Του Ανδρέα Ζαμπούκα
«Επειδή ακριβώς αυτά τα μέτρα αφορούν το έτος 2019 και μετά, υπάρχει ανάγκη να ψηφιστούν από μία ευρύτατη πλειοψηφία εντός Βουλής», δήλωσε στον realfm 97.8 και την εκπομπή του Νίκο Χατζηνικολάου ο Πάνος Σκουρλέτης.
«Μιλάω για μία ευρύτατη συναίνεση», τόνισε ο υπουργός Εσωτερικών, «δεν ξέρω αν θα είναι 180 ή παραπάνω ή λιγότερο, αλλά αντιλαμβάνεστε ότι τα μέτρα αυτά αφορούν την επόμενη κυβέρνηση που δεν γνωρίζουμε ποια θα είναι στο μεγαλύτερο της μέρος. Άρα, δεν μπορούμε να παραγνωρίζουμε αυτή τη διάσταση, της ανάγκης να υπάρξει μία ευρύτερη συναίνεση»
Πρόκειται για ένα πρώτο δείγμα ομολογίας προς την ανάγκη προσέγγισης προς τον ρεαλισμό. Μία εξέλιξη που ασφαλώς, πηγάζει από την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να προσαρμόσει την πολιτική του στις πραγματικές απαιτήσεις της οικονομίας. Βεβαίως, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να βρει συνεταίρους στα άλλα κόμματα, ακόμα κι αν προεξοφλήσει την ήττα του στις εκλογές του 2019.
Ταυτόχρονα, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν την ελεύθερη πτώση σε ποσοστά τα οποία, αργά ή γρήγορα, θα καταλήξουν σε μονοψήφιο νούμερο. Ίσως και σε τέτοιο μέγεθος που θα οδηγήσει τον Πάνο Καμμένο στο να διασωθεί, μέσω της απόδρασης.
Όλα αυτά βέβαια, εν μέσω μιας ατέρμονης και αναποφάσιστης πολιτικής που έχει καταδικάσει την χώρα σε αστάθεια και στασιμότητα.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, πόσα διδάχτηκαν οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ σ΄αυτά τα δύο χρόνια διακυβέρνησης του κόμματός τους. Πόσα μπόρεσαν να μάθουν για την πολιτική των μνημονίων, για τα δημοσιονομικά μεγέθη, για τις δυνατότητες απεξάρτησης από τους δανειστές και για την διαπραγματευτική τακτική των ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι στους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ.
Το σίγουρο είναι ότι, όταν φτάσουμε στις εκλογές του 2019, η «ακαδημαϊκή μαθητεία» θα τους έχει διδάξει πολλά: Την αναλογία μισθών και παραγωγικότητας, την αντιστοιχία συντάξεων και εισφορών και πάνω από όλα, την καταστροφική επίδραση του λαϊκισμού στην ερμηνεία των πολιτικών αποφάσεων. Εκτός από τα 90 δις του ποιητή Βαρουφάκη, η ξέφρενη πορεία διάλυσης συνεχίζεται με απώλειες περιουσιών, θέσεων εργασίας και εκροή καταθέσεων. Η ανασφάλεια φουντώνει και κανείς δεν ξέρει πότε θα τελειώσει το ατέρμονο παιχνίδι της αξιολόγησης.
Από την άλλη, όσο κακό και να προκαλέσει το αδιέξοδο, κάποιοι από αυτούς θα συνεχίσουν να καθοδηγούνται από το μίσος και την μεμψιμοιρία αλλά ας ελπίσουμε ότι το ποσοστό θα είναι πολύ μικρό για να επηρεάσει αρνητικά την επαναφορά της χώρας στην κανονικότητα.
Δυστυχώς για όλους μας, το πολιτικό σύστημα κατάφερε με τα τεράστια λάθη δεκαετιών, να φέρει στην εξουσία το χειρότερο λαϊκιστικό σχήμα, στην χειρότερη πολιτική στιγμή της Μεταπολίτευσης. Στην ώρα που η χώρα δοκιμαζόταν από την κρίση χρέους την οποία δημιούργησαν, αναμφισβήτητα, οι προηγούμενες κυβερνήσεις, για να την διαχειριστεί ο πιο ανεύθυνος τιμητής τους στην πιο ακατάλληλη συγκυρία.
Εν τω μεταξύ, οι ψηφοφόροι που ενέδωσαν για πολλά χρόνια στην ανωριμότητα του πελατειασμού, βρήκαν την εύκολη ευκαιρία να «εισαχθούν» χωρίς εξετάσεις σε έναν «κύκλο σπουδών» που θα στοίχιζε πολύ ακριβά σε ολόκληρη την κοινωνία. Ίσως ήταν και πολύ φυσικό να αισθάνεται κανείς προστατευμένος σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον ασφάλειας και κάτω από ένα πελατειακό κράτος πρόνοιας που πάντα κάτι εύρισκε να δώσει στους καλούς του πελάτες.
Το βέβαιο είναι ότι αυτή η τρελή αφήγηση στην οποία γίναμε όλοι πρωταγωνιστές θα αποδειχθεί πανάκριβη, στο τέλος της. Και για μας αλλά και για τα παιδιά μας. Αλλά τουλάχιστον, ας έχει κάποιο αποτέλεσμα στην «αποφοίτηση» των εύκολων ψηφοφόρων. Αυτών που νομίζουν ότι οι δοκιμές είναι ανέξοδες και άλλος πληρώνει τον λογαριασμό.
Ας ελπίσουμε ότι το υψηλό αντίτιμο των διδάκτρων αυτή τη φορά θα πιάσει τόπο και δεν θα ενδώσουμε πάλι στον πρώτο «παραμυθά» που θα ξεδιπλώσει την δική του πολύχρωμη ιστορία. Η πολιτική ζωή δεν είναι survivor γυρισμένη με κάμερες και γλαφυρούς παρουσιαστές. Είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό από ό τι νομίζουμε…
