Τα δομικά χαρακτηριστικά του οράματος του για το νέο παραγωγικό μοντέλο της χώρας και της υλοποίησής του μέσα από ένα εθνικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο, ξεδιπλώνει με όλο και μεγαλύτερη συχνότητα και ένταση ο Κ. Μητσοτάκης, προκειμένου να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία για τη διαμόρφωση της επόμενης ημέρας.
Ο οδικός χάρτης αυτού του εγχειρήματος έχει ως πυλώνες τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που βρίσκονται στον αντίποδα των όσων οδήγησαν στη χρεοκοπία και τα μνημόνια. Στηρίζεται στην εξωστρέφεια, την καινοτομία, την ψηφιακή και την πράσινη βιώσιμη ανάπτυξη, μέσα από επενδύσεις του Δημοσίου, της υγιούς επιχειρηματικότητας, αλλά και συμπράξεων ανάμεσα τους, σε τομείς οι οποίοι θα αναδεικνύουν τα υπαρκτά συγκριτικά πλεονεκτήματα και τους ανθρώπινους πόρους, δημιουργώντας νέες υπεραξίες.
Σύμμαχο στην προσπάθεια του Πρωθυπουργού, πέρα από την συντριπτική πλειονότητα της ίδιας της ελληνικής κοινωνίας- όπως πιστοποιούν οι απανωτές δημοσκοπήσεις και η ανάλυση των ποιοτικών τους στοιχείων- διαφαίνεται ότι είναι πλέον και η ίδια η ευρωπαϊκή ηγεσία. Τόσο μετά το ανακοινωθέν που εξέδωσαν από κοινού Μέρκελ και Μακρόν, όσο και μετά τη δημοσιοποίηση της τελικής πρότασης της Κομισιόν για το Σχέδιο Ανάκαμψης, οι πυλώνες των διαρθρωτικών αλλαγών της κυβέρνησης– πράσινος και ψηφιακός μετασχηματισμός- ταυτίζονται απόλυτα με αυτούς των παικτών- κλειδιά για τη διαμόρφωση της μετά τον κορωνοϊό Ε.Ε.
Τυχαίο δεν είναι ότι ο Πρωθυπουργός κατά την παρουσίαση την Παρασκευή του εθνικού στόχου για την προώθηση της ηλεκτροκίνησης, ώστε το 2030 ένα στα τρία νέα οχήματα να είναι ηλεκτρικό, δήλωσε ευθαρσώς ότι η “πράσινη στροφή” αποτελεί πρώτα απ’ όλα πολιτική επιλογή. Όπως και το γεγονός ότι “έβαλε στη πρίζα” την Τοπική Αυτοδιοίκηση, κορυφαίους φορείς απ’ όλο το φάσμα της παραγωγικής οικονομίας και της αγοράς, καθώς και εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας με υψηλό rating παγκοσμίως. Ολοι οι παραπάνω έβαλαν την υπογραφή τους κάτω από ένα κοινό κείμενο που ονομάστηκε “Πράσινη Συμφωνία”, κίνηση συμβολισμού αλλά και ουσίας.
Στην ίδια λογική εντάσσεται και η τηλεδιάσκεψη με τον πρόεδρο της Google για την Ευρώπη Matt Brittin, με επίκεντρο τις δυνατότητες καλλιέργειας ψηφιακών δεξιοτήτων στην ελληνική αγορά εργασίας και την ανάδειξη των πολιτιστικών θησαυρών της χώρας μας μέσω της τεχνολογίας.
Αυτές οι πρωτοβουλίες λαμβάνουν χώρα στη συνέχεια του … ψηφιακού τετ α τετ με εκπροσώπους ελληνικών startups που κατάφεραν να προσελκύσουν ξένα κεφάλαια- ακόμα και μεσούσης της πανδημίας. Συνάντηση η οποία ακολουθεί την αποκάλυψη του εκπροσώπου της Microsoft, ότι ο αμερικανικός κολοσσός προτίθεται να δημιουργήσει στην Ελλάδα το πρώτο κέντρο ανάπτυξης αυτοματοποιημένων ρομποτικών διαδικασιών.
Είναι κοινός τόπος ότι η εξωστρέφεια και η καινοτομία θα μείνουν γράμμα κενό- όπως συνέβη κατά το παρελθόν- αν οι εξαγγελίες δεν συνοδευτούν από κίνητρα και στο πλαίσιο αυτό, αναμένεται ότι θα υπάρξουν φορολογικές ελαφρύνσεις για επενδύσεις σε έρευνα και τεχνολογική ανάπτυξη και καλύτερη φορολογική αντιμετώπιση σχετικά με τα δικαιώματα προαίρεσης για την αγορά μετοχών (stock options). Ταυτόχρονα, το μάθημα των βασικών αρχών επιχειρηματικότητας θα εισαχθεί για πρώτη φορά στα σχολεία.
Ανάλογες κινήσεις βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη και στον τομέα του τουρισμού, με στόχο, ακόμα και στη φετινή σεζόν, να σπάσει το στερεότυπο Ελλάδα ίσον “ήλιος και θάλασσα”. Στόχος είναι να κτιστεί ένα νέο, ισχυρό brand που θα οδηγήσει, μεταξύ άλλων, στην επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου.
Όπως όλα δείχνουν, στο σχέδιο για την μεγαλύτερη δυνατή απορρόφηση των 32 και πλέον δισ ευρώ τα οποία αναμένεται να μπουν στη χώρα μετά και την επιτυχή ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής διαπραγμάτευσης σε επίπεδο κορυφής, καταλυτικό ρόλο θα διαδραματίσουν η ενέργεια, αιολική και ηλιακή, η απολιγνιτοποίηση, η επέκταση της ανακύκλωσης, ο αγροδιατροφικός τομέας, οι υποδομές και τα μεγάλα έργα, οι μεταφορές και τα logistics, ο ψηφιακός μετασχηματισμός, τόσο στο Δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα.
Όλα αυτά επ' ουδενί σηματοδοτούν το τέλος των καρκινωμάτων της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, των προβλημάτων διαχείρισης των κοινοτικών προγραμμάτων και της υλοποίησης του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Επίσης η έμπρακτη στήριξη της απασχόλησης και της βιωσιμότητας σημαντικών κλάδων που επλήγησαν από την πανδημία, αλλά και η ευρύτερη τόνωση των υγειών επιχειρήσεων με φορολογικά και άλλα μέτρα είναι περισσότερο επείγουσα από ποτέ. Το στίγμα ωστόσο είναι προφανές. Εχουμε μπροστά μια μοναδική ευκαιρία να ξαναμετρήσουμε το παραγωγικό μας μοντέλο, να ζυγίσουμε τι θέλουμε και να κινηθούμε προς ένα καινούργιο πρότυπο.
