Του Φάνη Ουγγρίνη
Εκτός του τελευταίου Γιούρογκρουπ, αυτή η 20η Φεβρουαρίου ήταν σημαντική και για δύο ακόμη αιτίες. Η πρώτη είναι πως συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από την συμφωνία παράτασης της δανειακής σύμβασης κατά τέσσερις μήνες, γεγονός που είχε ερμηνευτεί ως η -τότε- αναμενόμενη κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ και η μετακίνησή του προς την οδό της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Πέντε μήνες μετά διαπιστώσαμε το εύρος της εκλογίκευσης των κυβερνώντων. Η δεύτερη αιτία που καθιστά σημαντική τούτη την ημερομηνία είναι πως συμπληρώθηκαν 18 μήνες από την παραίτηση Τσίπρα και την επακόλουθη εκλογική αναμέτρηση. Με όποια νομική ερμηνεία κι αν το προσεγγίσει κανείς, είναι μάλλον απόλυτα βέβαιο πως στις 20 Μαρτίου εκπνέει η προβλεπόμενη περίοδος πραγματοποίησης εκλογών με λίστα.
Τώρα αν αναρωτιέστε τι σχέση έχουν αυτά με την νέα συμφωνία του Βαρουφάκη…. εεε… Τσακαλώτου με τους δανειστές, τότε προφανώς ανήκετε σε εκείνους τους τυχερούς που δεν αγχώνονται ιδιαίτερα στη ζωή τους, και που διαπνέονται από αδιατάρακτη αισιοδοξία. Αν πάλι είστε ζοχάδες όπως εγώ, τότε εύκολα θα οδηγηθείτε σε κάποια απλά συμπεράσματα. Κατ'' αρχήν, όπως μας διδάσκει το παρελθόν, μια συμφωνία που κλείνει ο Τσίπρας είναι από τελείως προσχηματική έως ελάχιστα βαρύνουσα. Πριν από δύο χρόνια μας δούλευε από βδομάδα σε βδομάδα (δε θυμάστε τις διαβεβαιώσεις του Σταθάκη;), μέχρι να μας ρίξει στην περιπέτεια του δημοψηφίσματος, να αγνοήσει το αποτέλεσμά του, να κλείσει νέα συμφωνία την οποία επέβαλε στην αντιπολίτευση, και αμέσως μετά να πάει στις κάλπες χωρίς ακόμη και σήμερα να έχει εφαρμόσει το σύνολο των τότε συμφωνηθέντων. Συνεπώς, αυτά που παρακολουθούμε τώρα είναι πολύ πιθανό να αλλάξουν άρδην μετά λίγες εβδομάδες ή μήνες.
Κατόπιν, το εργαλείο της λίστας προσφέρει στον Τσίπρα τη δυνατότητα να επιβάλλεται πολύ καλύτερα πάνω στους βουλευτές του, ενόψει κρίσιμων ψηφοφοριών. Έχει άλλη βαρύτητα η κομματική πειθαρχία, όταν από αυτήν εξαρτάται η σειρά συμμετοχής στα ψηφοδέλτια. Άρα, το πιο λογικό είναι πως θα επιχειρήσει να περάσει τα καυτά νομοσχέδια μέσα στις επόμενες δέκα μέρες, χρόνος ο οποίος φαίνεται απελπιστικά λίγος. Η λίστα όμως δεν είναι αδιάφορη ούτε για τα υπόλοιπα κόμματα. Η λήξη της ισχύος της λύνει τα χέρια του Μητσοτάκη, καθώς οι παλαιοί βουλευτές και πολιτευτές δεν θα έχουν την προστασία της προνομιακής θέσης και θα πρέπει να βγουν και να αναμετρηθούν με νέα πρόσωπα στα πεδία των ιδεών και των λύσεων για την καθημερινότητα. Στο δε ΠΑΣΟΚ ασκείται η ακριβώς αντίθετη επίδραση από ό,τι στη ΝΔ. Εδώ η δυνατότητα της Γεννηματά να επιβάλλεται στους ανθρώπους του κόμματός της οι οποίοι αρνούνται να δουν τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ως μέρος μιας λύσης θα πάψει να υφίσταται, με ενδεχόμενο να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και να δούμε σημαντική μετακίνηση σοβαρών στελεχών προς το εγχείρημα της Άννας Διαμαντοπούλου. Προσωπικά, θα παρακολουθώ με ενδιαφέρον τις μελλοντικές κινήσεις του Θανάση Χειμωνά.
Δεν υπάρχει κανείς απολύτως λόγος για να πιστέψουμε πως ξεκινά μια περίοδος ηρεμίας, είναι δε εξωπραγματικό το να πιστεύει κανείς πως η κυβέρνηση αυτή θα μπορέσει να σταθεί ως το ναρκοθετημένο 2019. Θεωρώ πως θα κατορθώσουμε να ανασάνουμε κάπως μόνο όταν θα έχουν ψηφιστεί τα prior actions (δεν ξέρει ούτε στοιχειώδη αγγλικά και εμείς του δώσαμε το τιμόνι της χώρας) αλλά και όσα θα απαιτηθούν από τη δεύτερη και την τρίτη (μη την ξεχνάμε κι αυτήν!) αξιολόγηση. Αν ξεπεραστούν όλα αυτά, τότε πράγματι θα έχει γούστο το θέαμα των ζογκλέρ του Μαξίμου, που θα προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στα γκεμπελικά ψέμματά τους και στην αμείλικτη πραγματικότητα ενός περίπου τέταρτου Μνημονίου. Είναι πάρα πολύ πιθανό πως θα προσπαθήσουν να ξαναεκβιάσουν την αντιπολίτευση ώστε να βάλει πλάτη, και δεν αποκλείεται να βρουν και υποστήριξη από εγνωσμένους «οπαδούς της συναίνεσης» εντός των ευρωπαϊστικών κομμάτων. Ούτε καν ένα δημοψήφισμα δεν μπορεί να αποκλειστεί, αν και πλέον δεν είναι ιδιαίτερα απίθανο.
Ας οπλιστούμε λοιπόν με υπομονή και ψυχραιμία μπροστά στις μελλοντικές εξελίξεις. Εφόσον όλα εξελιχθούν ομαλά, το πολιτικό παίγνιο θα μπει σε νέα φάση, με την επιδίωξη άνετης αυτοδυναμίας να αποτελεί πλέον μονόδρομο και οδηγό κινήσεων για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος παράλληλα θα ευελπιστεί σε ενίσχυση της Ώρας Αποφάσεων, καθώς μόνο αυτός ο σχηματισμός θα μπορεί να αποτελέσει αξιόπιστο μελλοντικό κυβερνητικό εταίρο. Κι ενώ θα περνούν οι μήνες…ήρεμα, η ανεργία θα ξαναπάρει την ανιούσα, οι καταθέσεις την κατιούσα, τα ληξιπρόθεσμα και τα κόκκινα δάνεια θα αυγατίζουν, οι κυβερνώντες θα συνεχίσουν τις προσπάθειές τους για έλεγχο της δικαιοσύνης και των μίντια, οι μεγάλες επενδύσεις θα αναβάλλονται, οι εξαγωγές θα ελαττώνονται, τα λουκέτα θα πληθύνονται και οι συναντήσεις με αξιοπρεπείς άνθρωπος της διπλανής πόρτας, που θα μας παρακαλούν για πενήντα λεπτά, θα γίνονται ρουτίνα...
