Του Σάκη Μουμτζή
Το πρώτο εξάμηνο του 2015 ήταν η «ηρωική» περίοδος του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν τότε που ο Βαρουφάκης κουνούσε το δάχτυλο στους εταίρου και το πόπολο εκστασιαζόταν με την συμπεριφορά του και το αντισυμβατικό ντύσιμο του.
Ήταν τότε, που η δημοτικότητα του Α.Τσίπρα κτυπούσε 70% και στην Ιταλία ιδρυόταν κόμμα Τσίπρα. Την ίδια εποχή πολιτικοί και διανοούμενοι του φιλελεύθερου χώρου αντιμετώπιζαν με συγκατάβαση τον ΣΥΡΙΖΑ νομίζοντας, καλοπίστως, πως διάγει την φάση της επαναστατικής εφηβείας.
Την ίδια ώρα όμως η ηγετική ομάδα του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ, σχεδίαζε την ρήξη με τους εταίρους δανειστές, όπως προκύπτει από την πορεία των εξελίξεων. Κάτι που ο Γ.Βαρουφάκης το είχε προαναγγείλει από την Κρήτη στα τέλη Φεβρουαρίου 2015.
Είχε προηγηθεί η απόρριψη από την Ελληνική κυβέρνηση του σχεδίου συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου. Από τότε, στο πλαίσιο παραπλάνησης του λαού, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαίωναν καθημερινά, πως η συμφωνία καθαρογράφεται.
Τελικά φτάσαμε στα μέσα Ιουνίου 2015 και ο Α.Τσίπρας αναζητούσε στην Αγία Πετρούπολη «άλλα λιμάνια», όπως είπε παρουσία του V. Putin o σχεδιασμός –βλακώδης και συνάμα καταστροφικός –προχωρούσε κανονικά.
Το απόγευμα της 26ης Ιουνίου και ενώ είχε γεφυρωθεί ουσιαστικά η διαφορά που χώριζε την Ελληνική διαπραγματευτική ομάδα από αυτήν των δανειστών, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πήρε την απόφαση να διακόψει τις διαπραγματεύσεις. Η συνέχεια γνωστή.
Capital controls, δημοψήφισμα, πανηγυρική κυβίστηση του Α.Τσίπρα στις 12 προς 13 Ιουλίου 2015. Εκείνο όμως που έχει ξεχαστεί είναι, πως στις 30 Ιουνίου 2015 έληξε άδοξα το πρόγραμμα που με τόσο κόπο και αγώνα είχαν πετύχει οι Σαμαροβενιζέλοι.
Μια από τις παρενέργειες της λήξης του προγράμματος—η σημαντικότερη ίσως-- ήταν πως όλες οι πρόνοιες του ακυρώθηκαν. Και μια από αυτές ήταν η επιστροφές στην Ελλάδα των τόκων των ελληνικών ομολόγων που κατείχε το Ευρωσύστημα. Δηλαδή, η ΕΚΤ και οι Κεντρικές Τράπεζες των κρατών-μελών.
Αυτήν την συμφωνία την είχαν επιτύχει σε πρώτη φάση οι Β.Βενιζέλος και Λ.Παπαδήμος στο Eurogroup της 21/2/2012 και επαναλήφθηκε με την συμφωνία της 27/11/2012 από την τρικομματική κυβέρνηση του Α.Σαμαρά.
Μέχρι τότε οι επιστροφές των τόκων από τα ελληνικά ομόλογα πιστώνονταν στην Τράπεζα της Ελλάδος και εγγράφονταν ως έσοδο στον Προϋπολογισμό. Με τις συμφωνίες της 21/2/2012 και 27/11/ 2012, αυτές οι επιστροφές αφορούσαν όχι μόνο την ΕΚΤ αλλά όλες τις Κεντρικές Τράπεζες του Ευρωσυστήματος και εγγραφόταν σε ειδικό λογαριασμό για την ενίσχυση της βιωσιμότητας του Ελληνικού χρέους. Στόχος αυτό να πέσει στο 120% του ΑΕΠ το 2020.
Η εγκληματική πολιτική των Τσίπρα-Βαρουφάκη, που άφησαν να λήξει το δεύτερο πρόγραμμα, στο πλαίσιο του οποίου έγιναν οι παραπάνω ρυθμίσεις, επέφερε απώλεια εσόδων για την πατρίδα μας 6 δισεκατομμύρια plus από αυτό και μόνο χωρίς να αναφερόμαστε σε άλλες απώλειες .Στην περιβόητη συμφωνία της 12.7.2015 ,μετά την 17ωρη "ηρωική" διαπραγμάτευση Τσίπρα, η απώλεια αυτή καταγράφεται και συνομολογείται απο τον Έλληνα πρωθυπουργό .
Σήμερα, η συγκυβέρνηση αγωνίζεται να επαναφέρει την σχετική ρύθμιση του 2012, με οριστικά απολεσθέντα όμως για την Ελλάδα τα κέρδη των Ευρωπαϊκών Κεντρικών Τραπεζών από το 2015 και εντεύθεν. Ακόμα μια προσπάθεια για να επανέλθουμε στην προ ΣΥΡΙΖΑ κατάσταση.
Όλα αυτά περιγράφονται σε ένα σύντομο και εύληπτο άρθρο του Β.Βενιζέλου στα «Νέα» της 16ης Οκτωβρίου 2017. Ο Β.Βενιζέλος, εκ των πρωταγωνιστών των δύο συμφωνιών, καταλήγει στο άρθρο του με μια χαρακτηριστική φράση: «για πολλά χρόνια ο τόπος θα μετρά τις πληγές όχι μόνο του πρώτου τραγικού εξαμήνου του 2015, αλλά όλης της κυβερνητικής περιόδου ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.»
