Συμφωνούμε με όσους διακρίνουν μια οργανωμένη προσπάθεια ανασυγκρότησης ενός αντισυστημικού κινήματος που θα διατρέχει εγκάρσια όλους τους πολιτικούς χώρους, όπως το περίφημο «Αντιμνημόνιο».
Το γεγονός ότι το φαινόμενο παρατηρείται σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες κι άρα μπορεί να είναι παροδικό δεν πρέπει να μας εφησυχάζει γιατί αφενός πολύ πρόσφατα καταφέραμε να υπερβούμε αυτή τη στάση της ελληνικής κοινωνίας κι αφετέρου η ίδια η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας ακόμα και σήμερα θέλει να εμφανίζεται ως αντισυστημική δύναμη.
Επιπροσθέτως, οι ηθικοί φραγμοί που θα απέτρεπαν την αντισυστημική αριστερά να ενωθεί με την άκρα δεξιά έχουν καταρρεύσει προ πολλού και πλήθος νεοαριστερών δεν μπορούν να ξεχάσουν ότι την εξουσία τη γεύτηκαν αγκαλιά με τον κ. Καμμένο. Κοντά σε αυτούς και οι αντισυστημικοί θύλακες εντός της Νέας Δημοκρατίας, όσοι φαντασιώνουν μια σαλβινική, ορμπανική νεοδεξιά που θα λειτουργεί ως ρυθμιστής των πολιτικών εξελίξεων και θα καθιστά την υποταγή της Νέας Δημοκρατίας στην ατζέντα της αναπόδραστη.
Θεωρητικώς, στην τάση αυτή υπάρχει ένα πανίσχυρο θεσμικό αντίβαρο: ο πρωθυπουργός. Μόνο που όπως τα βλέπουμε σήμερα ο πρωθυπουργός μας φαίνεται τόσο μόνος όσο ήταν στην αρχή της προεδρικής του θητείας στη Νέα Δημοκρατία. Φυσικά, δεν εννοούμε ότι υπάρχουν δυνάμεις που τον αμφισβητούν. Όχι, σε καμία περίπτωση. Δεν έχει πέσει κάτι τέτοιο στην αντίληψή μας. Ο πρωθυπουργός είναι μόνος ως πολιτικό σύμβολο, ως πολιτικό προϊόν, για να το πούμε με όρους μάρκετινγκ.
Οι παρεμβάσεις του στη Βουλή προ ημερών ήταν πολύ προσεκτικές και ζυγισμένες. Ποιος τις αναπαρήγαγε; Ποιος αναπαράγει τον πολιτικό λόγο, το λεξιλόγιο, τους τόνους και το ύφος του πρωθυπουργού;
Αυτό που βλέπουμε να αναπαράγεται είναι η κυβερνητική γραμμή, όχι ο λόγος του πρωθυπουργού.
Παρατηρούμε το φαινόμενο να υπάρχει ένας σοβαρός, στιβαρός αλλά μετριοπαθής πομπός μηνυμάτων και γύρω του ένα πλήθος που καμώνεται το «προεδρικό» ενώ στην πραγματικότητα πλιατσικολογεί επικοινωνιακά τη δημοφιλία της κυβέρνησης στην οποία δεν έχει συμβάλλει στο ελάχιστο. Αυτοί θα είναι οι πρώτοι που θα γυρίσουν την πλάτη στον πρωθυπουργό και στην κυβέρνηση όταν οι δείκτες των δημοσκοπήσεων θα αρχίσουν να πέφτουν.
Ο πρωθυπουργικός λόγος και όχι η κυβερνητική γραμμή είναι αυτή που χρειάζεται πολλαπλασιαστές. Ο λόγος του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι φορέας μιας συγκεκριμένης πολιτικής στάσης που υπερψηφίστηκε στις εκλογές. Ας θυμηθούμε ότι η νίκη της Νέας Δημοκρατίας ήταν μια υπόθεση του αρχηγού της. Αυτός μάζεψε τις ψήφους μία προς μια στις περιοδείες του και ο κόσμος εξαιτίας της πανδημίας και των απανωτών κρίσεων που πρέπει να αντιμετωπιστούν έχει καιρό να τον δει να περπατάει στο δρόμο, δίπλα του.
Ο πρωθυπουργός ας πάρει μια ανάσα από την καθημερινή διαχείριση κάθε ζητήματος κι ας ασχοληθεί για λίγο ο ίδιος με την αναπαραγωγή του λόγου του στα σημεία, το ύφος, τους τόνους. Κι ας φορέσει τη μάσκα του να βγει για λίγο έξω. Οι πολίτες έχουν την ανάγκη να τον δουν έξω από το γραφείο, δίπλα σε όσους έχουν αφοσιωθεί στη μάχη κατά της πανδημίας. Η παρουσία του εκεί θα τους θυμίσει γιατί εμπιστεύτηκαν εκείνον αντί τον τυφλό αντισυστημισμό που οδήγησε τη χώρα σε αδιέξοδο.
Οι επόμενες εβδομάδες είναι όντως πολύ κρίσιμες όχι όμως μόνο στο πως θα εξελιχθεί η επιδημία στο υγειονομικό επίπεδο αλλά και στο πολιτικό και οι εξελίξεις τις εβδομάδες αυτές θα επηρεάσουν τα γεγονότα σε βάθος χρόνου.
