Του Γιώργου Α. Κορομηλά*
Πέρυσι το καλοκαίρι είχα δημοσιεύσει μια «φανταστική» ιστορία όπου πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν κάποιοι «επιχειρηματίες» ενός «φανταστικού» νησιού κάπου στη μέση του αρχιπελάγους. Η ιστορία αυτή η οποία έθιγε τα κακώς κείμενα της «επιχειρηματικότητας», όπως την εννοούν κάποιοι, αναδημοσιεύθηκε το φθινόπωρο σε τοπική εφημερίδα ενός μικρού νησιού του Αιγαίου, ιδιαίτερης πατρίδας της συζύγου μου, με αποτέλεσμα να ακούσω, μέσω τρίτων φυσικά, τα χίλια μύρια από πολλούς «επιχειρηματίες» οι οποίοι δραστηριοποιούνται στο μικρό αυτό νησί. Επειδή λοιπόν επιβεβαιώθηκε η λαϊκή ρήση «όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται», το κείμενο που ακολουθεί είναι η απάντησή μου σε αυτούς που πιθανόν αναγνώρισαν μέσα στους ήρωες αυτής της ιστορίας τον εαυτό τους, αλλά κυρίως σε όλους αυτούς που στα πλαίσια μιας ακατανόητης «συναδελφικότητας», ή συνδικαλιστικής υποχρέωσης, ανέλαβαν το ρόλο αυτόκλητων υπερασπιστών των «συναδέλφων» τους.
Γνωρίζετε κ.κ. αυτόκλητοι υπερασπιστές ότι, από τα επίσημα στοιχεία που επικαλείται το αρμόδιο υπουργείο αλλά και σχετική έρευνα που διεξήγαγε πριν από καιρό η ΕΣΕΕ προκύπτει ότι, το μεγαλύτερο ποσοστό των αυτοαπασχολουμένων, ελεύθερων επαγγελματιών και αγροτών, ανερχόμενο περίπου στο 80%, πληρώνουν λιγότερες ασφαλιστικές εισφορές από ότι πλήρωναν με το προηγούμενο καθεστώς, γεγονός το οποίο δείχνει ότι τα προερχόμενα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων από τους αυτοαπασχολούμενους αυτούς θα είναι πολύ λιγότερα;
Φυσικά και το γνωρίζετε γιατί πολλοί, ίσως και εσείς, από 480 ευρώ το μήνα πέρυσι στον Ο.Α.Ε.Ε. καταβάλουν/ετε 168 ευρώ το μήνα, συνεπώς για να είναι βιώσιμο το ασφαλιστικό σύστημα το 20% των αυτοαπασχολούμενων, το οποίο δεν βγήκε στο δρόμο να ΕΦΚΑριστήσει τον αρμόδιο υφυπουργό ή δεν κατέβηκε από το μηχανάκι του για να ΕΦΚΑριστήσει άλλο κυβερνητικό στέλεχος, έχει κληθεί από την αρχή της χρονιάς που διανύουμε να ματώνει υπερβολικά έτσι ώστε να αναπληρωθούν τα μειωμένα έσοδα από το 80% το οποίο ωφελείται. Εδώ πρέπει να σας επισημάνω ότι, αυτό το 20% συμπεριλαμβάνει τους αυτοαπασχολούμενους που καταβάλλουν και το μεγαλύτερα ποσά φόρου εισοδήματος και λοιπών φορολογικού περιεχομένου επιβαρύνσεων ανεξάρτητα αν αυτές ονομάζονται «έκτακτες» ή «ειδικές» εισφορές. Τώρα για ποιο λόγο για ποιο λόγο επιλέχθηκε το σύστημα που χρησιμοποιεί ως βάση υπολογισμού των ασφαλιστικών εισφορών το φορολογητέο εισόδημα, όταν γνωρίζουμε όλοι ότι η παραβατική συμπεριφορά τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με ταμπούρλα και όταν θεωρείται 100% βέβαιο ότι οι συνεχιζόμενες φοροεπιδρομές έχουν δώσει «κίνητρα» περαιτέρω απόκρυψης εισοδημάτων άρα συρρίκνωσης της βάσης αυτής, είναι ένα ερώτημα που θα μείνει αναπάντητο, προς το παρόν.
Γνωρίζετε κ.κ. αυτόκλητοι υπερασπιστές ότι, οι παραβάτες της φορολογικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας προβάλουν ως «άλλοθι» για την παραβατική συμπεριφορά τους τις συνεχείς αυξήσεις στην άμεση και έμμεση φορολογία, άλλοθι που απλόχερα τους δίδεται για να συνεχίσουν να δηλώνουν όσο το δυνατόν πιο μικρό εισόδημα έτσι ώστε να καταβάλλουν τα μικρότερα ποσά σε φόρους και ασφαλιστικές εισφορές;
Φυσικά και το γνωρίζετε διότι πολλοί «συνάδελφοί» σας έχουν δηλώσει ότι τώρα πλέον καταβάλλουν ελάχιστα ποσά σε σχέση με πέρυσι και ότι δεν έχουν σκοπό να καταβάλλουν περισσότερα.
Γνωρίζετε κ.κ. αυτόκλητοι υπερασπιστές ότι, μεγάλο ποσοστό όσων υπέβαλαν δήλωση διακοπής δραστηριότητας τα τελευταία χρόνια, μέχρι και σήμερα, συνεχίζουν να ασκούν κάποιο επάγγελμα εντελώς στη μαύρη;
Φυσικά και το γνωρίζετε, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις, ειδικά σε επαγγέλματα τα οποία δεν απαιτούν ιδιαίτερες επαγγελματικές εγκαταστάσεις, επαγγέλματα τα οποία οι ασκούντες με μία τσάντα και τα σύνεργά τους συνεχίζουν να τα ασκούν και να αποκτούν μαύρο χρήμα.
Γνωρίζετε κ.κ. αυτόκλητοι υπερασπιστές το όργιο μαύρης – αδήλωτης εργασίας σε πολλές επιχειρηματικές δραστηριότητες;
Φυσικά και το γνωρίζετε, όταν πέσει «σύρμα» ότι κυκλοφοράει το ΣΕΠΕ σε μια περιοχή σε μια πλατεία γεμάτη με καταστήματα υγειονομικού κατά κύριο λόγο ενδιαφέροντος, βλέπουμε την πλειοψηφία των εργαζομένων είτε να βγαίνουν «βόλτα» στο δρόμο είτε να κάθονται παριστάνοντας τους πελάτες των καταστημάτων, εργαζομένων που η ανεργία τους έχει καταστήσει θύματα των επιτήδειων «επιχειρηματιών» οι οποίοι τους εκμεταλλεύονται ασύστολα. Εμείς, εσείς και όλοι οι υπόλοιποι τους βλέπουμε, οι αρμόδιοι όχι;
Γνωρίζετε κ.κ. αυτόκλητοι υπερασπιστές το τι γίνεται στην αγορά με τις αποδείξεις; Πόσες φορές σε κάποιο μαγαζί που έχει γεμίσει και αδειάσει πάνω από τρεις φορές, όταν απαιτήσεις την απόδειξη και στη φέρουν βλέπεις αριθμό ημερήσιου δελτίου 2 ή 7 ή 10; Αληθεύει ή όχι ότι σε πολλές περιοχές, τουριστικές ή μη, από τα 100 ευρώ που πέφτουν στην αγορά τα 70 ευρώ, ίσως και παραπάνω, είναι φορολογικώς ανύπαρκτα;
Φυσικά και το γνωρίζετε ότι πολλοί «επιχειρηματίες», πολλές φορές και οn camera σε ρεπορτάζ σχεδόν καθημερινά ειδικά το καλοκαίρι, έχουν παραδεχθεί ότι δεν εκδίδουν αποδείξεις με μόνιμη αιτιολογία την υπερφορολόγηση και το μόνο που δεν μας έχουν πει ακόμα είναι «αχ κακούργα κοινωνία, εσύ ευθύνεσαι…». Όλοι τους έχουμε ακούσει, είτε σε καθημερινές συναλλαγές μας είτε όπως προαναφέρω και στα σχετικά ρεπορτάζ, οπότε γεννάται ένα ακόμα ερώτημα, οι αρμόδιοι δεν συναλλάσσονται ή δεν παρακολουθούν τηλεόραση;
Γνωρίζετε κ.κ. αυτόκλητοι υπερασπιστές ότι, εφόσον είσαστε στο 20% έχετε κληθεί να επωμισθείτε τα βάρη αυτών που υπερασπίζεστε; Εδώ αν το γνωρίζετε τότε γιατί υπερασπίζεστε αυτούς που σας οδηγούν μαθηματικά στη συρρίκνωση και το λουκέτο; Εκτός αν υπάρχουν άλλου είδους κολεγιές τις οποίες δεν γνωρίζουμε, οπότε ζητώ ταπεινά συγνώμη και συνεχίζω με το επόμενο ερώτημα.
Μέχρι πότε λοιπόν κ.κ. αυτόκλητοι υπερασπιστές του «λιμοκτονούντος επιχειρηματικού προλεταριάτου» θα συνεχισθεί αυτή η αδικία; Πως θα αναζητηθούν τα έσοδα που σήμερα χάνονται από το όργιο της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής για να μειωθεί η φορολογική και η ασφαλιστική επιβάρυνση των συνειδητά συνεπών; Πότε θα επαναστατήσουν οι συνεπείς;
Αν δεν το γνωρίζετε η απάντηση στα ερωτήματα αυτά είναι με την δημιουργία αντικρουόμενων συμφερόντων μεταξύ «επιχειρηματιών» και καταναλωτών, κάτι που απαιτεί μια πραγματικά ριζοσπαστικού χαρακτήρα φορολογική μεταρρύθμιση, την εντατικοποίηση των φορολογικών και ασφαλιστικών ελέγχων, την αυστηροποίηση των κυρώσεων για τα αδικήματα της μη έκδοσης στοιχείων και της ανασφάλιστης εργασίας και την κατάργηση κάποιων δήθεν απλοποιήσεων που έχουν επιβάλει στους λογιστικούς κανόνες κάποιες συντεχνίες με αποτέλεσμα να καθίστανται δυσχερείς οι ελεγκτικές επαληθεύσεις.
Επίσης πρέπει κάθε πολίτης να μην καλύπτει αυτή τη συμπεριφορά, υποκύπτοντας στο δέλεαρ μιας έκπτωσης, γιατί θα κληθεί να καλύψει, όπως καλύπτει μέχρι σήμερα με τις απανωτές αυξήσεις στην άμεση και έμμεση φορολογία, τα ποσά που οικειοποιούνται όλοι όσοι έχουν αναγάγει τη φοροδιαφυγή σε εθνικό σπορ, δήθεν «επιχειρηματίες», αλεξιπτωτιστές πολλοί εξ αυτών που στήνουν μαγαζιά διενεργώντας αρπαχτές, καταστρατηγώντας κάθε φορολογική, εργατική και ασφαλιστική διάταξη, «ξυπνοπούλια» που πίνουν εις υγείαν των «κορόιδων» που έχουν όμως το θράσος να απαιτούν παροχές από την πολιτεία, ενώ ασελγούν κατ' επάγγελμα και εξακολούθηση εις βάρος της. Πρέπει κάποια στιγμή να πάψουν να πληρώνουν τα μαλλιοκέφαλά τους οι συνεπείς, δηλαδή τα κορόιδα, για να ευημερούν τα λαμόγια.
Συστήνω λοιπόν σε όλους όσους έσπευσαν να μου τα χώσουν, επειδή με εκείνη την «φανταστική» ιστορία είπα αλήθειες, που όλοι γνωρίζουν αλλά παράλληλα «αγνοούν», να αφήσουν τις υποκρισίες στην άκρη, να πάψουν να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους «αναξιοπαθούντες επιχειρηματίες» και να δουν κατάματα το πρόβλημα, αν θέλουν πραγματικά να αλλάξει σελίδα ο τόπος τους και η χώρα και από τη μνημονιακή μιζέρια να προχωρήσει σε μια υγιή ανάπτυξη.
Αντί λοιπόν να στοχοποιούνται όσοι αναδεικνύουν το πρόβλημα, καλό είναι να σκεφτούμε πως πρέπει να αντιδράσουν οι εκτός εισαγωγικών ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ, αυτοί που πράγματι ανήκουν στην λεγόμενη ατμομηχανή της οικονομίας σε αυτή τη χώρα, στη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, όταν, όπως αναφέρεται και πιο πάνω, πέραν των δικών τους υποχρεώσεων αναλαμβάνουν και τις υποχρεώσεις των άλλων, όπως των πρωταγωνιστών της «φανταστικής» ιστορίας που δημοσιεύθηκε πέρυσι,, πρωταγωνιστών μελών ενός θιάσου που το μόνο που ξέρει, εκτός του να παντελονιάζει φόρους και εισφορές, να απαιτεί παροχές από την πολιτεία χωρίς όμως να έχει καμία διάθεση να συμβάλει στα κοινά.
*Ο Γιώργος Α. Κορομηλάς είναι Πρόεδρος Ινστιτούτου Οικονομικών και Φορολογικών Μελετών
