Του Θοδωρή Ηλιόπουλου*
Πριν από λίγες ημέρες έγινε ευρέως γνωστό πως στις 28 Ιουνίου 2013, ο Αρτέμης Σώρρας δικάστηκε από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών με την κατηγορία της διασποράς ψευδών ειδήσεων, μετά από μήνυση του Άδωνη Γεωργιάδη. Συγκεκριμένα, ο κατηγορούμενος υποστήριζε ότι κατέχει 600 δισεκατομμύρια δολάρια, τα οποία προτίθεται να χορηγήσει στο Ελληνικό Δημόσιο – υπό όρους, φυσικά! Το Μονομελές Πλημμελειοδικείο, με την απόφασή του 67650/13 έκρινε τον κατηγορούμενο αθώο.
Όσοι είναι εξοικειωμένοι με τις αρχές της ποινικής δίκης ενδεχομένως να σκεφτούν το τεκμήριο της αθωότητας και τη θεμελιώδη αρχή in dubio pro reo ή «εν αμφιβολία υπέρ του κατηγορουμένου», σύμφωνα με την οποία εάν το δικαστήριο δεν αποκτήσει πλήρη βεβαιότητα, εάν έχει, δηλαδή, την παραμικρή αμφιβολία σχετικά με την ενοχή του κατηγορουμένου, οφείλει να τον κηρύξει αθώο.
Εν προκειμένω, όμως, δεν πρόκειται περί αυτού. Η αξιότιμη πλημμελειοδίκης, κυρία Αικατερίνη Τσέλιου, δεν είχε καμία αμφιβολία. Αντιθέτως, έκρινε ότι αποδείχθηκε πως ο Αρτέμης Σώρρας «τυγχάνει διαχειριστής χρηματικού ποσού, ύψους εξακοσίων δισεκατομμυρίων δολαρίων […]». Με άλλα λόγια, η κυρία δικαστής σχημάτισε πλήρη πεποίθηση ότι ο Αρτέμης Σώρρας διαχειρίζεται ποσό τετραπλάσιο της αξίας της μεγαλύτερης εταιρείας στον κόσμο, της Apple. Το ποσό είναι επίσης οχτώ φορές μεγαλύτερο της αξίας της Google ή της Microsoft, και δέκα φορές μεγαλύτερο από την αξία της Coca-Cola και του Facebook! Άλλο μέτρο σύγκρισης στο οποίο θα μπορούσε να καταφύγει το δικαστήριο πριν να σχηματίσει δικανική πεποίθηση είναι το ΑΕΠ κρατών. Δεν το έκανε, και έτσι έκρινε πως αποδείχτηκε ότι ο Αρτέμης Σώρρας διαχειρίζεται ποσό λίγο μικρότερο από το ΑΕΠ της Ελβετίας ή της Σαουδικής Αραβίας, πάντως μεγαλύτερο από το ΑΕΠ της Αργεντινής, της Σουηδίας και από το άθροισμα των ΑΕΠ του Ισραήλ, της Χιλής και του Λουξεμβούργου! Αν συνυπολογίσει κανείς και τα τρία τρισεκατομμύρια που ισχυρίζεται ότι έχει, ο Σώρρας είναι η τέταρτη πλουσιότερη χώρα στον κόσμο, πίσω μόνο από τις ΗΠΑ, την Κίνα και την Ιαπωνία – και σε απόσταση αναπνοής από την τρίτη!
Εξ ίσου προβληματική είναι και η αιτιολογία της απόφασης σε ό, τι αφορά τις προθέσεις του κατηγορουμένου, όπου το δικαστήριο διαπίστωσε ότι ο Αρτέμης Σώρρας και ο συγκατηγορούμενός του «κινήθηκαν αποκλειστικά από αγαθά κίνητρα και, συγκεκριμένα, ωθούμενοι από την επιθυμία τους να βοηθήσουν το κράτος να εξέλθει από τη δεινή οικονομική κρίση».
Αναρωτιέται κανείς, γιατί η κυρία δικαστής και ο εισαγγελέας Δημήτριος Νομικός, ο οποίος επίσης πρότεινε την αθωότητα των κατηγορουμένων, δεν έλαβαν υπ' όψιν τα παραπάνω; Ας σημειωθεί ότι στην ποινική δίκη το αποδεικτικό υλικό δεν περιορίζεται σε ό, τι εισφέρουν οι διάδικοι. Ο ποινικός δικαστής έχει ο ίδιος την αποδεικτική πρωτοβουλία και πρέπει να συνεκτιμά κάθε στοιχείο? και τα διδάγματα της κοινής πείρας, τα οποία ορισμένες φορές είναι το πλέον διαφωτιστικό μέσο. Στην απόφασή τους, όμως, οι συγκεκριμένοι λειτουργοί της δικαιοσύνης αρκέστηκαν στην εξέταση των μαρτύρων και κατηγορουμένων, και δε φρόντισαν να αξιολογήσουν τις καταθέσεις. Μάλιστα, η απόφαση ζητά να διερευνηθεί τυχόν ποινική ευθύνη των κατηγόρων του Σώρρα για ψευδή καταμήνυση – ενώ θα έπρεπε η δικαιοσύνη να διερευνά τυχόν τέλεση άλλων αδικημάτων από τον κατηγορούμενο (απάτη, εγκληματική οργάνωση).
Δυστυχώς, η συγκεκριμένη απόφαση όχι μόνο κράτησε ζωντανό το σχέδιο του Σώρρα, αλλά του επέτρεψε και να ενισχυθεί. Πριν από την απόφαση αυτή, ο Σώρρας είχε προσεταιριστεί αμόρφωτους, λάτρεις της συνωμοσιολογίας, αφελείς, εθνικιστές και προβληματικούς. Μετά την απόφαση, μπόρεσε να διατηρήσει και να αυξήσει την επιρροή του στις παραπάνω κατηγορίες, αλλά επεκτάθηκε και στις κατηγορίες των αναξιοπρεπών και των κουτοπόνηρων. Σε εκείνους, δηλαδή, που θα εκμεταλλευτούν τη δικαστική απόφαση ενώπιον του Δημοσίου ώστε να αποφύγουν να καταβάλουν τις οφειλές τους. Είναι πολύ πιθανό πολλοί από τους ακολούθους του Σώρρα να μην πιστεύουν ότι ο ποιμήν τους έχει τα χρήματα που διαλαλεί, σε αντίθεση με την πλημμελειοδίκη Τσέλιου. Δεν τους πειράζει όμως να ορκίζονται στο Δία και να κάνουν διάφορες γελοιότητες, ελπίζοντας ότι οι εκπρόσωποι του Δημοσίου θα «ψαρώσουν» από τη δικαστική απόφαση και θα δεχθούν εξόφληση από τα χρήματα του Σώρρα. Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις του τέως δημάρχου Τροιζηνίας – Μεθάνων και του νυν δημάρχου Σερβίων – Βελβεντού, οι οποίοι πίστεψαν τον Αρτέμη Σώρρα διότι, κατά δήλωσή τους, δεν είχαν τίποτε να χάσουν!
Και όλα αυτά, «στο όνομα του Ζευς»! Εκεί ορκίζονται αυτοί οι τύποι. Το ερώτημα είναι, στην υγειά ποιού πίνουν;
* Ο κ. Θοδωρής Ηλιόπουλος είναι Δικηγόρος LLM.
