Ο πρόεδρος Ερντογάν το είπε πολύ σωστά! Ή βγαίνεις στο πεδίο και πληρώνεις το τίμημα της επιλογής σου με αίμα ή πας τρέχοντας και με σκυμμένο κεφάλι σε διαπραγματεύσεις για να δώσεις ό,τι μπορείς να κουβαλήσεις στην πλάτη σου. Στα νέο-οθωμανικά λέγεται και kazan - kazan. Δεν υπάρχει ελληνική κυβέρνηση που να αποδεχτεί το «σφάξε με αγά μου να αγιάσω». Το τίμημα της αποκοτιάς τους θα είναι πάντως βαρύ!
Το «λάθος» το κάναμε εμείς το 1922. Όταν πιστέψαμε ότι θα γινόμασταν μία υπερδύναμη της εποχής, κοιτώντας στα ίσια τους μεγάλους της Ευρώπης. Το ίδιο λάθος κάνει σήμερα και η Τουρκία. Κι εν πάση περιπτώσει το τι λάθος κάνει η Τουρκία αφορά τους Τούρκους. Εμείς οφείλουμε για μία τουλάχιστον φορά να κοιτάξουμε τα δικά μας και να αφήσουμε κατά μέρος τα δίκια των Παλαιστινίων, των φυλών της Σαχάρα και των Ερυθροδέρμων. Θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα πράγματα με ρεαλισμό.
Ευτυχώς η Ελλάδα είναι ακόμη μέλος της ΕΕ και δεν «πέρασε» το 2015 το «όχι» του πάνσοφου ελληνικού λαού. Τα πράγματα θα ήταν σήμερα πολύ διαφορετικά για την Τουρκία αν η Ελλάδα ήταν μία χώρα σε διαρκή οικονομική κρίση και χωρίς την «προστασία» της ΕΕ. Τώρα υπάρχει ουσιαστικό πολιτικό πρόβλημα στην Ευρώπη. Μία πιθανή επιθετική ενέργεια της Τουρκίας θα δοκιμάσει σοβαρά την ενότητα της ΕΕ, καθώς θα φέρει στην επιφάνεια τους εσωτερικούς ανταγωνισμούς. Για παράδειγμα, η περαιτέρω ισχυροποίηση της Τουρκίας στην Μεσόγειο σημαίνει αυτόματα την αναίρεση του ρόλου της Γαλλίας ως μιας μεγάλης ναυτικής δύναμης. Η αποδοχή αυτής της κατάστασης θα είναι σαν να ακρωτηριάζει η Γαλλία από μόνη της τα χέρια και τα πόδια της. Αν η Ελλάδα δεν ήταν μέλος της ΕΕ η Γαλλία θα είχε λιγότερες δυνατότητες να αντιδράσει. Και απ’ ότι φαίνεται δεν θα αφήσει αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Η Γερμανία είναι κάθε φορά το μεγάλο ερώτημα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Κοντά στις 6.000 γερμανικές εταιρείες έχουν επενδύσει στην Τουρκία κι αυτό γέρνει με το καλημέρα την πλάστιγγα υπέρ της Άγκυρας. Από την άλλη πλευρά, είναι αδιευκρίνιστο αν οι Γερμανοί έχουν πράγματι πάρει από τους Αμερικανούς το δακτυλίδι για να παίξουν τον ρόλο του χωροφύλακα των συμφερόντων τους στην περιοχή και αν πράγματι μπορούν να παίξουν αυτόν τον ρόλο. Είναι σαφές ότι οι Γερμανοί είναι υπέρ των διαπραγματεύσεων. Κι εμείς είμαστε υπέρ! Αλλά διαπραγματεύσεις σε τι και κάτω από ποιες συνθήκες; Για μας το μόνο θέμα που έχουμε να συζητήσουμε είναι η υφαλοκρηπίδα. Για τους Τούρκους είναι κάθε χρόνο και μερικά ακόμη «αμφισβητούμενα» νησιά. Δεν υπάρχει λογική σε αυτό τον δρόμο. Είναι αδιέξοδος.
Δυστυχώς ο κ. Τσίπρας έσπευσε να κάνει πολύ γρήγορα το χατίρι στους Γερμανούς με την Βόρειο Μακεδονία και έτσι έχουμε αυτή την στιγμή ένα χαρτί λιγότερο στο τραπέζι. Ένα ακόμη δυστύχημα είναι το γεγονός ότι επί δέκα χρόνια δεν μας «επέτρεψαν» να αγοράσουμε ούτε ανταλλακτικά για τα όπλα μας. Παρόλα αυτά το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων είναι σε καλό σημείο και η χώρα είναι έτοιμη να αποκρούσει οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια.
Η Τουρκία πιστεύει ότι τώρα είναι η ώρα για να καταφέρει τους στρατηγικούς της στόχους. Είναι μάλιστα φανερό ότι βιάζεται να τους πετύχει και πιέζει αφόρητα όλα τα περιθώρια. Αυτό έχει ίσως να κάνει με τις Αμερικανικές εκλογές ή με τον ίδιο τον Ερντογάν που θα ήθελε να δει την ολοκλήρωση του έργου του όσο ο ίδιος είναι εν ζωή. Κι ακόμη ίσως σχετίζεται με τον φόβο του ότι οι ενέργειες της Γαλλίας θα έχουν αποτέλεσμα και σε λίγο δεν θα είναι ο Μακρόν αλλά η Ευρώπη που θα λέει στον Ερντογάν «ως εδώ».
Είναι όμως ποτέ δυνατόν να δεχτεί ο ελληνικός λαός τα τελεσίγραφα του Ερντογάν; Όχι! Και δεν υπάρχει κυβέρνηση στην Ελλάδα που θα περάσει τις κόκκινες γραμμές. Είναι προτιμότερο να πάμε στο πεδίο από το να μπούμε σε μία διαδικασία για να συζητάμε ακόμη και για τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Το kazan - kazan α λα Ερντογάν δεν υπάρχει στην ελληνική γλώσσα. Υπάρχει όμως το φιλότιμο!
Θανάσης Μαυρίδης
