Τι προσπαθεί ο Κυριάκος; Να αντιμετωπίσει την πανδημία. Τι ελπίζει; Ότι η βουτιά της ελληνικής και της παγκόσμιας οικονομίας θα περιοριστεί στο 2020 και μετά θα υπάρξει απογείωση. Τι προσπαθεί ο Τσίπρας; Να πείσει ότι για την βουτιά δεν φταίει ο κορονοϊός αλλά ο Κυριάκος. Τι ελπίζει; Ότι η βουτιά δεν θα είναι περιορισμένου χρόνου και ότι τα πολιτικά της αποτελέσματα αργά ή γρήγορα θα στραφούν εναντίον του Κυριάκου. Μοιάζει ανήθικη τακτική, αλλά έτσι είναι η πολιτική.
Το θέμα μας δεν είναι το ηθικό ή το ανήθικο του πράγματος, αυτό αξιολογείται μεν αλλά από λίγους. Σάματις έφταιγαν ο Γιώργος και ο Σαμαράς που έφαγαν όλη την μπόρα της οικονομικής κρίσης; Προφανώς όχι, όμως την εισέπραξαν καθ’ ολοκληρία. Το πραγματικό θέμα είναι πόσο θα κρατήσει αυτή η κορονο-κρίση. Αν η χρονική της διάρκεια θα ξεπεράσει τα όρια της υπομονής των πολιτών. Διότι αν τα ξεπεράσει, κανένας δεν μπορεί σήμερα να υπολογίσει ούτε το είδος ούτε την κατεύθυνση της τότε αντίδραση τους.
Έγραψα χθες ότι τα επόμενα δυο χρόνια ο Τσίπρας παίζει το κεφάλι του. Όμως αντικειμενικά, η ιστορία του κορονοϊού είναι με το μέρος του έστω κι από σπόντα. Αφού μακροπρόθεσμα είναι εναντίον του Κυριάκου, στο τέλος της ημέρας ενδέχεται να καταλήξει υπέρ του Τσίπρα. Γράφω «ενδέχεται», διότι ο Σύριζα σέρνει πολλά βαρίδια από το παρελθόν του, που επί του παρόντος τον κρατούν πολιτικά αναξιόπιστο και δημοσκοπικά καθηλωμένο.
Όπως όμως ήδη βλέπουμε, έχουμε μπει σε καιρούς στους οποίους είναι αδύνατος κάθε υπολογισμός και κάθε προγραμματισμός. Χθες άνοιγε ο τουρισμός και πανηγυρίζαμε, σήμερα ξανακλείνει και τα βάφουμε μαύρα. Ως χθες ήμασταν το παράδειγμα της Ευρώπης, με το που άνοιξε ο Προμαχώνας και το Ελ. Βενιζέλος αρχίσαμε να μπαίνουμε στις πορτοκαλί λίστες των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Ως χθες ζούσαμε σε μια ευρύτερη ασφαλή βαλκανική περιοχή με την άλλη Ευρώπη να ταλανίζεται, τώρα η πανδημία ήρθε καλπάζοντας προς τα μέρη μας. Κάθε βδομάδα κάτι καινούριο.
Θα μου πείτε πως όσο βαθιά και μακροχρόνια κι αν αποδειχτεί η κρίση του κορονοϊού, ο Σύριζα δεν είναι σε θέση να την εκμεταλλευτεί. Βγαίνουν όλα τα άπλυτα του στην φόρα. Εντάξει ισχύει, αλλά αν και του χρόνου ακόμα θα ταλανιζόμαστε με τον κορονοϊό, κανείς δεν θα θυμάται ούτε τον Μιωνή ούτε τον Καλογρίτσα. Την τσέπη τους θα κοιτάζουν όλοι και θα αναρωτιούνται μήπως υπάρχει και καμιά λύση πέραν όσων δοκίμασαν ως τώρα.
Σήμερα, όταν ο κόσμος ακούει τον Αλέξη να λέει ότι είναι έτοιμος να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά, βάζει τα γέλια. Ξέρει ότι ο Αλέξης το μόνο που ξέρει είναι να φουντώνει τις φωτιές και να καίει κάστανα λόγω ιδεοληψιών και ανικανότητας. Αλλά θα το λέει και μετά από δυο χρόνια; Να ένα καλό ερώτημα. Παλιότερα ο κόσμος ξεχνούσε εύκολα. Τώρα υποτίθεται ότι ωριμάσαμε ως λαός και πάμε πια με την λογική κι όχι με την φαντασίωση. Είστε σίγουροι;
