Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα
Ο ανασχηματισμός της προηγούμενης Παρασκευής, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν είχε καμία απολύτως ουσία. Πρόσωπα ενταγμένα στο πλαίσιο της συντηρητικής “νομενκλατούρας” που κινείται μεταξύ κρατισμού, συνδικαλισμού και κουλτουριάρικης “αριστερίλας”. Ήταν άλλωστε σαφές ότι δεν είναι δυνατόν να περιμένει κανείς τίποτε από μια κυβέρνηση καθηλωμένη στις αδιέξοδες αναζητήσεις της, με μόνο σκοπό την παραμονή της στην εξουσία.
Αν χρειαζόταν, όμως να επισημάνει κανείς κάποιες κινήσεις "μετάλλαξης" θα ξεχώριζε την αποπομπή Φίλη και την κυριαρχία των ΑΝΕΛ- με το γνωστό μοτίβο της “έντεχνης γραφικότητας”- εν όψει των νέων προκλήσεων. Είναι επομένως, σαφές ότι η κυβέρνηση προσπαθεί με κάθε τρόπο, να στρέψει το τιμόνι προς τα δεξιά. Πρώτα εξασφαλίζει ένα γενναίο deal, με την Εκκλησία και ταυτόχρονα, σφυρηλατεί ακόμα πιο πολύ, τη σχέση πάθους με τον Πάνο Καμμένο.
Αναρωτιέται κανείς για το επόμενο βήμα του Αλέξη Τσίπρα, όταν κάποια στιγμή βρεθεί μπροστά στο αδιέξοδο των εκλογών. Πού μπορεί να φτάσει, αν η απειλή της ελεύθερης πτώσης γίνει πλέον ορατή από τους πάντες;
Αυτή τη στιγμή, το ιερατείο κατήγαγε άλλη μία ιστορική νίκη απέναντι στο πολιτικό σύστημα και απαλλάχθηκε από έναν ακόμα κατασκευασμένο “δαίμονα”. Εν τω μεταξύ, στην συγκεκριμένη περίπτωση, δεν ξέρεις τι να πιστέψεις. Ο Τσίπρας προετοίμασε την θυσία του “αφελή” Φίλη ή ο ίδιος o prmvhn υπουργός ακολούθησε την πορεία προς τη “σταύρωση” συνειδητά, προκειμένου να γίνει “μάρτυρας” για τους συντρόφους; Είτε το ένα έχει συμβεί είτε το άλλο, το αποτέλεσμα είναι και πάλι, ο εξευτελισμός του πολιτικού συστήματος από τον κυνισμό της θρησκευτικής εξουσίας!
Από κει και πέρα όμως, στο ίδιο το κόμμα, πληθαίνουν οι φωνές που αμφισβητούν τις κινήσεις του πρωθυπουργού. Φυσικά, μιλάμε για το παλιό 3% αλλά και το πιο δραστήριο κομμάτι που διατηρεί τον παραδοσιακό εξτρεμισμό προτάσσοντας το χρώμα και την ιδεολογία του. Κάποιοι από αυτούς- οι πιο ιδεοληπτικοί-, συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η αστική δημοκρατία υπονομεύεται από μέσα. Παραμένουν δηλαδή, οι “χρήσιμοι ηλίθιοι” της Αριστεράς. Υπάρχουν όμως, και οι πιο σκεπτόμενοι που εισπράττουν τη μία απαξίωση μετά τον άλλον και βλέπουν τα περιθώρια να στενεύουν.
Μια κρίσιμη στιγμή, στην συζήτηση για τον ανασχηματισμό, ήταν η πρόταση απαλλαγής του Νίκου Φίλη από την αρμοδιότητα των Θρησκευμάτων στο υπουργείο, που δεν την αποδέχτηκε γιατί τη θεώρησε προσβλητική. Αυτό έχει διαρρεύσει σε πολλούς συντρόφους και είναι ήδη “παράσημο” για τον πρώην υπουργό, παρόλο που και ο ίδιος ευθύνεται με την απροετοίμαστη συμπεριφορά του, απέναντι στο “αήττητο” της Εκκλησίας. Παράλληλα αποτελεί και σαφέστατη ένδειξη ότι ο Τσίπρας παραδόθηκε άνευ όρων, στον Ιερώνυμο, προκαλώντας τον προβληματισμό των συντρόφων.
Από την άλλη, η συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών της κυβέρνησης δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ αλλά “ΠΑΣΟΚ”. Αυτό δίνει την δυνατότητα της μεγάλης ευελιξίας στον πρωθυπουργό, να προχωρήσει ακόμα πιο πέρα, την επόμενη φορά που θα βρεθεί στα δύσκολα, δεδομένης της αμοραλιστικής τάσης των περισσοτέρων που είναι έτοιμοι να πέσουν στα πατώματα για λίγη παραπάνω εξουσία. Υπάρχουν όμως, και αρκετοί που αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο και δεν θα είναι πάντα διαθέσιμοι για νέα “άλματα ήθους”προς το κενό.
Αλλά μέχρι που μπορεί να φτάσει ο Τσίπρας στο μέλλον; Eίναι δυνατόν να επιβεβαιωθούν κάποιοι που θεωρούν ότι στις επόμενες εκλογές, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα βρεθεί μπροστά σε ένα αρραγές μέτωπο εθνολαϊκιστικού κρατισμού και φονταμενταλισμού; Θα μπορούσε ο Αλέξης Τσίπρας να συμπορευτεί με όλα τα δεξιά στοιχεία του πολιτικού συστήματος, προκειμένου να προασπίσει τον συντηρητισμό και την βολική, για τον ίδιο και τους υπόλοιπους, εθνοτική εσωστρέφεια;
Ο πρωθυπουργός είναι ήδη έτοιμος να γίνει ο καλύτερος φίλος των καραμανλικών, των ιερωνυμικών – έγινε ήδη- του κάθε γραφικού φαντεζί της παλιάς Δεξιάς, του Ποπάυ, του Ζορρό, του Ντόναλντ Ντακ και οποιουδήποτε άλλου θα έχει “έννομο συμφέρον” για να μην έρθουν στην εξουσία δυνάμεις που θα απαιτήσουν τον εκσυγχρονισμό της χώρας.
Ο Τσίπρας έχει το θράσος και την ικανότητα να πείσει πολλούς ότι παραμένει Αριστερός, παρόλο που κατεβάζει κοινά ψηφοδέλτια, ακόμα και με τον Κασιδιάρη!
Έχουμε να δούμε πολλά ακόμα και ο πρόσφατος ανασχηματισμός ήταν απλά μια ένδειξη για το τι συμβεί στο μέλλον. Μένει να δούμε πως θα αντιδράσει αυτό το ξεχασμένο 3% των βουλευτών που αισθάνονται το φτύσιμο και δεν προσποιούνται ότι περπατούν στη βροχή, χωρίς ομπρέλα...
