Του Κώστα Ευθυμίου*
Η κρίση στη Μέση Ανατολή και η έξαρση της τουρκικής προκλητικότητας σε Κύπρο και Αιγαίο καταδεικνύουν την αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να σταθεί στο αναμενόμενο διπλωματικό και πολιτικό της ύψος. Παρά την οικονομική ισχύ της, η Ε.Ε. λείπει από κάθε παρτίδα ισχύος στον πλανήτη. Η αδυναμία της να μετέχει ισάξια στις διεθνείς εξελίξεις την καθιστά ευάλωτη και μειώνει τη διπλωματική και οικονομική της μόχλευση.
Αυτό συμβαίνει επειδή η Ε.Ε. δεν έχει προχωρήσει στην πραγματική ενοποίηση της εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής άμυνας. Κυρίως, γιατί δεν έχει κάνει το βήμα για δημιουργία ενιαίου σύγχρονου στρατού, στοιχείο απαραίτητο για να συγκαταλέγεται αφ' εαυτής στις «Μεγάλες Δυνάμεις».
Ελλάδα και Κύπρος θα έπρεπε εδώ και δεκαετίες να επιδιώκουν σθεναρά τη δημιουργία ενιαίου ευρωπαϊκού στρατού. Ο Ελλαδικός χώρος σωρεύει το μεγαλύτερο κίνδυνο σε σχέση με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά σύνορα. Το μεταναστευτικό και η τουρκική προκλητικότητα θα εξελίσσονταν και θα αντιμετωπίζονταν διαφορετικά. Βέβαια, η δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού προϋποθέτει περισσότερη εμβάθυνση της Ένωσης και συνεπώς θα καθυστερήσει.
Ωστόσο, αυτό που Ελλάδα και Κύπρος οφείλουν άμεσα να επιδιώξουν είναι η ισχυροποίηση της αρχής προστασίας των κοινών εξωτερικών συνόρων της ΕΕ και η σύσταση μιας Ευρωπαϊκής Διακλαδικής Δύναμης, η οποία θα εγκατασταθεί στη χώρα μας. Σε μια τέτοια Δύναμη, οι χώρες-μέλη θα εισφέρουν αναλογικά στρατεύματα και οπλισμό ξηράς, αέρος και θαλάσσης. Στρατεύματα, οπλισμός και μέσα θα διατηρούν τα εθνικά τους σύμβολα, αλλά θα μοιράζονται και κοινά: σύμβολο / σημαία / κράνος.
Μια τέτοια δύναμη θα πρέπει να αποτελείται από:
- Αερομεταφερόμενη Μεραρχία Ταχείας Επέμβασης
- Τάγματα αεροπορίας στρατού
- Μικρό στόλο με πλοία επιφανείας, υποβρύχια, πλοία υποστήριξης και μέσα ναυτικής αεροπορίας
- Μοίρες μαχητικών αεροσκαφών.
Η Ελλάδα μπορεί να χωροθετήσει και να εισφέρει κάποια περιοχή στην ηπειρωτική χώρα, στην οποία θα εγκατασταθεί ο στρατός ξηράς, καθώς και τις αεροπορικές και ναυτικές της βάσεις για την εξυπηρέτηση των αντίστοιχων ευρωπαϊκών αεροπορικών και ναυτικών δυνάμεων. Η Ελλάδα αποτελεί την προφανή περιοχή χωροθέτησης μιας τέτοιας στρατιωτικής σύμπραξης, αφού έτσι η Ευρωπαϊκή Δύναμη θα έχει κατευθείαν πρόσβαση στη Νοτιο-Ανατολική Μεσόγειο, χώρο ζωτικής σημασίας για την Ε.Ε.
Η στιγμή είναι η πιο κατάλληλη για αυτό το βήμα. Γερμανία – Γαλλία, πρωτίστως, και Ισπανία – Ιταλία, δευτερευόντως, έχουν πλέον λόγους να δουν το εγχείρημα θετικά, καθώς βιώνουν έντονα αισθήματα ανασφάλειας στην κοινή γνώμη τους. Κυρίως, η αλλαγή στάσης του Τραμπ στα ζητήματα χρηματοδότησης του ΝΑΤΟ, έχουν οδηγήσει τη Μέρκελ στη διατυπωμένη διαπίστωση ότι «η Ευρώπη πρέπει να πάρει τη μοίρα της στα χέρια της, καθώς δεν μπορεί να βασίζεται πλέον στους συμμάχους της».
Η σύσταση Ευρωπαϊκής Διακλαδικής Δύναμης στη χώρα μας θα καλλιεργήσει δυναμικά το ενιαίο αμυντικό δόγμα στους κόλπους της Ε.Ε., πράγμα αναγκαίο για τη μελλοντική μετάβαση σε ενιαίο ευρωπαϊκό στρατό. Επιπλέον, θα διαμορφώσει σημαντική δυναμική για στροφή της Ε.Ε. στη λογική επενδύσεων σε σύγχρονα στρατηγικά μέσα και πλατφόρμες διοικήσεως και ελέγχου, παρακολούθησης και πληροφοριών. Ταυτόχρονα, μια τέτοια στρατιωτική σύμπραξη μπορεί να λειτουργήσει αρμονικά με το ΝΑΤΟ, μέλη του οποίου είναι οι χώρες της Ε.Ε.
Φυσικά, η αξία μιας τέτοιας εξέλιξης για τον Ελληνισμό θα είναι ανυπολόγιστη, καθώς θα αναδιαμορφώσει τις ισορροπίες στην περιοχή, παρέχοντας επιπλέον κρίσιμη θωράκιση στο ραγδαία κλιμακούμενο περιβάλλον της Νοτιο-Ανατολικής Ευρώπης.
*Ο Κώστας Ευθυμίου είναι νομικός ειδικευμένος στην οργάνωση & λειτουργία αγορών ενέργειας και επιχειρηματίας ΑΠΕ. Είναι μέλος της Ομάδας Εμπειρογνωμόνων για τη σύνταξη του Κυβερνητικού Προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας για την Ενέργεια και ανήκει στο Μητρώο Πολιτικών Στελεχών του Κόμματος.
