Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Τα πράγματα δεν φαντάζουν ρόδινα για την χώρα μας, αλλά και για την Ευρώπη, με την ακατάπαυστη ροή μουσουλμάνων μεταναστών από Ασία και Αφρική. Σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες το πρόβλημα έχει φτάσει σε κρίσιμο επίπεδο. Σε Γαλλία και Βρετανία οι ακρότητες στις οποίες επιδίδονται κάποιοι από τους μουσουλμάνους κατοίκους τους (βιασμοί, φόνοι, επιθέσεις), είτε μετανάστες είτε παιδιά μεταναστών, έχουν αρχίσει έντεχνα να συσκοτίζονται.
Δεν αναφέρεται σχεδόν πουθενά πλέον πως διαπράττονται από μουσουλμάνους. Για «Ασιάτες δράστες» η για «παραβατικούς νεαρούς» ομιλούν τα ΜΜΕ και οι ανακοινώσεις των Αρχών. Η σχετική λαϊκή αγανάκτηση θα αποτυπωθεί καθαρά στις ευρωεκλογές.
Η πολιτική αυτή ορθότητα οφείλεται αφ'' ενός μεν στην υποχωρητική λογική που επικρατεί σήμερα στις ηγεσίες της Δυτ. Ευρώπης αλλά και στο γεγονός πως πλέον πολλές χώρες έχουν σημαντικότατες μουσουλμανικές μειονότητες που συνιστούν ήδη ισχυρότατα εκλογικά μπλοκ. Η αναφορά λοιπόν στα αρνητικά χαρακτηριστικά του Ισλάμ επιφέρουν σοβαρό πολιτικό κόστος!
Η μουσουλμανική ροή οδηγεί αναπόφευκτα και την υπόλοιπη Ευρώπη σταδιακά στην ίδια κατάσταση. Ο αριθμός των μουσουλμάνων κατοίκων επηρεάζει βαθμιαία τον πολιτικό πολιτισμό, το αξιακό σύστημα της κοινωνίας κι εντέλει και τους νομικούς της κανόνες!
Ανάλογα με το ποσοστό τους στον γενικό πληθυσμό οι μουσουλμάνοι απαιτούν αλλαγές στην κοινωνική συμπεριφορά, συγκεκριμένες πολιτικές ρυθμίσεις (λχ ειδικά φαγητά η απαγορεύσεις σε σούπερ μάρκετς η καντίνες σχολείων, κα) ή εφαρμογή της Σαρία (ιερού νόμου). Πρόσφατα σημειώθηκαν και βανδαλισμοί κατά Χριστουγεννιάτικων διακοσμήσεων, (βλ και πρόσφατο βιβλίο μου, "Το Ισλάμ του Μέλλοντός μας", Εκδ. Επίκεντρο, 2018).
Να εξηγήσω εδώ πως η αντίθεση με την ισλαμική διείσδυση δεν έχει καμία σχέση με ρατσισμό. Πηγάζει απλά από το γεγονός πως Ισλάμ (=Υποταγή) είναι ασύμβατο με την Δημοκρατία (=Λαϊκή Κυριαρχία) και πως είναι εξαιρετικά δύσκολη, για λόγους κοινωνικοπολιτικούς, η ενσωμάτωση των πιστών του σε αλλόθρησκες κοινωνίες. Την απόδειξη την βλέπετε, στην σημερινή Ευρώπη.
Για κάποιους, οι πληθυσμιακές αυτές μετακινήσεις δεν είναι τυχαίες. Υπακούουν σε παλαιότερο σχέδιο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (βλ. Sylvain Besson "Η Κατάκτηση της Δύσης", Εκδ. Ενάλιος, 2005). Ερωτηματικά εγείρει το γεγονός πως παρά σφαγές σε βάρος τους (λχ Αίγυπτος και Μπόκο Χαράμ στη Νιγηρία) δεν υπάρχουν παρά ελάχιστοι Χριστιανοί μετανάστες. Και καθόλου βέβαια ασυνόδευτα παιδιά.. Πως συμβαίνει αυτό; Πως μπορεί να ερμηνευθεί;
