Η μιζέρια είναι μια επικίνδυνη «ασθένεια», κύριε Πρόεδρε. Μεταδοτική και ικανή να γκρεμίσει σπουδαία επιτεύγματα. Και από το 2010 και μετά η μιζέρια έχει κατακλύσει τη ζωή μας. Θα τολμούσα να πω ότι αν η κρίση ήταν η αιτία της καταστροφής μας, η μιζέρια ήταν το όπλο της εκδίκησης στα χέρια ενός τιμωρού - Θεού που θέλησε να δικάσει και να καταδικάσει τους ασεβείς. Γκρίνια, μηδενισμός κάθε προσπάθειας, ισοπέδωση αξιών. Να σας δώσω ένα ισχυρό παράδειγμα: Τις γιορτές! Δεν θα θυμηθώ το κάψιμο του… ιμπεριαλιστικού δέντρου των Χριστουγέννων στο Σύνταγμα. Θα συμφωνήσουμε, όμως, ότι όλα αυτά τα χρόνια κοντέψαμε να ξεχάσουμε τις γιορτές των Χριστουγέννων.
Από το 2010 κι έπειτα οι άνθρωποι άρχισαν σιγά σιγά να αντιμετωπίζουν την περίοδο των εορτών ως μια «συνηθισμένη εποχή» ή ακόμη χειρότερα ως μια ακόμη αφορμή για να δαπανήσουν χρήματα που δεν είχαν. Αφήστε που την ίδια εποχή συνέπιπταν οι πληρωμές των τελών κυκλοφορίας των αυτοκινήτων και άλλων φόρων. «Τόσα δισεκατομμύρια θα πρέπει να πληρώσετε μέχρι το τέλος του χρόνου» έλεγαν οι τίτλοι των εφημερίδων. Τι κέφι να κάνει τώρα ο χριστιανός φορολογούμενος, όταν έπρεπε να πάρει δάνειο από την τράπεζα για να πληρώσει αυτά που του ζητούσε το κράτος; Αφήστε δε που δεν του έδιναν δάνειο οι τράπεζες, ακόμη κι αν το ζητούσε…
Και δεν θέλω να μάθω για το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων. Εγώ, κύριε Πρόεδρε, είχα συνηθίσει να βλέπω χριστουγεννιάτικα φώτα στους δρόμους και τα μαγαζιά, να πηγαίνω για ψώνια και να βλέπω ταινίες με τον Σκρουτζ στην τηλεόραση. Οι ιστορίες με τον διάσημο αυτόν χρηματομεσίτη είναι από τις αγαπημένες μου. Και τις γνωρίζω σε όλες τις εκδοχές που έχουν κυκλοφορήσει.
Φέτος, κύριε Πρόεδρε, κάτι διαφορετικό συμβαίνει στην αγορά. Έχουμε ακόμη μήνα Νοέμβριο και σε κάποιους δρόμους ξεκίνησαν να στολίζουν βιτρίνες. Αν είναι δυνατόν! Κάποιοι άνθρωποι αποφάσισαν να βάλουν τέλος στη μιζέρια! Να κάνουν τη μεγάλη ανατροπή.
Όταν ξεκίνησε η κρίση, οι πολιτικοί έλεγαν αυτό που είχαν πει συνάδελφοί τους και σε άλλες χώρες που αντιμετώπισαν οικονομικές κρίσεις: «Καταναλώστε»! Η διαφορά με αυτές τις άλλες χώρες είναι ότι δεν είχαν κρίση σαν τη δική μας. Και αυτή η πρόσκληση σε πάρτι είναι αποτελεσματική σε κρίσεις που σχετίζονται περισσότερο με την ψυχολογία. Εδώ είχαμε να κάνουμε με άλλα πράγματα!
Από την άλλη πλευρά, η καλή ψυχολογία πάντα βοηθάει. Ο πανικός, απλά κάνει τα πράγματα χειρότερα. Στην περίπτωση της Ελλάδας η έλλειψη καλής ψυχολογίας προκάλεσε μεγαλύτερα προβλήματα από όσα αρχικά είχαν φανεί. Δεν θα σώζαμε τα πάντα, αλλά δεν θα φτάναμε και στο σημείο που φτάσαμε με τις πλατείες και τις κρεμάλες.
Η αλλαγή της ψυχολογίας είναι πολύ σημαντικός στόχος σε αυτή τη φάση. Πρέπει να πιστέψουμε ότι η Ελλάδα μπορεί πράγματι να αλλάξει σελίδα. Στην πρώτη φάση της κρίσης η υιοθέτηση της καλής ψυχολογίας δεν ήταν αρκετή για να αποτρέψει το μοιραίο. Επειδή οι πραγματικές συνθήκες δεν μπορούσαν να ανατραπούν. Η κακή ψυχολογία, όμως, έκανε τα πράγματα χειρότερα. Σήμερα η καλή ψυχολογία μπορεί να κάνει τη διαφορά. Κι αυτό διότι έχουν αλλάξει οι συνθήκες, επειδή ακριβώς έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα στην ψυχολογία του κόσμου. Στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας δεν αντιμετώπισε μόνο ο Αλέξης Τσίπρας τις αυταπάτες του. Το ίδιο συνέβη με έναν ολόκληρο λαό.
Η εκλογή της κυβέρνησής σας, κύριε Πρόεδρε, σηματοδότησε την αλλαγή πορείας της χώρας. Οι πολίτες σάς επέλεξαν, επειδή αποφάσισαν να αφήσουν πίσω τις αυταπάτες τους. Το βλέπουμε αυτό παντού γύρω μας. Σε καθημερινές εκδηλώσεις. Ολοι μας προσπαθούμε να θυμηθούμε πώς είναι να ζει κανείς κανονικά. Και οι γιορτές των Χριστουγέννων είναι μία καλή αφορμή. Για να δοκιμάσουμε το πόσο διαφορετικά νιώθουμε σε σχέση με το 2010 ή το 2015.
Η κρίση άφησε σε όλους μας βαθιά σημάδια. Ο κόσμος μας δεν μπορεί να είναι ίδιος με αυτόν που αφήσαμε πίσω μας το 2009. Αυτό το ξέρουμε. Το θέμα είναι να έχουμε μάθει όλοι μας κάτι απ' αυτή την περιπέτεια και να προσπαθήσουμε να μην επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος. Δεν θα θέλαμε, λοιπόν, να δούμε διακοποδάνεια. Αλλά το στόλισμα των δρόμων και των βιτρινών είναι απαραίτητο. Και πολύ ανθρώπινο.
«Στολίστε σπίτια, βιτρίνες και δρόμους». Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα ισχυρό πολιτικό μήνυμα. Κάτι σαν να λέτε: «Δεν ξέρω αν μπορώ να σας προσφέρω αυξήσεις στις συντάξεις σας ή στους μισθούς σας. Μπορώ όμως να σας υποσχεθώ ότι κτίζουμε μαζί ένα πιο στέρεο μέλλον»!
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
Στηρίζουμε τον Κυριάκο, ελέγχουμε την εξουσία. Εμένα μου αρέσει αυτό. Άλλοι στήριζαν την αλλαγή, εμείς τον Κυριάκο! Ξέρω, θα είμαστε και δυσάρεστοι. Και η εξουσία δεν είναι φίλη με τους δυσάρεστους. Αλλά δεν ψάχνουμε φίλους. Ανθρώπους να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις αναζητούμε...
Όσοι θέλετε να το διαβάσετε νωρίτερα στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί το πρωί στα περίπτερα.
