Του Παναγιώτη Καρκατσούλη*
Σήμερα η Σαμοθράκη, χθες ο Σαρωνικός, προχθές τα Κύθηρα. Ο κατάλογος των καταστροφών μακραίνει συνεχώς και επικίνδυνα. Η απίθανη κυβέρνησή μας μας πληροφορεί για τις καταστροφές, συνήθως, με καθυστέρηση μερικών εικοσιτετραώρων, βασίζεται στην αυτοματοποιημένη αντίδραση των δημοσίων υπηρεσιών που επεμβαίνουν στο στάδιο αποκατάστασης των ζημιών (στις οποίες δίνουν, πάντως, «εντολή») και όταν εγκαλούνται για ολιγωρία, αδράνεια και ανικανότητα, τότε ρίχνουν όλο το φταίξιμο στους άλλους: Από τα στοιχεία της φύσεως μέχρι τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τις ίδιες τις δημόσιες υπηρεσίες (θυμηθείτε τις δηλώσεις του κ. Τόσκα για την «προβληματική» Πυροσβεστική Υπηρσία και την «αναζήτηση ευθυνών στο Λιμενικό» του κ.Κουρουμπλή) η καφενειακή κυβέρνηση αρνείται να αναλάβει, έστω, την ευθύνη των συνεχόμενων αποτυχιών της.
Άξιοι συνεχιστές εκείνου του γραφικού συνομιλητή του «στρατηγού άνεμου» και της «κομμένης γράνας», οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αδιαφορούν για την δημιουργία μιας σύγχρονης πολιτικής αντιμετώπισης των καταστροφών. Κι είναι, πραγματικά, κρίμα. Σήμερα που η τεχνολογία, η επιστήμη όπως και η πλούσια εμπειρία από άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν καταστροφές να μένουν αναξιοποίητες και να παρατηρούμε παθητικά τις φωτιές να σβήνουν στη θάλασσα, το πετρέλαιο να φθάνει στη Γλυφάδα και τη Σαμοθράκη να βουλιάζει.
Η έγκαιρη διάγνωση (τμήμα της πρόληψης), η αντιμετώπιση των καταστροφών και η αποκατάσταση των ζημιών τους αποτελούν τμήμα μιας ενιαίας πολιτικής η οποία στην Ελλάδα συναντά ένα και μοναδικό ανυπέρβλητο εμπόδιο: Την αδυναμία συντονισμού του κρατικού μηχανισμού. Αποσπασματικές αρμοδιότητες που αποδίδονται, κατά καιρούς εική και ως έτυχε, δομές απομονωμένες μεταξύ τους που η κάθε μια διεκδικεί για τον εαυτό της την αποκλειστική αρμοδιότητα άσκησης της πολιτικής («silo effect»), ελλιπέστατη και ανοργάνωτη επικοινωνία κέντρου-περιφέρειας-αυτοδιοίκησης. Όλ' αυτά λειτουργούν αποτρεπτικά εν σχέσει με την αποτελεσματική αντιμετώπιση των καταστροφών. Οι αποφάσεις αργούν να παρθούν και είναι ανίσχυρες, το κόστος της διαχείρισης και της αντιμετώπισης των ζημιών μεγεθύνονται.
Σχέδια όμως υπάρχουν, μελέτες έχουν γίνει, άνθρωποι με ικανότητες επίσης υπάρχουν. Η κοινωνία πολιτών συνδράμει τις προσπάθειες των δημοσίων υπηρεσιών και η διεθνής βοήθεια είναι, συνήθως, διαθέσιμη.
Το μόνο που δεν υπάρχει είναι η ικανότητα διακυβέρνησης της παρούσας κυβέρνησης.
Η επόμενη κυβέρνηση θα είναι ασυγχώρητη, εάν συνεχίσει την επικίνδυνη πολιτική της αδράνειας απέναντι στη διαχείριση των καταστροφών που επιδεικνύει ο αριστεροδεξιός συνασπισμός των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
