Του Σάκη Μουμτζή
Η περίπτωση Μοροπούλου έφερε στην επιφάνεια τον τρόπο επιλογής των υποψηφίων βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας. Και αναδύθηκαν πικρίες και παράπονα από πολλές και από πολλούς.
Αυτό είναι λογικό και ανθρώπινο.
Όμως, εξίσου λογικό είναι πως κάποιες και κάποιοι δεν θα συμμετείχαν τελικά στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας. Δεν χωρούν όλοι.
Και είναι φυσικό, όταν ένα κόμμα βρίσκεται προ των πυλών της εξουσίας, πολλοί να θέλουν να προσφέρουν και συγχρόνως να απαιτούν να αναγνωρισθεί η προσφορά τους.
Αυτό όμως δεν γίνεται πάντα. Έτσι λειτουργούν τα μαζικά κόμματα. Παράγουν, εκτός των άλλων, και την εσωκομματική αδικία.
Είναι επίσης ιστορικά διαπιστωμένο πως η Νέα Δημοκρατία έχει πολλούς γκρινιάρηδες. Και αυτό είναι αρνητικό.
Είμαι περίεργος να δω αν οι βουλευτές της παράταξης που θα εκλεγούν από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου θα επιδείξουν την ίδια αποφασιστική στράτευση στον αγώνα, με αυτήν που επέδειξαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί οφείλουμε να το παραδεχτούμε. Στα δύσκολα όλοι οι Συριζαίοι ήταν μια γροθιά. Είχαν πλήρη επίγνωση της αποστολής τους.
Να στηρίξουν χωρίς αντιρρήσεις και γκρίνιες την κυβέρνηση τους.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα έχει πολύ δύσκολο έργο. Θα πρέπει να περάσει σημαντικά μεταρρυθμιστικά νομοσχέδια. Θα συγκρουσθεί με κατεστημένα συμφέροντα και είναι λογικό να υποστεί, σε βάθος χρόνου, την φυσιολογική κυβερνητική φθορά. Θα στηρίξουν ομόθυμα όλοι οι βουλευτές την κυβέρνηση τους; Ή θα έχουμε «μια από τα παλιά»;
Όπως κάποιοι «κόπηκαν» από τα ψηφοδέλτια, κάποιοι δεν θα γίνουν υπουργοί, ενώ το θεωρούν σίγουρο. Τι θα κάνουν; Θα αναγνωρίσουν στον πρωθυπουργό το δικαίωμα να συγκροτεί αυτός την κυβέρνηση του; ή θα έχουμε υπονομεύσεις και ψιθύρους;
Θα πρέπει να αντιληφθούμε όλοι μας, όσοι από την πρώτη στιγμή δώσαμε την μάχη κατά του ΣΥΡΙΖΑ, πως οι προσωπικές φιλοδοξίες, στην παρούσα φάση, είναι μια περιττή και επικίνδυνη πολυτέλεια.
Κατ΄αρχήν ο στρατηγικός στόχος της αυτοδυναμίας δεν είναι δεδομένος, αλλά προς κατάκτηση. Επίσης όλες οι ενδείξεις φανερώνουν πως ο αντίπαλος μπορεί να ηττηθεί στρατηγικά, αλλά δεν θα εξαϋλωθεί.
Θα υπάρχει στην αντιπολίτευση με ένα συμπαγές, υψηλό ποσοστό, έτοιμος να εκμεταλλευθεί τα στραβοπατήματα της νέας κυβέρνησης. Συνεπώς, μόνον μια Νέα Δημοκρατία, λειτουργικά ενωμένη, θα μπορέσει να επιτύχει και τους δύο στόχους της.
Βραχυπρόθεσμα να κατακτήσει την αυτοδυναμία και μακροπρόθεσμα να εφαρμόσει, χωρίς ταλαντεύσεις, το πρόγραμμα της.
Συγχρόνως, θα πρέπει να αποβάλλει όλες τις χρόνιες παθογένειες της και χωρίς φέουδα και βαρονίες, χωρίς ιδιοκτήτες και κληρονόμους, να βαδίσει τον δρόμο της ανανέωσης.
Είναι προφανές πως κάποιοι σε αυτήν την πορεία θα αποστρατευτούν. Κάποια άλλα νέα πρόσωπα θα μπουν στην θέση τους. Είναι μια φυσιολογική διαδικασία που συμβαίνει σε ζωντανούς οργανισμούς. Μόνο τα πτώματα δεν ανανεώνονται, αλλά σαπίζουν με τον χρόνο.
Έμειναν 13 ημέρες ως τις εκλογές. 13 ημέρες διαρκούς αγώνα, χωρίς πικρίες, γκρίνιες και διαφωνίες.
Όλοι θα πρέπει να αντιληφθούμε πως διακύβευση αυτής της εκλογικής αναμέτρησης είναι η Ελλάδα.
