Παρακολούθησα στην τηλεόραση τις αγωνιώδεις περιγραφές για την εξέλιξη της φωτιάς στην περιοχή των διοδίων Αφιδνών. Η φωτιά έκαιγε από την πλευρά της Πάρνηθας και το ερώτημα ήταν αν η Εθνική Οδός ήταν αρκετό εμπόδιο για να μην περάσει η φωτιά απέναντι.
Αποδείχτηκε πως δεν ήταν. Στο σκοτάδι φαινόντουσαν καύτρες ή κουκουνάρια που εκσφενδονίζονταν από τη μια πλευρά της Εθνικής Οδού, τη διέσχιζαν και πυρπολούσαν πεύκα της άλλης πλευράς. Στο σκοτάδι, ο ουρανός πάνω από την Εθνική Οδό έμοιαζε με τον ουρανό πολεμικής ταινίας στη Μέση Ανατολή.
Φαντάζομαι ότι θα υπάρχει κάποιος ειδικός που θα γνωρίζει τη μέγιστη απόσταση που μπορεί να διανύσει μια καύτρα ή μια κουκουνάρα. Έχοντας υπόψη αυτή την απόσταση θα μπορούσαμε (θα έπρεπε) δεξιά και αριστερά από την Εθνική Οδό να κόψουμε τυχόν υφιστάμενα πεύκα ώστε η Εθνική Οδός να γίνει μια απολύτως σίγουρη αντιπυρική ζώνη. Να επωφεληθούμε από το πλάτος του δρόμου και να μην αφήσουμε να μεγαλώσουν πεύκα σε ένα μεγαλύτερο πλάτος (όσο διανύουν οι καύτρες). Θα θυσιάσουμε μερικά πεύκα για να σώσουμε χιλιάδες πεύκα. Θα διασφαλίσουμε έτσι και τις συγκοινωνίες σε περίπτωση πυρκαγιάς. Να επωφεληθούμε του πλάτους των Εθνικών Οδών και να τις μετατρέψουμε όλες σε ένα ασφαλές εθνικό αντιπυρικό δίκτυο.
Δυστυχώς, δεν τελειώσαμε με τις φωτιές. Κατά τη γνώμη μου, η πρόληψη είναι η φθηνότερη και ασφαλέστερη λύση.
* Ο Στέφανος Μάνος είναι πρώην Υπουργός.
