Η περίοδος χάριτος έχει ήδη παρέλθει προ πολλού για την κυβέρνηση την ώρα που βρίσκεται ανάμεσα στις συμπληγάδες του δεύτερου κύματος της πανδημίας, της συνακόλουθης ύφεσης στην οικονομία, του μεταναστευτικού αλλά και των εντάσεων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο με τον δύστροπο γείτονα που είναι ξεκάθαρο ότι επιδιώκει να εξωτερικεύσει την ολοένα και μεγαλύτερη οικονομική κρίση στην οποία βυθίζεται, εφευρίσκοντας εθνικιστικά αφηγήματα για αφελείς.
Παρα τα προβλήματα αυτά, η κυβέρνηση αυτή έκανε μέχρι τώρα καλή διαχείριση, η γενική εικόνα είναι ικανοποιητική, η κοινωνία δείχνει κατανόηση και η πολιτική επικυριαρχία Μητσοτάκη συνεχίζει να αποτυπώνεται σε όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις.
Στην πολιτική παρ´ολα αυτά τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο ειδικά όταν τα προβλήματα που έχει κανείς να διαχειριστεί οφείλονται κατά βάση σε εξωγενείς παράγοντες αλλά και όταν έχει απέναντι μια αδίστακτη και καταστροφική αντιπολίτευση που έχει κάνει το ψέμα επιστήμη υπονομεύοντας διαρκώς τόσο την κυβέρνηση όσο και την ίδια τη χώρα.
Όπως φαίνεται, η κυβέρνηση αυτή επέλεξε να εξαντλήσει την τετραετία και να πάει σε εκλογές το 2023. Ο χρόνος θα δείξει αν η απόφαση αυτή ήταν σωστή δεδομένου ότι θα πρέπει πλέον να συνυπολογιστεί η ύφεση που θα καλύψει μεγάλο μέρος της νέας χρονιάς αλλά και η φυσιολογική φθορά στο τέλος της τετραετίας καθώς σ ‘ένα μεγάλο μέρος της θητείας της, η κυβέρνηση αυτή είναι αναγκασμένη να εφαρμόσει ένα άλλο πρόγραμμα απ´ αυτό για το οποίο εξελέγη.
Στους 15 περίπου μήνες της κυβέρνησης Μητσοτάκη, έγιναν ασφαλώς και λάθη, όχι όμως τόσο σημαντικά και κρίσιμα ώστε να αποβούν καθοριστικά και ν ´αρχίζουν ν ´αλλάζουν το κλίμα εις βάρος της . Τα λίγα εν τούτοις λάθη μπορούν να γίνουν κάποτε πολλά και τα πολλά μπορούν να γίνουν μεγάλα και δύσκολα διαχειρίσιμα.
Αρχίζει παρ’όλα αυτά να γίνεται φανερή σταδιακά μια εικόνα κόπωσης, νευρικότητας και ατολμίας.
Ο νέος νόμος για τις διαδηλώσεις ψηφίστηκε μεν αλλά δεν εφαρμόζεται, οι Ρουβίκωνες εξακολουθούν να δρουν σαν να μην άλλαξε τίποτα, η εικόνα με τους 25.000 υποψήφιους που έδωσαν λευκή κόλλα και πέρασαν στα πανεπιστήμια ήταν αποκαρδιωτική, το φιάσκο με τις μάσκες δεν θα πρεπε ποτέ να γίνει σ' ένα σοβαρό κράτος, η μη ψήφιση της άρσης της ασυλίας Πολάκη απογοήτευσε πολύ κόσμο, η δημόσια εικόνα μερικών κυβερνητικών στελεχών απέχει πολύ από τις προσδοκίες του κόσμου.
Καλώς ή κακώς η πολιτική είναι και διαχείριση εντυπώσεων και φαίνεται ότι αρκετές εντυπώσεις χάθηκαν εύκολα τον τελευταίο καιρό.
Μερικοί στην κυβέρνηση κουράστηκαν ήδη, μερικοί άλλοι θέλουν αλλά δεν μπορούν και υπάρχουν και λίγοι που ούτε θέλουν ούτε μπορούν την ώρα που μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας διψά για μεταρρυθμίσεις που θ ´αλλάξουν επιτέλους τη χώρα.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έκανε μέχρι τώρα πολλά, χρειάζεται όμως να τολμήσει πολύ περισσότερα αγνοώντας το όποιο πολιτικό κόστος.
Η χώρα χρειάζεται ένα νέο αφήγημα και μια φυγή προς τα μπρος.
Το ότι οι προηγούμενοι ήταν χειρότεροι είναι γνωστό, δυστυχώς όμως δεν μπορεί να πουλάει στο διηνεκές.
Οι κυβερνήσεις κρίνονται στο τέλος από το έργο τους και όχι απ´ τα λάθη και τις παραλείψεις των προκατόχων τους.
Και καθώς ο χρόνος στην πολιτική κυλάει γρήγορα, το 2023 είναι ίσως περισσότερο κοντά απ’ όσο νομίζει κανείς.
Και να θυμίσουμε ότι στο τέλος του δρόμου αυτού υπάρχει και η νάρκη της απλής αναλογικής. Που πιθανότατα θα κάνει τα πράγματα ακόμα πιο περίπλοκα αν η φθορά της παρούσας κυβέρνησης ξεπεράσει ένα κρίσιμο πολιτικά σημείο. Το σημείο που είναι γνωστό ως point of no return.
*Ο Κυριάκος Μπερμπερίδης είναι μέλος του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών και των Τομέων Πολιτικής Υποστήριξης και Υγείας της Νέας Δημοκρατίας.
