Του Βασίλη Παζόπουλου*
Στην αρχή της γέννησης του σύμπαντος ο χρόνος κυλούσε πολύ αργά, καθώς όλη η ύλη ήταν συγκεντρωμένη γύρω από ένα σημείο. Όπως έχει αποδείξει ο Αϊνστάιν με την θεωρία της σχετικότητας, ο χρόνος δεν είναι σταθερός. Επηρεάζεται από την ταχύτητα της ύλης και τη δύναμη της βαρύτητας.
Όσο η ύλη απομακρυνόταν, μετά την Μεγάλη Έκρηξη, το πέρασμα του χρόνου επιταχύνονταν επειδή η βαρύτητα γινόταν μικρότερη. Κάθε διπλασιασμός του σύμπαντος αύξανε την ταχύτητα του χρόνου επί δύο.
Αν υπολογίσουμε τον χρόνο σε συμπαντική κλίμακα, διαπιστώνουμε πως η δημιουργία του κόσμου διήρκησε 6 ημέρες. Όσο απίστευτο και αν ακούγεται, η ηλικία του σύμπαντος ήταν γραμμένη στην Βίβλο, πριν χιλιάδες χρόνια.
Η δημιουργία του κόσμου
Η πρώτη βιβλική ημέρα διήρκησε 8 δισεκατομμύρια χρόνια (έγινε το φως και δημιουργήθηκε ο ουρανός και η Γη, όπως λέει η Βίβλος). Όλα τα στοιχεία της ύλης που γνωρίζουμε, δημιουργήθηκαν από ένα τεράστιο αστρικό εργαστήρι, αποτέλεσμα της αρχικής μεγάλης έκρηξης.
Η δεύτερη 4 δισεκατομμύρια χρόνια (ο Θεός έπλασε το στερέωμα). Τότε διαμορφώθηκε ο γαλαξίας μας και ο ήλιος, τα ουράνια σώματα που είναι ορατά από τον πλανήτη μας.
Η τρίτη ημέρα διήρκησε 2 δισεκατομμύρια χρόνια (σχηματισμός ξηράς, θάλασσας και εμφάνιση φυτών). Σύμφωνα με τα επιστημονικά δεδομένα ήταν η περίοδος που η στεριά ψυχράνθηκε, εμφανίστηκαν τα ύδατα, ακολούθησε η εμφάνιση βακτηρίων και η θαλάσσια χλωρίδα).
Η τέταρτη κράτησε ένα δισεκατομμύριο χρόνια (φώτα στο στερέωμα, δηλαδή ήλιος, σελήνη, αστέρια). Αν και είχαν δημιουργηθεί από την δεύτερη ημέρα, ωστόσο δεν ήταν ορατά από την Γη. Ήταν η περίοδος κατά την οποία η ατμόσφαιρα έγινε διάφανη, καθώς από την φωτοσύνθεση άρχισε να διοχετεύεται οξυγόνο στην ατμόσφαιρα.
Η πέμπτη διήρκησε 500 εκατομμύρια (εμφανίστηκαν πολυκύτταροι οργανισμοί , θαλάσσια ζωή και τα πρώτα πτηνά). Tα πρώτα έμβια, οι μονοκύτταροι μικροοργανισμοί, εμφανίστηκαν πριν περίπου 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Χρειάστηκαν όμως 3 δισεκατομμύρια χρόνια προκειμένου να εξελιχθούν σε πολυκύτταρους οργανισμούς.
Η έκτη ημέρα κράτησε 250 εκατομμύρια (Ας γεννήσει η γη ζώα έμψυχα, κτήνη και ερπετά και ζώα της γης. Ας γίνει ο άνθρωπος). Τα θηλαστικά δημιουργήθηκαν πριν 200 εκατομμύρια χρόνια. Για παράδειγμα ο παλαιότερος πρόγονος του σημερινού αλόγου έζησε πριν περίπου 50 εκατομμύρια χρόνια, έχοντας το μέγεθος ενός σκυλιού. Ο αυστραλοπίθηκος έζησε πριν 2 εκατομμύρια χρόνια και ο homo sapiens μόλις πριν 100.000 χρόνια.
Όλη η δημιουργία διήρκησε συνολικά περίπου 15 δισεκατομμύρια χρόνια. Όσο έχει υπολογιστεί επιστημονικά και η αρχή του σύμπαντος.
Το σύμπαν επινοήθηκε με σκοπό τη δημιουργία ζωής
Όσο περισσότερο μελετάμε το σύμπαν, τόσο περισσότερο εντυπωσιαζόμαστε και καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οργανώθηκε με ευφυΐα.
Τα βασικά χαρακτηριστικά του σύμπαντος, όπως η ταχύτητα του φωτός, η οποία είναι ακριβώς όση χρειάζεται, ούτε πιο λίγη ούτε περισσότερη, μαρτυράνε πως η ζωή δεν προήρθε από σύμπτωση, δεν είναι αποτέλεσμα της τύχης. Όπως όταν βλέπουμε ένα σπίτι σχεδιασμένο στην άμμο, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι τα στοιχεία αυτού του οικοδομήματος δεν μαζεύτηκαν εκεί κατά τύχη, έρμαια των ανέμων
Μετά την μεγάλη έκρηξη η πιθανότητα να παραμείνει το σύμπαν σε χαοτική κατάσταση εντροπίας ήταν αφάνταστα μεγάλη. Αν η ενέργεια που απελευθερώθηκε ήταν κατά ένα κλάσμα ασθενέστερη, η ύλη θα γύριζε πίσω και θα συνθλιβόταν σε μια μαύρη τρύπα. \
Αν η διαστολή ήταν οριακά ισχυρότερη από την βαρύτητα, η ύλη θα διασκορπιζόταν τόσο γρήγορα που οι γαλαξίες δεν θα μπορούσαν να σχηματιστούν. Ακρίβεια 1 με 1290 μηδενικά!
Παράλληλα με την δημιουργία ύλης εμφανίστηκε και η αντιύλη, με τέτοιο τρόπο που η μία εξουδετέρωνε την άλλη. Όμως η ύλη άρχισε να παράγεται σε ποσότητα ελάχιστα μεγαλύτερη από την αντιύλη. Για κάθε 10 δισεκατομμύρια σωματίδια αντιύλης, φτιαχνόντουσαν 10 δισεκατομμύρια σωματίδια συν ένα, σωματίδια ύλης. Ένα μόλις παραπανίσιο σωματίδιο στα 10 δισεκατομμύρια.
Και άλλες συμπτώσεις
Σημαντικό ρόλο στη δημιουργία των χημικών στοιχείων παίζουν τα άστρα. Κάθε άστρο είναι ένας γιγάντιος πυρηνικός αντιδραστήρας, με ικανή θερμότητα για να μπορεί να παράγει βαρύτερα στοιχεία με την συνένωση ελαφρύτερων πυρήνων.
Για παράδειγμα στον δικό μας ήλιο, κάθε δευτερόλεπτο 657 εκατομμύρια τόνοι υδρογόνου μετατρέπονται σε 653 εκατομμύρια τόνους του στοιχείου ήλιο. Από την διαφορά μάζας αυτό που προκύπτει είναι η ενέργεια που τον κάνει να λάμπει τόσο έντονα.
Για τις τεράστιες ποσότητες υδρογόνου που μετατρέπονται σε ήλιο, απαιτείται απόλυτος συντονισμός. Η μετατροπή σε ενέργεια πρέπει να διέπεται από ένα συντελεστή ακριβώς 7 χιλιοστά της μάζας. Αν γίνει σε 6 χιλιοστά το σύμπαν θα αποτελούνταν μόνο από υδρογόνο. Αν γίνει σε 8, τότε το υδρογόνο θα εξαντληθεί γρήγορα.
Για διαφορετικούς λόγους ο άνθρακας είναι το στοιχείο στο οποίο βασίζεται η ζωή. Χωρίς άνθρακα δεν είναι δυνατή η αυτόματη δημιουργία πολύπλοκων μορφών ζωής. Μόνο αυτό το στοιχείο διαθέτει την απαραίτητη ευελιξία για να διαμορφωθούν οι μεγάλες και πολύπλοκες αλυσίδες που χρειάζονται.
Αρχικά δυο πυρήνες ηλίου σχηματίζουν έναν πυρήνα βηρυλλίου. Στη συνέχεια ο πυρήνας βηρυλλίου ενώνεται με έναν πυρήνα ηλίου και σχηματίζει άνθρακα. Το πρόβλημα είναι ότι ο χρόνος ζωής του ραδιενεργού βηρυλλίου περιορίζεται σε ένα ελάχιστο, ένα ασήμαντο κλάσμα του δευτερολέπτου. 10 στην -16
Σε αυτό το χρονικό διάστημα, ο πυρήνας ραδιενεργού βηρυλλίου πρέπει να εντοπίσει, να προσκρούσει και να απορροφήσει ένα πυρήνα ηλίου. Ο μόνος τρόπος να γίνει σε τόσο κοντινό χρονικό διάστημα, είναι οι ενέργειες αυτών των πυρήνων να είναι ακριβώς ίσες κατά την σύγκρουση. Αν υπάρχει έστω και η παραμικρή απόκλιση δεν μπορεί να σχηματιστεί άνθρακας. Ωστόσο, όσο απίθανο και αν φαίνεται, δεν υπάρχει απόκλιση.
Επίσης εντυπωσιακό είναι πως ο πυρήνας της γης περιέχει στον πυρήνα της νικέλιο και υγρό σίδερο σε ιδανικές ποσότητες, απαραίτητες για την δημιουργία του μαγνητικού πεδίου που προστατεύει την ατμόσφαιρα από τα θανατηφόρα σωματίδια που εκπέμπονται από τον ήλιο.
Η ίδια η τροχιά της γης έχει καθοριστική σημασία. Ελάχιστα πιο κοντά ή λίγο πιο μακριά να περιφερόταν γύρω από τον ήλιο και δεν θα υπήρχε ζωή στον πλανήτη μας.
Η κλίση του άξονα περιστροφής της Γης είναι επίσης στον ιδανικό βαθμό. Η εμφάνιση της Σελήνης άσκησε την ακριβή βαρύτητα που χρειαζόταν για να δημιουργηθεί η συγκεκριμένη γωνία κλίσης.
Εκτός από αυτά που αναφέρουμε υπάρχουν και άλλες πολλές ενδείξεις, όπου αν είχαν υποστεί μικρές, ανεπαίσθητες τροποποιήσεις, δεν θα υπήρχε το σύμπαν.
Κάποιος δημιούργησε τον κόσμο, αλλά γιατί ;
Αν δούμε τον μηχανισμό ενός ρολογιού, αντιλαμβανόμαστε αμέσως ότι επινοήθηκε από μια νοήμων ύπαρξη με πρόθεση. Αν λοιπόν αυτό ισχύει για ένα πράγμα τόσο απλό όσο ένα ρολόι, γιατί να μην ισχύει για ένα πράγμα τόσο μεγάλο, ευφυές και σύνθετο, όσο το σύμπαν;
Η πολύπλοκη και λεπτομερής οργάνωση ενός ρολογιού, με την ακριβή συναρμολόγηση των εξαρτημάτων του, αποτελεί σαφέστατη ένδειξη της ύπαρξης ενός σχεδίου και ενός δημιουργού.
Η πολυπλοκότητα της οργάνωσης είναι το βασικό ζήτημα, όχι η ύλη. Για παράδειγμα ένα βιβλίο. Το χρώμα του μελανιού ή το πάχος του χαρτιού δεν είναι τόσο σημαντικά, όσο η δομή και το περιεχόμενο των πληροφοριών.
Αν το να εστιάσουμε στο μελάνι και το χαρτί ενός βιβλίου, συνιστά ατελή τρόπο μελέτης του, γιατί η ανάλυση των στοιχείων και των δυνάμεων που υπάρχουν στο σύμπαν είναι ένας ικανοποιητικός τρόπος μελέτης του ;
Αντίστοιχα, τα σοβαρά ερωτήματα αφορούν την σκοπιμότητα της ύπαρξης του σύμπαντος. Το σκεπτικό που είναι προγραμματισμένο το σύμπαν. Το γιατί.
Πως μοιάζει ο Θεός
Ο άνθρωπος έχει την ανάγκη να βρίσκει μια εξήγηση, έχει μια αγωνία που τον εξωθεί να αναζητάει το νόημα της ύπαρξης. Με βάση αυτό το συναίσθημα δημιουργήθηκαν όλοι οι μύθοι, όλες οι θρησκείες, όλες οι φιλοσοφίες, αλλά και η ίδια η επιστήμη. Η επιτακτική ανάγκη είναι έμφυτη, γραμμένη στη γλώσσα του γενετικού κώδικα, και αναπτύσσεται αυτενεργά.
Όλες οι ενδείξεις φανερώνουν πως πίσω από το σύμπαν κρύβεται μια δημιουργική δύναμη. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως υπάρχει αναγκαστικά Θεός ως ανθρωπόμορφη οντότητα. Τι είδους μορφή θα του δώσει ο καθένας, εξαρτάται από τον χαρακτήρα του, τον τρόπο που μεγάλωσε, τον τόπο που έζησε.
Άλλος μπορεί να τον βλέπει ως μαθηματικό ή προγραμματιστή που δεν επεμβαίνει στην ζωή μας. Άλλος σαν μια αγαθή ή κακόβουλη δύναμη που θέτει ηθικά διλήμματα, κατευθύνει και κρίνει τους ανθρώπους.
Πάντως κάτι ανώτερο φαίνεται να υπάρχει, γιατί σύμπτωση που επαναλαμβάνεται παύει να είναι σύμπτωση.
* Ο κ. Βασίλης Παζόπουλος είναι οικονομολόγος, χρηματιστηριακός αναλυτής, συγγραφέας του βιβλίου «Επενδυτές χωρίς Σύνορα» (www.ependytes.com).
