Του Γιώργου Κακλίκη, πρέσβη επί τιμή
Οι σχέσεις της Ελλάδας με την Γαλλία στηρίζονται σε πολλά χρόνια σταθερής φιλίας με το Παρίσι να τηρεί, σχεδόν πάντα, μια πολύ προσεκτική στάση απέναντι στην Αθήνα. Η Γαλλία, στις τελευταίες δεκαετίες, δεν δυσαρέστησε την Ελλάδα. Τόσο με δηλώσεις όσο και με κινήσεις, τής συμπαραστάθηκε, κυρίως ηθικά, στην περίοδο της μακράς οικονομικής της κρίσης. Γι' αυτό και οι ελληνικές διαθέσεις απέναντι σ' αυτή τη χώρα είναι ξεχωριστά θετικές.
Όλοι, σχεδόν, οι Πρόεδροι της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας πραγματοποίησαν επισκέψεις στην Ελλάδα με εμβληματικές εκείνες των προέδρων de Gaulle και Giscard d''Estaing. Στα χρόνια της ελληνικής οικονομικής κρίσης, ο Πρόεδρος Hollande βρέθηκε στην Αθήνα πάνω από μία φορά ενισχύοντας με τον τρόπο του το ηθικό του λαού και της κυβέρνησης. Κι αυτό, όταν άλλοι εταίροι εξαντλούσαν την αυστηρότητα τους απέναντι στην Ελλάδα.
Τώρα, την Αθήνα επισκέπτεται ο νέος Πρόεδρος της Γαλλίας. Λίγους μόλις μήνες μετά την εκλογή του και, μάλιστα, πραγματοποιώντας ένα κανονικό και όχι ολιγόωρο ταξίδι στην Ελλάδα. Καλοδεχούμενος ο Πρόεδρος της ευρωπαϊκής χώρας που στάθηκε φιλικά απέναντί μας. Θα του αποδοθούν τιμές που επιβάλλει όχι μόνο το κρατικό πρωτόκολλο αλλά και η, σε πολλές περιπτώσεις, ηθική συμπαράσταση της χώρας του στην Ελλάδα. Αρκεί, βέβαια, στην υποδοχή αυτή να υπάρξει το στοιχείο του μέτρου και της ισορροπίας. Όχι μόνο από την πλευρά της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας αλλά και από τα μέσα ενημέρωσης. Και, τη φορά αυτή, καλό θα είναι να μην αναλωθούν όσοι έχουν δημόσιο λόγο σε διακηρύξεις αιώνιας φιλίας και, μάλιστα, με την προσθήκη της γνωστής επωδού «Ελλάς – Γαλλία- Συμμαχία».
Ο Γάλλος Πρόεδρος έχει δώσει δείγματα σοβαρά μεθοδευμένων κινήσεων. Τόσο στο εξωτερικό όσο και στην ίδια τη χώρα του. Έγκαιρα προϊδέασε τους Γάλλους για την «αισιόδοξη» μεταρρύθμιση που προγραμματίζει για το εργασιακό χωρίς να προκαλέσει – μέχρι στιγμής, τουλάχιστον– αντιδράσεις από τα συνδικάτα, την αντιπολίτευση και την κοινή γνώμη. Από την αρχή, επίσης, της προεκλογικής του εκστρατείας και με την ανάληψη της προεδρίας της χώρας του ο κ. Macron έδειξε πόση σημασία αποδίδει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε σημείο που αρκετοί θεώρησαν ότι μπορεί να αναβιώσει το ξεθωριασμένο, στις συνειδήσεις των Ευρωπαίων πολιτών, όνειρο της Ενωμένης Ευρώπης. Αναλυτές, από κάθε γωνιά της Ένωσης, αναφέρθηκαν στην ανάγκη να ενισχυθεί αυτή η καινούργια δυναμική σημειώνοντας ότι, ίσως έτσι, υπάρξει αντιστάθμισμα στο πιεστικό βάρος της Γερμανίας στον οικονομικό τομέα.
Ευεξήγητα όλα αυτά. Στην Ελλάδα, πάντως, πρέπει να μη γίνονται ιδιαίτερες επενδύσεις σε ευσεβείς πόθους. Ο κ. Macron, τόσο από τις μέχρι τώρα κινήσεις του όσο και από την επιλογή συγκεκριμένων στενών συνεργατών του, έχει αφήσει να διαφανεί ότι ο γαλλογερμανικός “άξονας” δεν βρίσκεται έξω από τις προτεραιότητές του. Κι αυτό σημαίνει ότι δεν θα προχωρήσει σε εκπτώσεις από την παραδοσιακή γραμμή της κοινής γαλλογερμανικής πλεύσης και δεν θα επιδιώξει συνεργασίες που θα βρίσκονται σε αντίθεση με αυτήν.
Αν η Αθήνα ακολουθήσει τον δρόμο της λογικής προσέγγισης, ενδέχεται να αποκομίσει οφέλη. Όμως, οφείλει να μην αφεθεί σε εφηβικούς ενθουσιασμούς πιστεύοντας ότι ο κ. Macron της φέρνει δώρα. Όπως όλοι οι διεθνείς παίκτες – και ιδιαίτερα οι ισχυροί- η Γαλλία έχει συμφέροντα και για αυτά κινείται. Αν πρυτανεύσει η λογική και όχι η προχειρότητα, αν δεν δείξουμε υπέρμετρο ενθουσιασμό και, κυρίως, αν μιλήσουμε με σοβαρότητα και χωρίς αναπομπή ικεσιών, το ελάχιστο που θα κερδίσουμε θα είναι η εκτίμηση της άλλης πλευράς.
Ευνόητο είναι ότι «σοβαρότητα» σημαίνει συνέπεια και συνέχεια σε όσα συμφωνηθούν. Σημαίνει μετρημένη και τοποθετημένη, σε γενικότερο γεωπολιτικό πλαίσιο, παράθεση των θεμάτων που απασχολούν την Ελλάδα. Ώστε ο συνομιλητής, φεύγοντας από την Αθήνα, να μη μείνει με τη δυσάρεστη γεύση που δοκιμάζει όταν αποχαιρετά κοινούς, αδιάφορους και όχι ξεχωριστούς εταίρους.
