Του Σάκη Μουμτζή
Κανένας δεν θα περίμενε πως εικοσιέξι χρόνια μετά, η φλόγα για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας θα παρέμενε άσβεστη στις ψυχές των ανθρώπων.
Ενας κόσμος ταλαιπωρημένος ψυχικά και κουρασμένος ηθικά από την λαίλαπα των τελευταίων οκτώ ετών, έχει πετάξει «λευκή πετσέτα».
Εχει παραιτηθεί από κάθε διαμαρτυρία για τα όσα συμβαίνουν καθημερινά στην ζωή του. Δεν αντιδρά. Απάθεια; Αδιαφορία; Αίσθηση αδυναμίας; Δεν έχει τόση σημασία το αίτιο. Το αποτέλεσμα μετρά. Ο Ελληνας πολίτης κάθεται στον καναπέ του, παρατηρητής των εξελίξεων που τον αφορούν όμως άμεσα.
Και ξαφνικά σαν να τον διαπέρασε ηλεκτρικό ρεύμα, πετάχτηκε όρθιος και είναι έτοιμος να ξανακατέβει στους δρόμους, γιατί του αμφισβητούν την εθνική του ταυτότητα. Προσβάλλουν την ιστορική του συνείδηση.
Η Ελληνικότητα της Μακεδονίας αποτελεί έναν από τους θεμέλιους πυλώνες του Ελληνισμού. Αντεξε σε όλες τις επιθέσεις, εξωτερικές και εσωτερικές, γιατί έχει τις ρίζες του στα βάθη της Ιστορίας.
Μα, το Σκοπιανό θα επιλυθεί με ιστορικούς όρους; Είναι δυνατόν ένα λεπτό ζήτημα εξωτερικής πολιτικής και διεθνών σχέσεων να καθορίζεται από τις συναισθηματικές αντιδράσεις των πολιτών; Αναρωτιέται ο « νουνεχής» αναγνώστης.
Απάντηση : η παραχάραξη της Ιστορίας δεν είναι ουδέτερη, πολιτικά, πράξη. Υποκρύπτει σκοπιμότητα και επιβουλή. Εδώ ακριβώς συναρθρώνεται η πολιτική με την Ιστορία.
Συνεπώς, ναί, το Σκοπιανό θα επιλυθεί και με ιστορικούς όρους.
Αλλωστε, έχει διαμορφωθεί στην Ελληνική κοινωνία μια συντριπτικά πλειοψηφική θέση που δεν δέχεται λύση η οποία ουσιαστικά ανοίγει την πόρτα για περαιτέρω όξυνση των σχέσεων μας με την γειτονική χώρα.
Δηλαδή, αυτό που φαίνεται και προβάλλεται ως λύση, είναι στην ουσία διαιώνιση του προβλήματος, με την πατρίδα μας να έχει παραχωρήσει, εν τω μεταξύ, καίριες θέσεις.
Με απλά λόγια, η μη λύση του προβλήματος είναι προτιμότερη από την κακή λύση.
Ας αντιληφθεί η πολιτική τάξη της χώρας, πως αν επιβληθεί τελικά λύση που βιάζει την ιστορική συνείδηση του Ελληνα, οι ανατροπές που θα επισυμβούν στο πολιτικό μας σύστημα, θα είναι τεκτονικής μορφής, ανάλογες με αυτές που επέφεραν τα μνημόνια.
Γιατί να μην προκύψει μια θέση, που θα είναι προϊόν εθνικής συναίνεσης; Αναρωτιέται ο καλοπροαίρετος και μετριοπαθής πολίτης.
Σε αυτό το, φαινομενικά, εύλογο ερώτημα υπάρχει απάντηση με δύο σκέλη.
1. Εθνική συναίνεση υπάρχει στην βάση της κοινωνίας. Το 70% του Ελληνικού λαού απορρίπτει οποιαδήποτε λύση προσβάλλει την ιστορική του συνείδηση. Και αυτό το συντριπτικό 70% είναι οριζόντιο. Διαπερνά όλα τα κόμματα.
Ετσι, ας γνωρίζουν οι πολιτικές ηγεσίες πως καμιά επιλογή τους, που βρίσκεται σε αναντιστοιχία και προσβάλλει κατάφωρα την μνήμη και το εθνικό γονιδίωμα του Ελληνα, δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή.
2. Εθνική συναίνεση με ποιους; Με αυτούς που εδώ και είκοσι χρόνια αποκαλούν τους Σκοπιανούς, «Μακεδόνες.» Εθνική συναίνεση με αυτούς που λοιδωρούν τον συμβολισμό της σημαίας και των συνόρων;
Εθνική συναίνεση με αυτούς που θεωρούν την προάσπιση της Ελληνικότητας της Μακεδονίας, εθνικισμό; Που έκλεισαν άρον–άρον την Αμφίπολη φοβούμενοι τι θα αποκαλύψει;
Εθνική συναίνεση με αυτούς που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η παραμονή τους στην εξουσία, και χρησιμοποιούν προς τούτο και το Σκοπιανό;
Βλέπω πως η Νέα Δημοκρατία έγκαιρα χάραξε την πολιτική της πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα. Ενα ενιαίο και ταυτόχρονο – χωρίς μελλοντικές υποσχέσεις ρυθμίσεων και βήματα σημειωτόν – πακέτο θέσεων, που θέτει τέρμα στον αλυτρωτισμό των γειτόνων μας.
Οποιαδήποτε κατάτμηση του—θεματική και χρονική-- θα είναι επιζήμια και για την χώρα και για την Νέα Δημοκρατία.
Αναμφίβολα ο Κ. Μητσοτάκης πρέπει να πάρει δύσκολες αποφάσεις, και κυρίως να μην πέσει στην παγίδα που στήνουν οι Τσίπρας-Καμμένος, με κυνική κατανομή ρόλων.
Μα πάνω απ΄όλα ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας ας αντιληφθεί πως ένας ολόκληρος λαός δεν θα ανεχθεί άλλες προσβολές και άλλες αδικίες.
Γι αυτό και η πορεία του είναι μονόδρομος.
