Γράφει ο Στέλιος Διακουλάκης
Το σίγουρο είναι ότι η Μαδρίτη δεν έχει τη φήμη φιλικής στο ποδήλατο ευρωπαϊκής πόλης. Και δικαίως, καθώς τα 43 χιλιόμετρα ποδηλατοδρόμων που διαθέτει είναι ελάχιστα μπροστά στα 200 της Βαρκελώνης, για να μην αναφέρουμε καν τα 350 της Κοπεγχάγης και τα 515 του Άμστερνταμ. Είναι λοιπόν δύσκολο να εξηγήσει κανείς την απόφαση του Δημάρχου της πόλης Martinez-Almeida του Λαϊκού Κόμματος, την προηγούμενη βδομάδα, να καταργήσει έναν από τους ελάχιστους αποκλειστικούς ποδηλατόδρομους στη λεωφόρο Gran Via de Hortaleza διευρύνοντας το χώρο κυκλοφορίας των αυτοκινήτων.
Οι αντιδράσεις πολιτών, ποδηλατικών ομάδων αλλά και της αριστερής αντιπολίτευσης στο Δήμο ήταν έντονες. Βασικό τους επιχείρημα ότι μία πόλη που αντιμετωπίζει διαχρονικά υψηλά επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης, αν μη τι άλλο, πρέπει να προωθεί τη χρήση φιλικών προς το περιβάλλον μέσων αντί να διευκολύνει τη χρήση του αυτοκινήτου στο κέντρο της πόλης. Παράλληλα, επέκριναν τη δημοτική αρχή για υποκρισία καθώς 3 βδομάδες πριν στο παγκόσμιο συνέδριο του δικτύου πόλεων C40 ο Δήμαρχος της Μαδρίτης συνυπέγραφε τη δέσμευση 35 πόλεων για την προώθηση δραστικών μέτρων για πιο καθαρό αέρα, δέσμευση που μοιάζει τώρα να υπονομεύεται από την απόφαση του αυτή.
Η δημοτική αρχή προσπάθησε να εξηγήσει ότι το συγκεκριμένο μέτρο ήταν μεμονωμένο, επιβλήθηκε για λόγους ασφάλειας και διαβεβαίωνε ότι στα μελλοντικά της σχέδια είναι η αύξηση των ποδηλατοδρόμων και η γενικότερη διευκόλυνση της χρήσης ποδηλάτου στην πόλη. Η προ 4 μηνών όμως, επίσης αμφιλεγόμενη, απόφαση του Δημάρχου να ακυρώσει ένα άλλο περιβαλλοντικό μέτρο της προηγούμενης δημοτικής αρχής - και συγκεκριμένα την απαγόρευση κυκλοφορίας ρυπογόνων αυτοκινήτων στο κέντρο της πόλης – είναι ακόμα νωπή στη μνήμη των επικριτών του....
* Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο Metarrithmisi.gr
