Του Σταύρου Μ. Θεοδωράκη
Παρακολουθώ τον ρηχό δημόσιο διάλογο για όσα σοβαρά και κρίσιμα αφορούν τη Χώρα και την γεωπολιτική προοπτική της.
Ανησυχώ.
Παρακολουθώ τον ολισθηρό και διχαστικό δρόμο που ακολουθεί το κυρίαρχο πολιτικό προσωπικό. Ένα μεγάλο βήμα πίσω στο διάτρητο παρελθόν.
Φοβάμαι.
Βλέπω τη Χώρα να μετατρέπεται αργά(;) και σταθερά σε χώρα μπανανία με αναξιόπιστους θεσμούς, διαλυμένη κρατική δομή, απαξιωμένη πνευματική και πολιτική ηγεσία… μια χώρα που αιμμοραγεί την ιστορία της, τον πλούτο της, την περηφάνεια της… τα παιδιά της.
Αναρωτιέμαι… πόσος χρόνος αλήθεια μας έχει απομείνει;
Δανείζομαι μερικά στοιχεία από τη θεωρία για την ανθρώπινη ηλιθιότητα. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία οι άνθρωποι κατατασσόμαστε σε τέσσερις κατηγορίες...
Τους ανήμπορους, αυτούς που οι πράξεις τους έχουν μηδενικό αποτέλεσμα και για τους ίδιους και για την κοινωνία.
Το ?ισοζύγιο δημοσίου συμφέροντος? δεν επηρεάζεται.
Τους εγκληματίες, αυτούς που οι πράξεις τους προκαλούν όφελος στους ίδιους και ζημία στους υπόλοιπους.
Το ?ισοζύγιο δημοσίου συμφέροντος" επίσης δεν επηρεάζεται. Εντυπωσιακό!! ...
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο metarithmisi.gr
