Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Εμείς δεν έχουμε καμία αντίρρηση για όσους θέλουν να στρατεύονται για να υπηρετήσουν την ατζέντα του ενός ή του άλλου. Αρκεί να το κάνουν εν γνώσει τους και να μην γίνονται εύκολα υποχείρια κύκλων που αναζητούν εύκολους τρόπους να διαδώσουν τις θέσεις τους, όχι με επιχειρήματα αλλά δημιουργώντας εντυπώσεις.
Άσχετα από την άποψη που μπορεί να έχει ο καθένας για το φαινόμενο της ανομίας, τις καταλήψεις και τη χαμηλής έντασης βία, είναι σαφές αυτό που συμβαίνει: στο επικοινωνιακό μπρα-ντε-φερ μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για την επιβολή της νομιμότητας, έχει εγκλωβιστεί ένα διόλου ευκαταφρόνητο κομμάτι της κοινής γνώμης που από τη μία θέλει να αισθάνεται ασφαλές αλλά αυτό δεν θέλει να γίνεται σε βάρος των ατομικών ελευθεριών. Έχουμε αρθρογραφήσει πολλές φορές υπέρ αυτής της θέσης εξηγώντας ότι για πολύ κόσμο τόσο η ανομία όσο και η κρατική αυθαιρεσία είναι αδιανόητες.
Όμως η επιθυμία μας αυτή από το να βρισκόμαστε να υιοθετούμε άκριτα ό,τι «σκάει» στο timeline μας, χωρίς να αφήνουμε να περάσει ένα εύλογο χρονικό διάστημα και να κλείνει ένας πρώτος ειδησεογραφικός κύκλος ώστε να έχουμε μια καλύτερη εικόνα για τα γεγονότα, υπάρχει απόσταση. Κάποιοι αντιδρούν λες και βρισκόμαστε σε μια διαδικασία αξιολόγησης της προοδευτικής μας ευαισθησίας κι αν δεν σπεύσουμε να πάρουμε θέση κατακεραυνώνοντας και δη προληπτικά την αστυνομική βία, κάποιος θα μας βάλει κακό βαθμό. Και ποιος μπορεί να είναι αυτός; Οι κυβερνητικοί εταίροι του Πάνου Καμμένου;
Αφενός κανείς, ειδικά από την αριστερά, δεν είναι σε θέση να κάνει τέτοιες αξιολογήσεις αφετέρου όμως, κι αυτό είναι το πιο σημαντικό, δεν πρέπει οι φωνές μας να χάσουν την οξύτητα και την έντασή τους. Κι αυτό θα συμβεί, αν κάθε δεύτερη μέρα και χωρίς να γνωρίζουμε αν πραγματικά συντρέχει λόγος, φωνάζουμε καταγγέλλοντας γενικώς και αορίστως την κρατική αυθαιρεσία. Άλλωστε στις δημοκρατίες, οι καταγγελίες για κάθε λογής αυθαιρεσίες, πρέπει να είναι τεκμηριωμένες και συγκεκριμένες για να τιμωρηθούν.
Η εποχή μας είναι σύνθετη, απαιτεί την ικανότητα κριτικής σκέψης που για την επιδείξουμε απαιτείται πάνω απ'όλα ψυχραιμία. Ψυχραιμία. Δεν είναι μόνο ότι οι υστερικές αντιδράσεις, στη βάση ασαφών κατηγοριών, είναι λανθασμένες. Ο σοβαρότερος κίνδυνος για εμάς είναι να συμβεί μια πραγματική αυθαιρεσία και οι φωνές μας να έχουν χάσει την έντασή τους επειδή φωνάζαμε κάθε τόσο ότι κάποιος λύκος επιτέθηκε στα πρόβατα. Αν ποτέ ο λύκος φανεί και επιτεθεί τότε ελάχιστοι θα είναι αυτοί που θα μας πιστέψουν.
