Του Σάκη Μουμτζή
Κάθε φορά που μια κυβέρνηση βρίσκεται «κολλημένη στα σχοινιά» ανακαλύπτει συνωμοσίες, σκευωρίες, σχέδια για την ανατροπή της. Κάποιοι ραδιουργούν και απεργάζονται εξωθεσμικές λύσεις. Συνεπώς, όταν ακούμε ή διαβάζουμε δηλώσεις με παρόμοιο περιεχόμενο αυτό σημαίνει πως η κατάσταση είναι ιδιαιτέρως κρίσιμη. Κύριο χαρακτηριστικό αυτών των δηλώσεων είναι η απουσία κατονομασίας των ηθικών και των φυσικών αυτουργών. Οι συνήθεις αναφορές σε «σκοτεινά κέντρα» καλύπτουν την εσκεμμένη ασάφεια των καταγγελιών.
Σε αυτήν την ξεφτισμένη πρακτική κατέφυγε χθες και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με δηλώσεις του πραγματικού πρωθυπουργού της χώρας, κ. Νίκου Παππά. Είναι λογικό λοιπόν, πάνω σε συγκεκριμένη βάση, να τεθούν επ΄αυτού του ζητήματος κάποια ερωτήματα.
Αρχικά πρέπει να εξετάσουμε τι σημαίνει «ανατροπή της κυβέρνησης», γιατί νομίζω η έκφραση αυτή είναι προβληματική. Οι κυβερνήσεις στα δημοκρατικά πολιτεύματα πέφτουν όταν χάσουν την δεδηλωμένη. Δηλαδή, όταν ένας συγκεκριμένος, κάθε φορά, αριθμός βουλευτών της συμπολίτευσης αίρει την εμπιστοσύνη προς την κυβέρνηση. Είναι δε μια καθ΄όλα νόμιμη επιλογή που διαθέτουν, καθώς αποκλειστικό κριτήριο των αποφάσεων τους είναι η συνείδηση τους. Άλλος τρόπος πτώσης της κυβέρνησης –και όχι ανατροπής της- δεν υπάρχει, πλην της οικειοθελούς παραιτήσεως, αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν υφίσταται τέτοιο ζήτημα.
Επιπροσθέτως, η Νέα Δημοκρατία δεν έχει, εκ των πραγμάτων, την δυνατότητα ανατροπής της κυβέρνησης και γι΄αυτό ζητεί επιμόνως εδώ και έξι μήνες εκλογές. Δηλαδή, επιδιώκει την απομάκρυνση της από την εξουσία μέσω της νομίμου οδού των εκλογών. Κάτι απολύτως θεμιτό για κάθε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Άλλωστε και ο ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε εκλογές τον Ιανουάριο 2015 μη συναινώντας στην εκλογή, κοινώς αποδεκτού, Προέδρου της Δημοκρατίας.
Συνεπώς, ο κ. Ν. Παππάς υποδηλώνει πως βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα ζητήσουν την παραίτηση της συγκυβέρνησης. Άλλο νόημα δεν μπορεί να δοθεί στην δήλωση του. Και επειδή αυτούς τους σκοτεινούς σχεδιασμούς τους συνέδεσε με την κατάσταση που επικρατεί στα ΜΜΕ και στις αντιδράσεις των ιδιοκτητών τους για τις τηλεοπτικές άδειες, βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα πως κάποιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα συντονιστούν με τα συμφέροντα των καναλαρχών, κατά τον υπουργό Επικρατείας.
Νομίζω, πως με τρόπο κυνικό, εφάμιλλο των χειρότερων στιγμών του κομμουνιστικού κινήματος, ο κ. Ν. Παππάς θέλει να «λασπώσει» πιθανές αντιδράσεις βουλευτών του κόμματος του που θα εκδηλωθούν λόγω της γενικότερης κυβερνητικής πολιτικής. Είναι γνωστό πως οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, οι προερχόμενοι από την επαρχία, δεν τολμούν να κυκλοφορήσουν στις περιφέρειες τους. Στις μικρές κοινωνίες όπου, λίγο-πολύ, όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους οι αντιδράσεις είναι πιο έντονες και οι πολιτικές μετατοπίσεις καταγράφονται με μεγαλύτερη ευκολία. Είναι λογικό, η αγανάκτηση, η δυσαρέσκεια και ο θυμός να κυριαρχούν στις διαθέσεις των συγκεκριμένων βουλευτών.
Τα επερχόμενα νέα μέτρα, η δημοσκοπική πτώση του ΣΥΡΙΖΑ και η υπόθεση της τράπεζας Αττικής, είναι κακό πρελούδιο για το Συνέδριο του κόμματος. Το τι θα γίνει εκεί κανένας δεν το γνωρίζει. Για να προλάβει τα χειρότερα, ο κ. Ν.Παππάς περιχαρακώνει με τείχη λάσπης το χώρο του, ανατρέχοντας στις πάγιες παραδόσεις των κομμουνιστών, που εξόντωναν ηθικά τους διαφωνούντες, για να τους εξουδετερώσουν.
Βέβαια, ο πολιτικός λόγος ενός κόμματος έχει βεληνεκές ευθέως ανάλογο με την δημοφιλία του. Σήμερα, ό,τι και να πει ο κ. Ν.Παππάς απευθύνεται σε ένα διαρκώς συρρικνούμενο ακροατήριο. Το ξέρει και προσπαθεί με κάθε τρόπο να το συγκρατήσει.
