Του Κώστα Μήλα
Έχω, σε ανύποπτο χρόνο, γράψει ότι η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την παιδεία ως «Δούρειο Ίππο». Δηλαδή, κάθε φορά που βρίσκεται σε δυσκολία, προσπαθεί να αλλάξει την ατζέντα είτε επιτιθέμενη στην αριστεία ως ρετσινιά, είτε αλλάζοντας/καταργώντας τις Πανελλαδικές εξετάσεις, είτε ροκανίζοντας ό,τι έχει παραμείνει ακόμα όρθιο από το καλούμενο «Πανεπιστημιακό Άσυλο».
Τώρα θέτει (;) και θέμα αλλαγής στο ωράριο του σχολείου καθώς ο κ. Γαβρόγλου μιλά για «σκέψη» μετάθεσης την έναρξης των μαθημάτων στις 9 το πρωί.
Βέβαια, δεν νοείται η εφαρμογή σοβαρής πολιτικής μέσω κάποιων «σκέψεων» και μάλιστα ειδικά ένα μήνα πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς κάτι πιο ίσως εξηγεί γιατί, βολικά, ο υπουργός «έσπρωξε» την πιθανή εφαρμογή του νέου μέτρου από τον Σεπτέμβριο του 2019 και μετά.
Ας κάνουμε, όμως, μία πρώτη εκτίμηση της νέας «κροτίδας» Γαβρόγλου. Διεθνείς εργασίες δείχνουν ότι το να πηγαίνουν τα παιδιά σχολείο κατά μισή ώρα αργότερο επηρεάζει θετικά την ακαδημαϊκή τους απόδοση καθώς τους δίνεται η δυνατότητα να κοιμούνται περισσότερο το βράδυ και να γλιτώνουν από την γκρίνια των γονέων οι οποίοι μάταια προσπαθούν να τους ξυπνήσουν (πολύ) πρωί. Θα μπορούσε βέβαια κάποιος να αναρωτηθεί: Μα καλά, δεν μπορούνε να πάνε τα παιδιά μας για ύπνο κάπως νωρίτερα; Εδώ αντιστέκεται το «βιολογικό ρολόι» το οποίο σίγουρα αντιδρά στην προοπτική τα παιδιά μας να πηγαίνουν για ύπνο στις 8 ή στις 8:30 το βράδυ.
Από την άλλη πλευρά, όμως, η μετάθεση της έναρξης του σχολείου κατά μισή ·(ή μια ώρα) δημιουργεί πλείστα όσα προβλήματα στους εργαζόμενους γονείς (θα την αποδεχθούν άραγε οι Έλληνες εκπαιδευτικοί;) εκτός εάν:
(α) για παράδειγμα, ο παππούς (η γιαγιά) είναι διαθέσιμοι (ή μπορούν βιολογικά) να πηγαίνουν τα παιδιά αργότερα στο σχολείο,
(β) η ανεργία έχει «χτυπήσει» τόσο πολύ την οικογένεια οπότε ο/η γονέας μπορεί ανά πάσα στιγμή να πάει ο ίδιος (η ίδια) το παιδί στο σχολείο. Με την ανεργία κολλημένη στο 20%, ο κ. Γαβρόγλου θα μπορούσε, στην περίπτωση αυτή, να προτείνει τα παιδιά μας να ξεκινήσουν την σχολική ημέρα ακόμα αργότερα!
Επιπλέον, η αλλαγή της σχολικής ώρας δημιουργεί λογιστικά προβλήματα τύπου αλλαγής ωραρίου (σχολικών) λεωφορείων ή, μεταξύ άλλων, να επηρεάσει τις μετά-σχολικές δραστηριότητες.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν πρώτες αντιδράσεις στη «σκέψη» Γαβρόγλου και, σίγουρα, χρειαζόμαστε μια περισσότερο λεπτομερή ανταλλαγή απόψεων. Εκείνο όμως που προκαλεί έκπληξη στον γράφοντα είναι ότι η κυβέρνηση χρεώνει, μεταξύ άλλων, τις φονικές πυρκαγιές στην αλλαγή κλίματος. Στο βαθμό που η κλιματική αλλαγή συνοδεύεται με πολύ υψηλότερες θερμοκρασίες, έχει έννοια να σκεφτόμαστε την μετάθεση του σχολικού ωραρίου έτσι ώστε αυτό να καθίσταται περισσότερο ευάλωτο σε λιγότερο «ανεκτές» θερμοκρασίες;
* Ο Κώστας Μήλας είναι Καθηγητής και Πρόεδρος του Ερευνητικού Τομέα στο Τμήμα Οικονομικών, Χρηματοοικονομικών και Λογιστικής, University of Liverpool.
