Του Δημήτρη Χριστοδουλάκη
Δεν πρέπει να έχει υπάρξει πιο περίεργη συμμάζωξη λαού στην σύγχρονη ιστορία του Ελληνικού κράτους, από το πρόσφατο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης. Θα μου επιτρέψετε να υποθέσω πως η μαζικότητα του, πρέπει να ξάφνιασε το σύνολο των κομμάτων του Ελληνικού κοινοβουλίου. Ίσως είναι η πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, που ο λαός δείχνει να αιφνιδίασε το πολιτικό κατεστημένο.
Όσο ισχυρό και να ήταν ωστόσο το μήνυμα του συλλαλητηρίου, δεν νομίζω πως είναι ικανό να επηρεάσει τις αποφάσεις της κυβέρνησης. Θα επηρέαζε ένα πολιτικό φορέα με καθαρά δημοκρατική κουλτούρα, όπως την Νέα Δημοκρατία και το Κίνημα Αλλαγής. Δεν είναι όμως ικανό να επηρεάσει ένα κόμμα με ταξική ψυχοσύνθεση. Τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν τον ενδιαφέρει εάν τον μισήσουν οι μισοί Έλληνες. Του αρκεί να τον αγαπούν οι άλλοι μισοί, γιατί έχει ήδη διαιρέσει τους Έλληνες σε δυο τάξεις, σε υποχείρια και σε εχθρούς.
Νομίζουμε πως έχουν κάνει στροφή προς τη σοσιαλδημοκρατία και δεν βλέπουμε πως ήταν και παραμένουν οι απόκληροι του ΚΚΕ. Ο πυρήνας αυτής της κυβέρνησης, αποτελείται από κουμουνιστές οι οποίοι αποχώρησαν ή εξεδιώχθησαν από το ΚΚΕ, επειδή ήταν πέραν του δέοντος εξτρεμιστές.
Δείτε για παράδειγμα τις δηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, αμέσως μετά το συλλαλητήριο και θα καταλάβετε.
Ο μεν Κουτσούμπας δήλωσε πως πρέπει να δοθεί βάρος στο θέμα της καταδίκης του αλυτρωτισμού, του εθνικισμού, των αναγκαίων αλλαγών στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας, ενώ ο Τζανακόπουλος ανέφερε ότι σταθερή θέση της κυβέρνησης είναι μία λύση σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό ή χρονικό προσδιορισμό που να αποκλείει κάθε αλυτρωτική προοπτική.
Λέξη για αλλαγές στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας!
Διαβάστε ξανά και ξανά με προσοχή την δήλωση Τζανακόπουλου για να μην αιφνιδιαστείτε μετά. Λέει ξεκάθαρα πως εάν βρεθεί μία κοινά αποδεκτή σύνθετη ονομασία, τότε αυτό από μόνο του, αρκεί για να «αποκλείσει κάθε αλυτρωτική προοπτική»!
Θεωρώ λοιπόν, πως ο λόγος που ο Τσίπρας εμφανίζεται τόσο αλαζονικά αισιόδοξος στο θέμα επίλυσης της διαφοράς, είναι γιατί γνωρίζει πως τα κόμματα της μείζονος αντιπολίτευσης, δεν θα αντιδράσουν σε μία σύνθετη ονομασία που θα περιέχει παράγωγο του όρου Μακεδονία, ενώ έχει πάρει και δεσμεύσεις από τα Σκόπια, για κάποιες μικρές ή μεγάλες αλλαγές σε άρθρα του Συντάγματος τους, με αλυτρωτικό περιεχόμενο.
Μη ξεχνάτε πως οι Σκοπιανοί, έχουν και στο παρελθόν τροποποιήσει το Σύνταγμα τους, με την ελπίδα πως οι αλλαγές εκείνες, ήταν αρκετές για να ξεπεραστούν οι αντιρρήσεις της Ελλάδας αλλά οι Ελληνικές κυβερνήσεις, τις απέρριψαν ως ανεπαρκείς.
Αυτή τη φορά, στο τιμόνι της χώρας, βρίσκεται μία κυβέρνηση που δεν φαίνεται να ενοχλείται ιδιαίτερα από τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων. Οπότε, όλα είναι πιο εύκολα, από την από δω πλευρά των συνόρων.
Όλα τα κόμματα των Σκοπίων, έχουν συμφωνήσει να γίνει δημοψήφισμα για την αποδοχή ή απόρριψη των όρων της τελικής συμφωνίας, όποια κι αν είναι αυτή. Η πλειοψηφία ωστόσο των κατοίκων της ΠΓΔΜ, παραμένει σλαβομακεδονική με έντονο εθνικιστικό στοιχείο. Σκεφτείτε μόνο, πως οι τρεις τελευταίες γενιές σλαβομακεδόνων, μεγάλωσαν με την πεποίθηση πως είναι οι τελευταίοι απευθείας απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Όσο δύσκολο θα ήταν για εμάς, να δεχτούμε πως οι Μακεδόνες δεν ήταν ποτέ Έλληνες, άλλο τόσο δύσκολο είναι και για εκείνους να δεχτούν πως οι δάσκαλοί που τους μεγάλωσαν και τους έθρεψαν ως Μακεδόνες, ήταν όλοι ψεύτες.
Ακόμα θυμάμαι την μοναδική φορά που επισκέφτηκα τα Σκόπια. Ρωτήθηκα από έναν εστιάτορα, για την καταγωγή μου και του απάντησα πως είμαι μισός Μακεδόνας από το σόι της μητέρας μου. Όταν με ρώτησε γιατί δεν ομιλώ την Μακεδονική γλώσσα αφού είμαι Μακεδόνας, του απάντησα πως είναι η μητρική μου γλώσσα γιατί μιλώ Ελληνικά. Όταν αργότερα δοκίμασα το πιάτο που μου σέρβιρε, συνειδητοποίησα πως πρέπει να του είχε βάλει το μισό αλάτι της νεκράς θάλασσας. Αποκλείεται αυτός ο άνθρωπος και οι συμπολίτες του να δεχτούν να αποβάλουν το εθνικιστικό στοιχείο από πάνω τους.
Θεωρώντας λοιπόν δεδομένο, πως οι σλαβομακεδόνες κάτοικοι των Σκοπίων, δεν πρόκειται να ψηφίσουν σημαντικές αλλαγές στο Σύνταγμα της χώρας τους, θα έπρεπε να θεωρούμε βέβαιο το αδιέξοδο στην τελική συμφωνία.
Αυτός είναι και ο λόγος που ανησυχώ πολύ, για τις εξελίξεις. Δεν κατανοώ την αισιοδοξία του Τσίπρα.
Μήπως η πρόσφατη δήλωση του Τζανακόπουλου περί λύσης σύνθετης ονομασίας που να αποκλείει κάθε αλυτρωτική προοπτική, υπονοεί πως η Ελληνική κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να συμφωνήσει στις ελάχιστες περικοπές των αλυτρωτικών άρθρων του Σκοπιανού Συντάγματος, έτσι ώστε να γίνει πιο εύπεπτο από τους σλαβομακεδόνες εθνικιστές;
Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο από τον τρόπο που σχολίασε το συλλαλητήριο, ο Νίκος Κοτζιάς, τονίζοντας ότι «κακώς επιχειρείται ταύτιση του ονοματολογικού με τα υπόλοιπα ζητήματα… η κυβέρνηση επιδιώκει την επίλυση του ονοματολογικού με βάση τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή». Εάν τα υπόλοιπα ζητήματα που δεν πρέπει να ταυτιστούν με το ονοματολογικό, αφορούν τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων, τότε γιατί επανέρχεται λέγοντας πως η επίλυση του ονοματολογικού, είναι η βάση για τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή;
Φοβάμαι λοιπόν, πως η κυβέρνηση έχει πάρει την απόφαση να ενδώσει στον αλυτρωτισμό των Σκοπιανών, αρκεί να δείξει πως μπορεί να επιλύσει ένα έως τώρα ανεπίλυτο εθνικό θέμα. Ελλείψει άλλου τρόπου να ξεχωρίσουν πάνω από τους άλλους, τρέχουν να ανέβουν στο ικρίωμα…
Παίζουν σαν τα μικρά παιδιά με ένα θέμα σοβαρότερο από το οικονομικό και δεν το έχουν πάρει χαμπάρι. Είδαν τον κόσμο να πλημμυρίζει την Θεσσαλονίκη και αυτοί νόμιζαν πως μαζεύτηκε για τις εκπτώσεις. Τζογάρουν και πάλι, όπως τζόγαραν και επί Βαρουφάκη. Αυτή τη φορά στοιχηματίζουν πως οι Έλληνες δεν θα δουν την μπανανόφλουδα με το θέμα του αλυτρωτισμού στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας.
Για άλλη μία φορά, νομίζουν βλακωδώς, πως «λύνοντας» με αυτό τον τρόπο ένα τόσο σύνθετο εθνικό θέμα, θα σκοτώσουν την αντιπολίτευση. Τελικά, αν δεν κάνουν πίσω, θα αυτοκτονήσουν…
