Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα για τους κατ’ επάγγελμα προοδευτικούς είναι πολύ δύσκολα.
Από τη μία έχουμε ένα ΣΥΡΙΖΑ που αδυνατεί να σφυρηλατήσει τη νέα του ταυτότητα μέσα από το πεδίο της πολιτικής, ασκώντας αποτελεσματικά το συνταγματικό του καθήκον να ελέγχει την κυβέρνηση. Η μόνη φωνή που ακούγεται στον ΣΥΡΙΖΑ, ανάμεσα στο σποραδικά «γαυγίσματα» του κ. Πολάκη είναι αυτή του κ. Γ. Ραγκούση, η ένταση της οποίας περισσότερο έχει να στόχο να δείξει πόσο καλός και χρήσιμος Συριζαίος έχει γίνει παρά να φέρει σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση. Ποιος προοδευτικός λοιπόν, ακόμα και κατ’ επάγγελμα, μπορεί να ενταχθεί σε κόμμα που τους τόνους τους δίνει ο κ.Γιάννης Ραγκούσης;
Από την άλλη έχουμε το ΚΙΝΑΛ που παραπαίει ανάμεσα στην υστερία και τη γραφικότητα. Ακόμα κι αν κάποιοι επαγγελματίες προοδευτικοί επιχείρησαν να το αναστήσουν περιβάλλοντας με το κύρος τους τις διαδικασίες των ανοιχτών εκλογών για την ηγεσία, όταν διαπίστωσαν ότι δεν έχει δυναμική στην κοινωνία, έσπευσαν να αποσύρουν το ενδιαφέρον τους, αφήνοντας το στην τύχη του.
Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να ηγεμονεύει χωρίς κάποιον ορατό αντίπαλο στον κεντρώο χώρο, θεωρητικώς τουλάχιστον, ο προοδευτικός κόσμος της χώρας στον οποίο η Νέα Δημοκρατία προκαλεί, σταθερά, αλλεργία θα έπρεπε να αισθάνεται πολύ πιεσμένος.
Είναι όμως έτσι;
Οι δημοσκοπήσεις για την ώρα δείχνουν ακριβώς το αντίθετο. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, όσοι αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί δηλώνουν ότι καλύπτονται από τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Οι μόνοι που ενοχλούνται είναι οι μειοψηφίες των κατ’επάγγελμα προοδευτικών. Μην παρεξηγηθούμε. Εμείς κατανοούμε απολύτως γιατί σε κάποιους συμπολίτες μας η Νέα Δημοκρατία προκαλεί τόσο μεγάλη αλλεργία. Ως φιλελεύθεροι, τουλάχιστον τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, γνωρίζουμε το αίσθημα ασφυξίας που προκαλεί το έλλειμμα αντιπροσώπευσης.
Παρ’όλα αυτά όμως δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ποιον σκοπό εξυπηρετούν οι εύκολες κραυγές για ακροδεξιές πρακτικές της κυβέρνησης, με αφορμή, κυρίως την εφαρμογή του νόμου, ειδικά όταν δεν συνοδεύονται είτε από συγκεκριμένες καταγγελίες.
Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι κάποιοι προσπαθούν να διατηρήσουν την αίγλη τους ως αυτοχρισθέντες ηγέτες του προοδευτικού χώρου, παίζοντας το παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ στο πεδίο της εφαρμογής του νόμου.
Σ’ αυτό βέβαια, μέχρι σήμερα, τους έχουν βοηθήσει οι συνεργάτες στην επικοινωνία του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη που έχουν αποτύχει να ελέγξουν το μήνυμα σε κάθε επιχείρηση της αστυνομίας. Θα το επαναλάβουμε: ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσεις την υστερία και τα fake news είναι η γρήγορη, λεπτομερής ενημέρωση.
Όσο οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες δεν καταφέρνουν να πλοηγηθούν με επιτυχία στη δημόσια σφαίρα, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί και από τα social media τότε θα σύρονται απολογούμενοι. Μπορεί τους ίδιους να μην τους ενδιαφέρει. Ενδιαφέρει όμως, όλους εμάς που μέσα σε όλα έχουμε να αντιμετωπίσουμε τους κατ’ επάγγελμα προοδευτικούς που πιστεύουν ότι θα ηγεμονεύσουν έτσι εύκολα σ’ ένα χώρο στον οποίο έχουν προσφέρει μόνο στο βαθμό που αυτό εξυπηρετούσε το δικό τους όφελος. Δεν έχουμε κανένα απολύτως πρόβλημα με όσους μοχθούν για το ατομικό τους όφελος και την καριέρα τους. Απλώς, δεν θα το κάνουν στις δικές μας πλάτες.
