Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Είναι συνήθεια παλιά, να τσακώνονται οι Αργείοι για τα όπλα του Αχιλλέα και να ερίζουν πάνω από το πτώμα του. Θα μου πεις, πόσοι μπορούν να συγκριθούν με τον Αχιλλέα; Όλοι, λίγο πολύ, οι «ήρωες» μοιάζουν. Στον «image maker» διαφέρουν…
Ανεξάρτητα από την παραδοσιακή στρατηγική σφετερισμού του ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας συνεχίζει να επενδύει στην γενιά των Ελλήνων που δημιουργήθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Όχι μόνο στους μεσήλικες ή στους συνταξιούχους αλλά και στα παιδιά τους, που κληρονομούν την κουλτούρα και τις αφηγήσεις του παρελθόντος.
Η δημοσίευση άρθρου του Πρωθυπουργού στην εφημερίδα Documento , με τίτλο «Ήταν ο Ανδρέας ψεύτης;» εγκαινιάζει μία νέα φάση ολικής επαναφοράς του φαντάσματος του Ανδρέα. Και επιβεβαιώνει αυτούς που επιμένουν πως ο πρωθυπουργός δεν πρόκειται να παραδώσει την εξουσία αν δεν εξαντλήσει όλα τα περιθώρια προπαγάνδας και λαϊκισμού. Αφήνοντας πίσω του, καμένα χωριά και αποψιλωμένα δάση…
Μέχρι τώρα, υπήρχε μόνο ο υπαινιγμός και η απορρόφηση ενός μέρους του παλιού ΠΑΣΟΚ. Τώρα θα δοθεί ο υπέρ πάντων αγώνας να ταυτιστεί πλήρως ο νέος ΣΥΡΙΖΑ με το παπανδρεικό ΠΑΣΟΚ. Θα ακολουθήσουν και άλλες «δραματικέ» κινήσεις στο επόμενο διάστημα, προετοιμάζοντας την μεγάλη «άλωση», μόλις η Φώφη χάσει τις εκλογές της Κεντροαριστεράς.
Αναρωτιέμαι βέβαια, μέχρι που θα φτάσει ο εξευτελισμός και η πολιτική παράνοια. Μέχρι εκεί που μπορούν και ως εκεί που θα συναντούν εύφορο έδαφος για ψέμα και δημαγωγία. Εκείνο που έχει σημασία είναι να μετρήσει κανείς το ποσοστό των ανθρώπων που μπορεί να αποδεχθεί την ταύτιση του Αλέξη με τον Ανδρέα. Την πλήρη «μετενσάρκωση» δηλαδή, ενός οργανωμένου και ευφυούς εκμαυλιστή στο σώμα ενός ερασιτέχνη καιροσκόπου.
Σε κάθε περίπτωση, είναι φανερό ότι ο Αλέξης αποφάσισε, με το δικό του κλειδί, να ανοίξει για προσκύνημα το Μαυσωλείο του Ανδρέα. Εάν οι ψηφοφόροι δείξουν στη Φώφη – μοναδική νόμιμη «κληρονόμο» - τον δρόμο για το σπίτι της, τότε προβλέπονται νέες εξελίξεις, με πρωταγωνιστή ένα νέο Τσίπρα, ικανό να αλλάξει και το όνομά του για να διεκδικήσει δυναμικά, την διαθήκη του Παπανδρέου.
Μένει μόνο να δούμε αν η κοινωνία παραμένει τόσο πολύ εθισμένη στο ψέμα και στην νεκρολογία. Αν ακόμα, έχει διάθεση για λιτανείες, τελετουργικά και αναβίωση του μαρμαρωμένου βασιλιά. Όπως επίσης, αν το προφανές γελοίο είναι ικανό να λειτουργήσει προεκλογικά, σε μια οικονομία που βρίσκεται εξαρτημένη από την εποπτεία και δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τον «λαό» με παπανδρεϊκούς όρους. Γιατί τι να σου κάνει ο «ήρωας» αν δεν μπορεί να διορίσει στο Δημόσιο ή να διπλασιάσει συντάξεις;
Όπως και να ΄χει, η στροφή του Τσίπρα στη «νεκροφιλία», δείχνει και τις προθέσεις του. Εκφράζει όμως, ανησυχία για την κακόγουστη διάθεση ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας το οποίο συνεχίζει να προσεύχεται σε «αγίους» και είναι πάντα διαθέσιμο να ακολουθήσει τις κυνικές μηχανορραφίες του κάθε πολιτικού απατεώνα.
Η εκλογή νέου προσώπου στην Κεντροαριστερά θα είναι οπωσδήποτε καθοριστική για την πλήρη αποκοπή του λαϊκισμού από την ανανέωση του πολιτικού συστήματος. Φτάνει να δούμε πόσο επιτυχημένη θα αποδειχτεί η αντεπίθεση των «νεκρόφιλων». Αυτών που μόνη τους ελπίδα παραμένει να συντηρούν το πτώμα του παππού στο σπίτι για να εισπράττουν την σύνταξή του…
