Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Η παρατεταμένη επικοινωνιακή επιλογή του αφηγήματος της «καθαρής εξόδου» από τα μνημόνια βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Οι κυβερνητικοί αλλά και οι κομματικοί αξιωματούχοι, με κάθε ευκαιρία, υποστηρίζουν τη βούληση για «καθαρή έξοδο» και την αναπτυξιακή προοπτική μακριά από τη λιτότητα και την εποπτεία. Ομως, οι αποφάσεις λαμβάνονται αλλού. Σε συμβούλια και επιτροπές με διαφορετικά συμφέροντα, με διαφορετικές προσεγγίσεις και οπτικές. Η εκκολαπτόμενη κυβέρνηση του μεγάλου συνασπισμού στη Γερμανία και η ανάληψη του υπουργείου Οικονομικών από το SPD, περιπλέκουν ακόμα περισσότερο στο σκηνικό.
Το ένα συγκροτημένο μέτωπο συμφερόντων είναι αυτό της Γερμανίας και του ESM που βρίσκεται στη γερμανική σφαίρα επιρροής. Αμφότεροι επιθυμούν την καθαρή έξοδο από τα μνημόνια, καθώς υποστηρίζουν ότι το κεφάλαιο Ελλάδα πρέπει να κλείσει και ότι δεν θα πρέπει η Ευρώπη να ξαναμπλέξει στα ελληνικά προβλήματα. Δεν επιθυμούν το άνοιγμα ενισχυμένης ή προαιρετικής πιστωτικής γραμμής. Εκτιμούν πως η Ελλάδα θα πρέπει να κτίσει το δικό της κεφαλαιακό μαξιλάρι ύψους 20 δισ. ευρώ, στο οποίο θα περιλαμβάνονται και τα 10 δισ. ευρώ του ESM. Προς το παρόν, το capital buffer, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο Eurogroup, είναι μικρότερο του 1 δισ. ευρώ και είναι δύσκολο να μαζευτούν τα υπόλοιπα 9 δισ. από τις αγορές μέσα στο καθεστώς αναταραχής της αγοράς των ομολόγων.
Το δεύτερο μέτωπο συμφερόντων είναι αυτό της ECB, του SSM και του IMF. Τόσο το Ταμείο, η Κεντρική Τράπεζα όσο και ο Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός εκτιμούν πως η κατάσταση των ελληνικών τραπεζών δεν επιτρέπει την καθαρή έξοδο στις αγορές. Και αυτό γιατί οι ανάγκες νέων κεφαλαίων δεν έχουν καλυφθεί. Η Λαγκάρντ θεωρεί πως οι τράπεζες πρέπει να λύσουν άμεσα το θέμα της ανακεφαλαιοποίησής τους και ακολούθως με ένα ισχυρό τραπεζικό σύστημα να βγει η χώρα στις αγορές, αν και εξακολουθεί με κάθε αφορμή να τονίζει την ανάγκη της συνέχισης της μακροχρόνιας εποπτείας. Ο Ντράγκι θεωρεί ότι η Ελλάδα πρέπει να πάρει πιστωτική γραμμή 20 δισ., εκ των οποίων τα 10 δισ. θα αφορούν τις τράπεζες. Αλλά και ο SSM υποστηρίζει πως είναι ορατός ο κίνδυνος για μια νέα τραπεζική κρίση το καλοκαίρι του 2018.
Ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν και ο νέος Γερμανός υπουργός Οικονομικών Σολτς είναι δύο παίκτες που δεν έχουν εκδηλωθεί ακόμα. Πάντως, ανάμεσα σε αυτά σενάρια, μικρή σημασία έχουν οι δηλώσεις Τσακαλώτου και οι εκκλήσεις Δραγασάκη.
* Αναδημοσίευση από τον «Φιλελεύθερο», φιλελεύθερος 22/2, αρ. φύλλου 64.
