Είναι γεγονός πως ένα από τα δομικά χαρακτηριστικά της Μεταπολίτευσης ήταν η προσπάθεια που κατέβαλλαν όλες οι κυβερνήσεις για την εθνική συμφιλίωση. Για να κλείσουν τα τραύματα που άφησε ο εμφύλιος πόλεμος.
Η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή νομιμοποίησε το ΚΚΕ. Η κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου αναγνώρισε την Εθνική Αντίσταση και η κυβέρνηση του Τζ. Τζαννετάκη ψήφισε το νόμο 1863/18/9/1989 που ήρε τις συνέπειες του εμφυλίου πολέμου.
Είναι αλήθεια πως όλο αυτό το χρονικό διάστημα η ηγεσία της Αριστεράς, συνολικά, βοήθησε στην εθνική συμφιλίωση με την μετριοπαθή στάση της.
Ο Φλωράκης, ο Φαράκος, ο Καλούδης, ο Ηλιού, ο Κύρκος, ο Μίκης, ο Δημητρίου, κλπ έζησαν στο πετσί τους τον εμφύλιο πόλεμο, καταβάλλοντας και βαρύ προσωπικό τίμημα. Ως εκ τούτου ήταν πολύ προσεκτικοί τι έλεγαν όταν μιλούσαν με δημόσιο λόγο γι΄αυτήν την περίοδο.
Όταν εξέλιπε η ιστορική ηγεσία της Αριστεράς, οι διάδοχοι της που γνώρισαν τον εμφύλιο από διηγήσεις και βιβλία, επιχείρησαν όχι να επανασυγγράψουν την ιστορία του, αλλά να ανανοηματοδοτήσουν τα γεγονότα.
Από την Εθνική Αντίσταση και τον ΕΑΜ -ΕΛΑΣ πέρασαν πλέον στον ΔΣΕ, κάτι που πολύ προσεκτικά απέφευγαν να κάνουν οι ιστορικοί ηγέτες του χώρου. Ο ΔΣΕ στερημένος παντελώς οποιασδήποτε ηθικής νομιμοποιητικής βάσης, ήταν ο κατ΄εξοχήν φορέας του εμφυλιοπολεμικού κλίματος. Αλλά και σε αυτήν την απόπειρα αναμόχλευσης των παθών τα κόμματα στα οποία καθρεφτίζονταν οι νικητές του εμφυλίου πολέμου, στάθηκαν με μετριοπάθεια και σύνεση.
Να υπενθυμίσω πως στελέχη της συντηρητικής παράταξης δήλωναν πως τιμούσαν την Αριστερά και τους αγώνες της, ενώ ο Κώστας Καραμανλής στις 31 Οκτωβρίου 2007, πρωθυπουργός ων, επισκέφτηκε τον Αη-Στράτη και εγκαινίασε το «Μουσείο Δημοκρατίας» που ήταν το παλιό ιατρείο των πολιτικών εξορίστων.
Αυτή η πολιτική της παρατεταμένης εθνικής συμφιλίωσης δεν έγινε αποδεκτή από το ΚΚΕ. Το χέρι που έτειναν οι νικητές του εμφυλίου δεν βρήκε το απλωμένο χέρι των ηττημένων. ‘Ηθελαν οι τελευταίοι να βιώνουν φαντασιακά τις δράσεις του ΔΣΕ.
Έτσι, αντί τα οστά των εκατοντάδων μαχητών του ΔΣΕ, που έπεσαν στην μάχη της Φλώρινας, να βρουν την θέση τους δίπλα στους πεσόντες του Εθνικού Στρατού, η ηγεσία του ΚΚΕ προτίμησε να αγοράσει γη και εκεί να θάψει τους νεκρούς της. Υπονόμευσε την δημιουργία του πάρκου Εθνικής Συμφιλίωσης, ενώ με συνεχείς εκδηλώσεις αναμοχλεύει καταστάσεις που ξύνουν παλιές πληγές.
Πλέον με την μαζική χρήση του διαδικτύου τίποτα δεν μένει κρυφό. Γίνεται γνωστό, σχολιάζεται και εκ των πραγμάτων δημιουργεί κλίμα.
Είναι λογικό να προκληθούν αντιδράσεις και αντισυσπειρώσεις και από την άλλη πλευρά. Και δεν αναφέρομαι σε περιθωριακούς κύκλους της Άκρας Δεξιάς. Παρακολουθώ ανθρώπους μετριοπαθείς που εξοργίζονται όταν διαβάζουν πως το παιδομάζωμα ήταν «παιδοσώσιμο» και μάλιστα έγινε και σχετική εκδήλωση.
Είναι αυτονόητο πως ο τόπος δεν χρειάζεται την αναβίωση των καταστάσεων του εμφυλίου. Τα εθνικά θέματα και η οικονομία απαιτούν ενότητα και όχι διχασμό.
Ο εμφύλιος ανήκει στους ιστορικούς, με τις ποικίλες ερμηνείες τους.
Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη οφείλει να κάνει την μεγάλη χειρονομία. Να αναλάβει αυτή την διοργάνωση της εκδήλωσης της 30ης Αυγούστου στον Γράμμο, ώστε και να της προσδώσει τον χαρακτήρα που αυτή θέλει και να την προστατεύσει από ακρότητες.
Στις 30 Αυγούστου τιμάμε την μνήμη όλων αυτών που έδωσαν την ζωή τους για να παραμείνει η Ελλάδα στην δημοκρατική Δύση και συγχρόνως απομονώνουμε τους κήρυκες του διχασμού.
ΥΓ. Εννοείται πως οποιαδήποτε υπαναχώρηση της κυβέρνησης από την συμμετοχή της στην εκδήλωση, θα είναι τραγικό πολιτικό λάθος.
