροφή στα αριστερά. Αλήθεια τώρα, το πολιτικό προσωπικό που υπηρέτησε δύο μνημόνια, το φαντάζεστε να ψάχνεται με τέτοια;...
Δεν βλέπω λοιπόν κανένα γόνιμο περιθώριο να κάνει κάποιο πισωγύρισμα στα αριστερά το ΠΑΣΟΚ. Κάθε κλικ αριστερά, θα το φέρνει πιο κοντά στον Σύριζα, και είναι φυσικό. Δεν μπορείς να διατηρήσεις δηλαδή την πολιτική σου αυτονομία σε βάθος χρόνου έτσι. Και όσοι ποντάρουν στο οτι μόνον έτσι θα πάρουμε ξανά την θέση που μας έκλεψε ο Σύριζα, πολύ φοβάμαι πως κυριαρχούνται από νοσταλγική επιθυμία και δεν βλέπουν τα πράγματα με ρεαλισμό...
Μπορούμε φυσικά να μείνουμε σε ένα σχήμα που όπως η σημερινή ΔΗΣΥ, θα περιλαμβάνει τα σχήματα και τις ιδεολογικές παραφυάδες των σημερινών της συνιστωσών, ΔΗΜΑΡ, ΠΑΣΟΚ, και (εύχομαι) το Ποτάμι στο μέλλον, με μια περιφραστική περιγραφή της ιδεολογίας του, από την ανανεωτική αριστερά μέχρι το κέντρο, και να εφαρμόζει ένα τυπικό, καλούτσικο προοδευτικό κουτσά στραβά πρόγραμμα, χωρίς να μπει στην συναισθηματικά άβολη διαδικασία να αυτοαποκαλείται συνειδητά Προοδευτικό Κέντρο για να ολοκληρώσει τον μετασχηματισμό του. Ένα ανόρεχτο και δειλό κέντρο, ενεπίγνωστο, με στιγμές νοσταλγίας για τα παλιά, αμήχανο, ασουλούπωτο,διαχειριστικό, που θα προσπαθεί να τα καταφέρει, συμπαθητικό αλλά βασικά αδιάφορο,που θα είναι πάντα συμπλήρωμα μέχρι να μαραζώσει για δημογραφικούς λόγους...
Δεν βλέπω τι άλλο θα μπορούσε να σημαίνει το σύνθημα "στροφή αριστερά προγραμματικά και ιδεολογικά. Μένει μόνο μια ερμηνεία, η πολιτική: Με κανέναν τρόπο συνεργασία ξανά με την ΝΔ, με ΟΠΟΙΟ ΚΟΣΤΟΣ.
Όποιος όμως εννοεί έτσι τα περί στροφής στα αριστερά, πρέπει να μας το πει. "Κοιτάξτε σύντροφοι, η συνεργασία μας με την ΝΔ αλλοίωσε την ιδεολογία μας, ήταν λάθος που δεν πρέπει επουδενί να ξαναγίνει, και σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας της ΝΔ, δεν θα συνεργαστούμε μαζί της,Θα πάμε σε δεύτερες εκλογές, με απλή αναλογική, να συνεργαστεί ο Σύριζα με την ΝΔ, κι εμείς θα μείνουμε αντιπολίτευση να εισπράττουμε την φθορά τους. Αρκετά πληρώσαμε. Αμάν κάναμε να αυξήσουμε τα ποσοστά μας, δεν θα μπούμε σε κυβέρνηση με την ΝΔ ξανά για να χάσουμε αυτά που με τόσο κόπο πήραμε."
Είναι κι αυτό μια ξεκάθαρη τοποθέτηση, κυνική, κατώτερη των περιστάσεων και μακριά από την κουλτούρα ενός κόμματος με συναίσθηση εθνικής ευθύνης,αλλά ιδεολογικά συνεπής, και ντόμπρα. Είναι μια στρατηγική τύπου Σύριζα, που κατόρθωσε να γίνει από κόμμα του 3% , κόμμα εξουσίας. Είναι μια στρατηγική τύπου Σαμαρά των Ζαππείων. Είναι πειρασμός, δεν λέω! Ο πειρασμός να βάλεις τον κομματικό πατριωτισμό πάνω από τον Εθνικό...Αυτή είναι η στρατηγική του Πράσινου ΚΚΕ.
Να μας τα πουν έτσι λοιπόν όσοι σηκώνουν την γροθιά και φωνάζουν Μπροστά και αριστερά....jpg)
Εν τέλει, το που θα πρέπει να πάει ιδεολογικά η παράταξη, ώστε να διατηρήσει την αυτονομία της απέναντι στην ΝΔ και τον Σύριζα, θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό και από το πως θα διαχειρισθεί την υπόθεση Μετεκλογικές Συνεργασίες. Το τι στρατηγική έχουμε περιθώριο να αναπτύξουμε μετά τις εκλογές, σε διάφορα εναλλακτικά σενάρια. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως η ΔΗΣΥ δεν είναι το δεύτερο κόμμα που απλά ψάχνει μια έξυπνη στρατηγική για να βγει πρώτο στις εκλογές. Είναι το τέταρτο σε ποσοστά κόμμα, και γιαυτό χρειάζεται άλλη προσέγγιση.
Αν η ΔΗΣΥ κάνει εκστρατεία ως ένα κόμμα "νεοαριστερό" που δεν θα συνεργαστεί με την ΝΔ σε καμία περίπτωση και η ΝΔ πάρει αυτοδυναμία, η ΔΗΣΥ, θα μπορεί να συνεχίσει την αντιπολίτευση, αλλά θα ξεκινήσει μοιραία και η όσμωση με τον Σύριζα για ένα κοινό αντιδεξιό μέτωπο..Κι εκεί, το να δώσεις την μάχη για το ποιος θα επικρατήσει στην Κεντροαριστερά, θα είναι πολύ δύσκολο...Και πάλι όμως θα καταλήξεις σε όσμωση, είτε έχοντας το πάνω χέρι, είτε το κάτω.
Αν τώρα η ΔΗΣΥ, έχοντας εξαγγείλει αριστερή στροφή, βρει την ΝΔ χωρίς αυτοδυναμία, θα έχει άλλο μεγάλο πρόβλημα. Θα είναι εγκλωβισμένη στο εξής αδιέξοδο. Αν δεν συνεργαστεί με την ΝΔ, θα πάμε σε δεύτερες εκλογές με απλή αναλογική και σενάρια ανωμαλίας και αστάθειας που θα τα χρεωθεί και θα τα πληρώσει, ή θα συνεργαστεί ξανά με την ΝΔ, παραβιάζοντας όσα έλεγε όλο το προηγούμενο διάστημα για στροφή στα αριστερά, ζώντας έναν εξευτελισμό, μια γελοιοποίηση...
Όπως είπα και παραπάνω, το να εξαγγείλεις στροφή προς τα αριστερά, έχει ρίσκο και αμφίβολο όφελος, γιατί αν συνεργαστείς με την ΝΔ θα πληρώσεις το κόστος της γελοιότητας, αν δεν συνεργαστείς, πληρώνεις το κόστος της εθνικής ανευθυνότητας...Στρατηγικά λοιπόν δεν δίνει πλεονέκτημα το να μιλάς για στροφή στα αριστερά.
Πλεονέκτημα σου δίνει το να μιλάς με ένα εντελώς νέο αφήγημα, που διεμβολίζει και την αριστερά και την δεξιά, απενοχοποιώντας ενδεχόμενη συνεργασία με την ΝΔ, διαχωρίζοντας την θέση σου από την αριστερά που θα σφυροκοπάς ανηλεώς, παίρνοντας εκσυγχρονιστικές ψήφους που είναι έτοιμες να πάνε ΝΔ, με σημείο εκκίνησης το Κέντρο, και όχι την Αριστερά. Ακόμα και στην περίπτωση που η ΝΔ βγει αυτοδύναμη, το να διεκδικείς εκτόπισμα εκκινώντας από το Κέντρο, σου δίνει πλεονέκτημα έναντι του Σύριζα. Λες πως είσαι άλλος χώρος, δεν μπαίνεις στην διαδικασία να ξεμαλλιάζεσαι για το ποιος είναι ο αυθεντικός αριστερός...
Η στρατηγική του Προοδευτικού Κέντρου, έχει κι αυτή όμως ένα μειονέκτημα , την εδραιωμένη ταυτοτική αντίληψη στον πολιτικό άξονα. Ο όρος Προοδευτικό Κέντρο, σε μια κοινωνία που επί δεκαετίες αναγνώριζε τον εαυτό της στην κεντροαριστερά και την Κεντροδεξιά, δύσκολα "περνάει". Θέλει δουλειά και χρόνο, και φυσικά χρειάζεται και φρέσκο πολιτικό προσωπικό (κάτι που πάντως χρειάζεται και η σημερινή ΔΗΣΥ ούτως ή άλλως). Αλλά ακριβώς λόγω της κατάρρευσης σε μεγάλο βαθμό της ισχύος των ιδεολογικών ταυτοτήτων λόγω την κρίσης, το σωστό ταιμινγκ για να περάσεις σε έναν τέτοιο μετασχηματισμό είναι τώρα!
Εντάξει, θα πει κάποιος, αλλά ως Προοδευτικό Κέντρο τελικά που θα οδηγηθούμε; εγκαταλείπουμε όλον τον χώρο την κεντροαριστεράς στον Τσίπρα; Να παραιτηθούμε από το όνειρό μας να ξαναγίνουμε ένα κόμμα του 40%; Εμείς ζούμε για να μας ξαναδούμε αυτοδύναμη κυβέρνηση! Ζούμε για να δούμε ξανά το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία!
Πόσο νιώθω τον ΠΑΣΟΚus Anonymous, κι εγώ πολλές φορές έτσι αισθάνομαι είναι η αλήθεια. Καιρός όμως να συνειδητοποιήσουμε πως οι εποχές αλλάζουν. Αυτό προσπαθώ να κάνω και μετράω τα δεδομένα.
Τι θα προτιμούσα; να είμαι σε ένα κόμμα του 40% ακόμα κι αν είχα στην ηγεσία τον Τσίπρα και την ομάδα του Μαξίμου, με Φώφη, Λοβέρδο Μανιάτη κτλ μέσα,και να είμαι ξανά ένα κόμμα εξουσίας από τα παλιά; Να μείνω μικρός και αυτόνομος ως ένα πράσινο ΚΚΕ με ένα 6-8% που δεν θα συνεργάζεται με κανέναν;
Ή να επιχειρήσω έναν ουσιαστικό μετασχηματισμό σε ένα Σύγχρονο προοδευτικό Κόμμα κεντρώας κατεύθυνσης, από την σοσιαλδημοκρατία μέχρι ήπιες φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, με προγραμματικές και ιδεολογικές τομές, πολιτικό προσωπικό που θα εμβαπτιστεί και θα στρατευθεί σε ένα νέο αφήγημα, που θα διεκδικήσει χώρο (λιγότερο) από τα δεξιά του, και (περισσότερο) από τα αριστερά του, φέρνοντας μεγάλες μάζες προς ένα σύγχρονο προοδευτικό, μεταμνημονιακό, μεταρρυθμιστικό προσανατολισμό, που θα μπορώ να υπηρετήσω χωρίς άγχος, χωρίς αναστολές, χωρίς ψέμματα, χωρίς τα παλαιοπασοκικά στερεότυπα, λεηλατώντας τον Σύριζα στο επίπεδο του πραγματικού, του ιδεολογικού και του εθνικά ωφέλιμου, και σταδιακά να καλύψω το μεγαλύτερο μέρος του Προοδευτικού κόσμου ενάντια στην ΝΔ και απομονώνοντας τον Σύριζα;
Ποια στρατηγική μου δίνει περισσότερες ελευθερίες και με εγκλωβίζει λιγότερο; ποια τακτική θα αποσυντοντίσει τον Σύριζα και θα φέρει σε αμηχανία την ΝΔ;
Ποιος στο κάτω κάτω, θα είναι αυτός που έχει την φιλοδοξία να δώσει τον Προοδευτικό μεταρρυθμιστικό τόνο στην μεταμνημονιακή και μετασυριζαϊκή Ελλάδα; Στην "Ελλάδα μετά" που λέει και ο Βαγγέλης Βενιζέλος;
Θα κλείσω με μια φράση του Ανδρέα Παπανδρέου, που μου θύμισε σήμερα ένας σύντροφος. "Αριστερά του ΠΑΣΟΚ είναι ο τοίχος! " Ισχύει και σήμερα. Ο Τοίχος είναι ο Σύριζα. Και κάτι ακόμα. Η μοίρα και η ειρωνεία της ιστορίας, τα έφερε έτσι, ώστε σήμερα, η Νέα Αλλαγή, να σημαίνει την δημιουργία ενός Σύγχρονου Προοδευτικού Κεντρώου Φορέα και την υπέρβαση του μεταπολιτευτικού ΠΑΣΟΚ.
Και αν τελικά το Στροφή Αριστερά, εκφράζει με λάθος λέξεις, την ανάγκη που νιώθουμε όλοι μας να γυρίσουμε σελίδα στην παράταξη,να σημάνουμε μια νέα Αλλαγή, ε , αυτή η Νέα Αλλαγή, ας μην γίνει με υπονομευμένους εξαρχής όρους.
*Ο κ. Μάνος Επιτροπάκης είναι Μουσικός, Μέλος της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, Αναπληρωτής Γραμματέας Τομέα Πολιτισμού.
