Όπως αναμενόταν, ο πρόεδρος της Καταλωνικής αυτόνομης Δημοκρατίας ανέκρουσε πρύμναν και μπροστά στην οδυνηρή πραγματικότητα να καταστραφεί οικονομικά ο καταλανικός λαός από την τυχοδιωκτική πολιτική του, προτίμησε να πουλήσει το 42% των ψηφοφόρων που τους έσυρε να ψηφίσουν υπέρ της ανεξαρτησίας, όπως ακριβώς και ο Τσίπρας. Και ματαίωσε («ανέβαλε»!!) την ανεξαρτησία της Καταλωνίας για …αργότερα.
Υποτάχτηκε σ αυτό που είτε αγνοούσε ως ανόητος είτε ήξερε από την αρχή ως πολιτικός απατεώνας: Στην ισπανική ισχύ και στην άρνηση της ΕΕ και των ευρωπαϊκών κρατών να αναγνωρίσουν μια ισπανική διάσπαση. Όπως και ο Τσίπρας το 2015 που είτε αγνοούσε τον συσχετισμό δυνάμεων ως ανόητος είτε χρησιμοποίησε τον ελληνικό λαό στο δημοψήφισμα για να πουλήσει αντίσταση την ώρα που είχε υπογράψει το νέο μνημόνιο!
Η στήλη είχε γράψει λεπτομερώς τους λόγους, για τους οποίους η απόσχιση της Καταλωνίας από την Ισπανία ήταν πρακτικά αδύνατη και απολύτως καταστροφική οικονομικά για την Καταλωνία. Τους οποίους ο ίδιος ο Πουτζδεμόν ήξερε πολύ καλύτερα από τον γράφοντα. Και οι οποίοι τελικά επικράτησαν. Τότε, προς τι όλη αυτή η ταραχή;
Ο Πουτζδεμόν, όπως ακριβώς και ο Τσίπρας δεν έκανε τίποτε άλλο από το να ξεσηκώσει και να σύρει έναν λαό σε μια περιπέτεια, υποδαυλίζοντας τον ιστορικό εθνικισμό του (που έχει παρελθόν και βάση) πιστεύοντας ότι έτσι θα καταφέρει να κερδίσει μια καλύτερη θέση στη σκακιέρα διαλόγου με την Μαδρίτη. Πουλώντας ταυτόχρονα πατριωτισμό στους αφελείς καταλανούς που το ακολουθούν.
Στην πραγματικότητα χρησιμοποίησε το κομμάτι του καταλανικού λαού που πιστεύει στην ανεξαρτησία, ως μέσο πίεσης για να πετύχει καλύτερους οικονομικούς όρους από την ισπανική κυβέρνηση.
Και το χρησιμοποίησε με τον τρόπο του Τσίπρα. Παρανομώντας. Αγνοώντας ότι το ισπανικό Σύνταγμα που έχει υπογράψει η ίδια η Καταλωνία και που απαγορεύει τη διασπαση της Ισπανίας οδήγησε το λαό σε δημοψήφισμα. Ενώ ο Τσίπρας αγνόησε ότι το ελληνικό Σύνταγμα απαγορεύει δημοψήφισμα για οικονομικά θέματα.
Και, όπως και ο Τσίπρας που παρουσιάζει τη μειοψηφία του 35% ως πλειοψηφία και απαιτεί να επιβάλλονται οι επιθυμίες της, παρουσίασε τη μειοψηφία του 42% ως πλειοψηφία και απαίτησε να γίνει δεκτή η βούλησή της από τη Μαδρίτη και την Ευρώπη!
Παράλληλα, όπως καταγγέλλει όλη η καταλανική αντιπολίτευση στη Βουλή, εξουσιάζει με πιέσεις τα ΜΜΕ για να ακούγεται μόνο η φωνή του κόμματός του. Ακριβώς όπως ο Τσίπρας εδώ κάνει τα πάντα για να μονοπωλήσει τη φωνή των ΜΜΕ.
Τελικά, η επιπολαιότητά του Ποτζδεμόν, όπως και του Τσίπρα, δεν του επέτρεψαν να δει αυτό που θα συμβεί, όπως συνέβη και στην Ελλάδα. Ότι, μετά τη χτεσινή του κωλοτούμπα η θέση του θα είναι πιο αδύναμη τόσο απέναντι στη Μαδρίτη όσο και απέναντι στην ΕΕ. Και θα υποχρεωθεί να καθήσει σε ένα τραπέζι ως υποχωρήσας. Επομένως ως αδύναμος.
Ακριβώς όπως κάθεται υποταγμένος και πειθήνιος ο Τσίπρας έκτοτε στις επιθυμίες των ξένων επικυρίαρχων, που κυβερνάνε με την άδειά του και τη βοήθειά του τη χώρα.
Το παραμύθι που πούλησε χτες στο καταλανικό κοινοβούλιο, ότι τάχα ανέβαλε την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας και ότι έχει ως καβάτζα το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, για να πιέσει την ισπανική κυβέρνηση είναι για μικρά παιδιά. Επειδή όσοι ψήφισαν την 1η Οκτωβρίου έφυγαν χτες από την πλατεία της Βαρκελώνης με κατεβασμένα τα κεφάλια. Ηττημένοι. Ακριβώς όπως έφυγαν οι Έλληνες μετά το «ναι» του Τσίπρα, που ποδοπάτησε το «όχι» τους.
Οι ηττημένοι δεν μπορούν να επιστρατευτούν πάλι από αυτόν που τους πούλησε. Μεγάλο κομμάτι τους μετατρέπεται αυτόματα σε φυγάδες. Απέχοντες που βρίζουν από αηδία. Όπως και με τον Τσίπρα. Που έχασε 350.000 ψήφους στις εκλογές μετά το δημοψήφισμα.
Αν δεν ήταν απλώς ανόητος να μη μετρήσει τον συσχετισμό δυνάμεων, ποιος ο λόγος να σκηνοθετήσει όλη αυτή την ένταση ο Πουτζδεμόν; Πίστευε ότι με όπλο τις ψήφους των Καταλανών και την απειλή της ανεξαρτησίας θα πιέσει την ισπανική κυβέρνηση να παραχωρήσει κάποια από τα οικονομικά προνόμια που στέρησε από την Καταλωνία στα πλαίσια της 7χρονης λιτότητας. Όπως τα στέρησε από όλες τις αυτόνομες δημοκρατίας της χώρας. Αλλά, οι Καταλανοί ήταν οι πλούσιοι Ισπανοί και κάτι τέτοια δεν τα άντεχε η ελίτ τους.
Τώρα, όλα είναι εναντίον των Καταλανών. Όπως του είπε χτές στο τοπικό κοινοβούλιο η πρόεδρος του κόμματος των Πολιτών και αξιωματική αντιπολίτευση, με την επιπολαιότητά του κατάφερε και αποδυνάμωσε αγώνες 30 χρόνων που είχαν εδραιώσει το καθεστώς ανεξαρτησίας και αυτονομίας με αναγνώριση ιστορικών, γλωσσικών, πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων στη Δημοκρατία της. Συν τις τρείς ανεξάρτητες από τη Μαδρίτη Αρχές.
Και, όπως του φώναξε αυτή η μαχητική Καταλανή, πουλάει έναν εθνικισμό που σηκώνει σύνορα αντί για γέφυρες και διχάζει αντί να ενώνει. Απομονώνοντας τους Καταλανούς από τη θέση ισχύος που έχουν. Από εκεί που είναι Καταλανοί, Ισπανοί και Ευρωπαίοι, πήγε να τους πετάει με τον ανεύθυνο λόγο του στο περιθώριο της αδυναμίας.
Άξια μνείας είναι η σοβαρότητα και ο πολιτισμός, παρά τους αιχμηρούς λόγους που εκφωνήθηκαν χτες στην Καταλανική Βουλή. Η αρτιότητα του λόγου και της χρήσης της γλώσσας. Η πολιτική αντιπαράθεση στοιχείων και επιχειρημάτων με σκληρούς χαρακτηρισμούς, χωρίς βρισιές, σε μια συνεδρίαση τόσο κομβική, σημαντική, καθοριστική για το αύριο αυτής της Δημοκρατίας.
Όλα αυτά, σε αντίθεση με τον δικό μας σταύλο, όπου οι κραυγές, οι βρισιές, η φτώχεια σε επιχειρήματα, οι προσβολές και τα μικροπολιτικά πυροτεχνήματα, χωρίς ουσία και με φτηνούς εξυπνακισμούς, πρωταγωνιστούν- όπως κι εχτές- από αμόρφωτους και κουτοπόνηρους στην πλειονότητά τους εκπροσώπους του έθνους! Λίγες οι εξαιρέσεις.
Όπως ακριβώς και ο Τσίπρας, ο Πουτζδεμόν, και όλοι οι ανεύθυνοι πολιτικοί, ξεκίνησε έναν αγώνα χωρίς να υπολογίσει τις πραγματικότητες και τις συνέπειες. Χωρίς συμμάχους και υποστηρικτές. Και καλείται σήμερα να διαχειριστεί την ήττα. Και θα τη διαχειριστεί όπως ακριβώς και ο Τσίπρας. Λέγοντας ψέματα στους Καταλανούς ότι κερδίζει εκεί που θα χάνουν αυτοί οι ίδιοι. Γιατί αυτοί θα χάνουν. Οι Τσίπρες και οι Πουτζδεμόν μαζεύουν συρμαγιά.
Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης
