Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Η ραδιοφωνική διαφήμιση κάποιου ΙΕΚ που καλεί όσες νέες απέτυχαν στις πανελλαδικές εξετάσεις να εκπαιδευτούν σε κάποια τέχνη κομμωτηρίου ή ινστιτούτου ομορφιάς με το σλόγκαν «Σπούδασε νύχια» μάς τρελαίνει κάθε φορά που την ακούμε σε κάποιον από τους μουσικούς σταθμούς που τρέχει.
Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει στη χώρα. Μετά από τόσες περιπέτειες και κυρίως μετά από τον πρωτοφανή όγκο των συζητήσεων που έγιναν την προηγούμενη δεκαετία είναι σαν να μην έχουμε μάθει τίποτα. Εν προκειμένω, αυτό που δεν έχουμε ακόμα εμπεδώσει είναι ότι η επαγγελματική αποκατάσταση δεν περνάει από τις ανώτατες σπουδές, αλλά τις περισσότερες φορές μέσα από ένα καλό ΙΕΚ ή ένα ΤΕΙ όπου οι νέοι και οι νέες μπορούν να εκπαιδευτούν και να μαθητεύσουν στα τεχνικά επαγγέλματα και στις υπηρεσίες που αυτά προσφέρουν.
Τί είδους εμμονή είναι αυτή που φτάνει να βαφτίζει τα εκπαιδευτικά σεμινάρια στο μανικιούρ “σπουδές”; Είναι τόσο ισχυρή που δεν μπορούμε να την ξεπεράσουμε ή έστω να την εκλογικεύσουμε;
Γιατί εν έτει 2020 είναι κακό να είσαι κομμώτρια ή μανικιουρίστα αν η δουλειά αυτή σου εξασφαλίζει ένα καλό επίπεδο ζωής;
Πριν από λίγες εβδομάδες ο ΣΕΒ γνωρίζοντας τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις στην ανεύρεση καταρτισμένων συνεργατών, έδωσε στη δημοσιότητα και μετά από έρευνα τη λίστα με τα 11 επαγγέλματα με προοπτικές πλήρους απασχόλησης, όλα τους τεχνικά. Κάποιοι έπεσαν να τον “φάνε” κατηγορώντας τον ότι θέλει να κάνει τους νέους εργάτες.
Γράφουμε διαρκώς για την ανάγκη ενίσχυσης της τεχνικής εκπαίδευσης στη χώρα. Δεν είναι όμως μόνο θέμα της Πολιτείας. Αρκετές από τις ανεπάρκειας της Παιδείας και του εκπαιδευτικού μας συστήματος δεν θα διορθωθούν μόνο με νομοθετικές παρεμβάσεις και θεσμικά πλαίσια.
Η Παιδεία στη χώρα είναι το πεδίο κατεξοχήν που απαιτεί μια ευρεία κοινωνική συμμαχία για την αλλαγή της νοοτροπίας αναφορικά με το ρόλο των σπουδών και της εκπαίδευσης ώστε να αποσυνδεθεί από το κοινωνικό status.
Αν ήταν ίσως αναμενόμενο να ακούσουμε το σλόγκαν “Σπούδασε νύχια” το 2010, είναι αποκαρδιωτικό να τρέχει και σήμερα γιατί σημαίνει ότι δεν έχουμε μάθει τίποτα ως κοινωνία.
Το πολιτικό σύστημα, η κυβέρνηση, τα κόμματα, οι βουλευτές, πάνω απ'όλα οι πολιτικές νεολαίες πρέπει να υπεραπιστούν την τεχνική εκπαίδευση, να κάνουν το αίτημα για την ενίσχυσή της κεντρικό, να μιλήσουν για την αξία της, να την κάνουν μόδα.
Γιατί το “σπούδασε νύχια” μοιραία έχει αντίστοιχο το “μάθε δικηγορική” . Κι αν ανοίξουμε και αυτή τη συζήτηση είναι βέβαιο ότι θα διαπιστώσουμε ότι δεν απέχει από την πραγματικότητα των προσφερόμενων σπουδών στα ΑΕΙ.
Όσο θα λέμε, για να καλύπτουμε τα κοινωνικά μας συμπλέγματα, ότι οι νέοι “σπουδάζουν νύχια” στα ΙΕΚ είναι εξαιρετικά πιθανό στα Πανεπιστήμια να μην σπουδάζουν τη Φιλολογία, τα Μαθηματικά, τη Φυσική αλλά να μαθαίνουν την "καθηγητική" στη Μέση Εκπαίδευση. Ψυχολογικά ανακουφιστικό; Βολικό; Πιθανώς. Ό,τι όμως είναι βολικό είναι δύσκολο να είναι και επωφελές. Κι αυτό είναι το πρόβλημα.
