Του Γιάννη Παντελάκη
Το δύσκολο καλοκαίρι του 2015, πριν ακόμα ο Τσίπρας ανακαλύψει ότι μ'' ένα δημοψήφισμα και μια (διεθνώς κατοχυρωμένη πια ως ελληνική πατέντα), κωλοτούμπα, μπορεί ν'' ακυρώσει όλα όσα υποσχόταν για να έρθει στην εξουσία, συνάντησα ένα πρωτοκλασάτο τότε υπουργό. Μου έλεγε πως στην αντιπαράθεση Ελλάδας-δανειστών, οι Αμερικάνοι στηρίζουν την ελληνική κυβ?ρνηση μ'' ένα εντυπωσιακό τρόπο. Τα αισθήματα ήταν αμοιβαία. Δυο μόλις μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας, οι Τσίπρας-Καμμένος υπέγραψαν συμφωνία με την Αμερικανική Lockheed, για εκσυχρονισμό πέντε αεροσκαφών προχωρημένης ηλικίας, έναντι 500 εκ. ευρώ.
Η αναγκαιότητα μιας τέτοιας συμφωνίας, ιδιαίτερα σε καιρούς βαθιάς κρίσης, αμφισβητήθηκε ιδιαίτερα από πολλούς και μάλιστα ειδικούς. Θεώρησαν υπερβολικό να δίνονται –με απευθείας ανάθεση μάλιστα- 500 εκατ. ευρώ για εκσυχρονισμό πέντε τόσο παλιών (35 ετών) πολεμικών αεροσκαφών. Χθες, ο Βρετανικός Guardian, σ'' ένα αναλυτικό ρεπορτάζ για την επίσκεψη Τσίπρα στην Ουάσινγκτον, δίνει ένα ενδιαφέρον στοιχείο που αθροίζεται στους λόγους για τους οποίους ο Τσίπρας είναι τόσο καλοδεχούμενους στις ΗΠΑ αυτές τις ημέρες.
Η χώρα μας και στα χρόνια της βαθιάς κρίσης, εξακολουθεί να δαπανά το δεύτερο μεγαλύτερο ανάμεσα στις χώρες του ΝΑΤΟ, ποσοστό επί του ΑΕΠ (2,38%) για αμυντικούς εξοπλισμούς. Πρώτες είναι οι ΗΠΑ. Για το δεδομένο αυτό, έχει εκφράσει κατά καιρούς τον ενθουσιασμό του ο γραμματέας του ΝΑΤΟ και τις έντονες αντιρρήσεις τους πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ενθουσιασμός του γραμματέα εξακολουθεί να υπάρχει, οι αντιρρήσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν ξεχαστεί, αγνοούνται. Όπως πολλά ακόμα.
Για τον Τσίπρα, οι «φονιάδες των λαών» είναι πια «πρώην φονιάδες των λαών». Ο Αντιαμερικανισμός ήταν κάτι που πέρασε κι αυτό, ίσως τον θυμηθούν όταν βρεθούν πάλι στην αντιπολίτευση. Σήμερα, ο πρωθυπουργός και η υπόλοιπη παρέα που κυβερνά, έχουν μεταβάλει θεαματικά και στο θέμα αυτό παλαιότερες απόψεις τους, οι Αμερικάνοι δεν είναι τόσο δαιμονοποιημένοι όσοι νόμιζαν, τα εξοπλιστικά προγράμματα αποτελούν αναγκαιότητα, η χώρα με ποσοστά φτώχειας μεγαλύτερα και από την Βουλγαρία εξακολουθεί να δαπανά τεράστια ποσά για όπλα και εκείνος ο Δρίτσας που προειδοποιούσε κάποτε την κυβέρνηση Σαμαρά να μην προχωρήσει σε εκταμίευση κονδυλίων για οπλικά συστήματα, κάπου βρίσκεται σιωπηλός.
Οι Αμερικάνοι αντίθετα, δεν άλλαξαν, η στάση τους απέναντι στη χώρα μας έχει διαχρονικά χαρακτηριστικά και αυτά στηρίζονται στον ρεαλισμό και τα δικά τους συμφέροντα. Έτσι, δεν έχουν πρόβλημα να υποδέχονται τον Τσίπρα με εξαιρετικές τιμές, να τον φιλοξενούν στο εμβληματικό Blair House και σε μεγάλο βαθμό να τον χρησιμοποιούν για διάφορες στρατηγικές, γεωπολιτικές και οικονομικές επιδιώξεις τους. Ο Τσίπρας είναι ο εκτεθειμένος της υπόθεσης και όχι αυτοί. Ο Τσίπρας και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που όπου και αν πάνε, ο,τι και αν κάνουν θα συναντούν τον παλιό τους εαυτό να τους θυμίζει πόσο κυνισμός χρειάστηκε για να κερδίσουν την εξουσία και πόσος ακόμα για να μείνουν σ αυτήν και να συμπεριφέρονται σαν να μην υπήρξε παρελθόν. Κορυφαία και πιο χαρακτηριστική περίπτωση, αυτή του υπουργού Παππά που τον Οκτώβριο του 2017, ανακάλυψε πως ''οι ΗΠΑ υπήρξαν πάντοτε παράγοντας σταθερότητας στην περιοχή μας»…
