Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Στην εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανάλυσή του που συνοδεύει την έρευνα της Metron Analysis για το «BHMA της Κυριακής», ο Στράτος Φαναράς κάνει κάποιες εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και καίριες επισημάνσεις.
Συγκρατούμε αυτή για τον δυνητικό ρόλο του Κέντρου στις πολιτικές εξελίξεις, ενός πολιτικού Κέντρου που συμπιέζεται μέσα σ'ενα περιβάλλον πόλωσης πάνω στην αντίθεση «Δεξιά-Αριστερά» που επανέφερε στο προσκήνιο η Συμφωνία των Πρεσπών χωρίς την ίδια στιγμή να καταγράφεται μια διαφορετική ιεράρχηση στα ζητήματα της κοινωνικής ατζέντας.
Δηλαδή το εκλογικό σώμα συνεχίζει να ιεραρχεί ως σημαντικότερα τα ζητήματα της Οικονομίας και της Ανεργίας αλλά παθιάζεται και στοιχίζεται, όσον αφορά την πρόθεση ψήφου, με βάση τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Μέσα σ' αυτό το τοπίο πόλωσης που δημιουργεί συνθήκες ασφυξίας στους αυτοπροσδιοριζόμενους ως κεντρώους, ο Στράτος Φαναράς βρίσκει ότι οι αντιδράσεις του συγκεκριμένου κομματιού του εκλογικού σώματος δεν πρέπει να θεωρούνται δεδομένες. Το καταγράφουμε.
Στο Liberal, τις τελευταίες εβδομάδες έχει ξεκινήσει μια συζήτηση για το περίφημο κέντρο. Ο Θανάσης Μαυρίδης, η Άννα Διαμαντοπούλου και ο Γιώργος Φλωρίδης αλλά κι εμείς έχουμε προσπαθήσει να ορίσουμε την ταυτότητά του και κυρίως τα διλήμματα που θ' αντιμετωπίσει μπροστά στην κάλπη. Κάποιοι, μας λένε ότι μπροστά σε αυτό που έχουμε απέναντί μας, την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ οι συζητήσεις αυτές στην πραγματικότητα αφορούν «το φύλο των αγγέλων». Σύμφωνοι. Βέβαια, όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τον ΣΥΡΙΖΑ τον έχει τελειώσει ήδη ο Μητσοτάκης αλλά η πολιτική είναι πολύ πιο σύνθετη από αυτό.
Συμφωνούμε λοιπόν με την άποψη ότι το κέντρο μπορεί να λειτουργήσει ως παράγοντας μιας σαρωτικής νίκης, με όρους μεταπολίτευσης και την ίδια στιγμή ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτή τη στιγμή και με δεδομένη την κρίση της σοσιαλδημοκρατίας πανευρωπαϊκά, «κέντρο» είναι πρωτίστως ζήτημα ύφους και τόνων. Με τον Τσίπρα και τον Καμμένο απέναντι είναι δύσκολο να είσαι μετριοπαθής. Πιστεύουμε ότι η Νέα Δημοκρατία τα γνωρίζει όλα αυτά και θα κάνει το σωστό.
Βέβαια, για να είμαστε αντικειμενικοί να αναφέρουμε και τούτο. Προ ημερών, συζητώντας με έναν έμπειρο δημοσιογράφο που μεγάλωσε σ'ενα σπίτι από αυτά που τη δεκαετία του 60 είχαν «πολιτικό σαλόνι» μας έλεγε ότι θυμάται τον εαυτό του φοιτητή, στις εκλογές του '74, ν' ακούει στο σαλόνι του σπιτιού του, την τότε ηγεσία της δεξιάς, να δηλώνει την αποστροφή της για τον Καραμανλή που μόλις είχε επιστρέψει για το Παρίσι. «Τελικά, όσοι γκρίνιαζαν πήγαν πρώτοι και τον ψήφισαν. Η σωτηρία της χώρας ήταν μονόδρομος».
Αυτά για σήμερα.
