Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Ένας καθαρά φιλελεύθερος Πρωθυπουργός που δεν έκρυψε από το εκλογικό σώμα ότι είναι θιασώτης της οικονομικής ελευθερίας, της προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου και της ανοιχτής κοινωνίας με μια δεξιά-συντηρητική Κοινοβουλευτική Ομάδα ορίζουν τους δύο πόλους της μεγάλης πολιτικής αλλαγής που σημειώθηκε στις 7 Ιουλίου.
Τα εκλογικά αποτελέσματα δημιουργούν μια σειρά από ερωτήματα οι απαντήσεις στα οποία θα ορίσουν και τις πολιτικές εξελίξεις στο άμεσο μέλλον.
Κυριάκος Μητσοτάκης - Νέα Δημοκρατία
Η νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη έγινε τελικά με όρους Μεταπολίτευσης. Η σύγκριση με τις εκλογές του '74 δεν αφορά τα ποσοστά αλλά το πολιτικό και δημογραφικό προφίλ των ψηφοφόρων. Τη Νέα Δημοκρατία την ψήφισαν οι περισσότεροι κι αυτοί που την ψήφισαν ήταν μεταξύ τους πολύ διαφορετικοί ως προς την ιδεολογική ταυτότητα και την κοινωνική προέλευση.
Ένα σεβαστό κομμάτι του Κέντρου, το ορθολογικό, το φιλοευρωπαϊκό, το φιλομεταρρυθμιστικό, αυτοί που θέλουν ν'αλλάξουν όλα και γρήγορα ψήφισε τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οι ίδιοι άνθρωποι όμως δεν κατάφεραν να εκπροσωπηθούν στη Βουλή. Δεν είχαν πρόσβαση στον κομματικό μηχανισμό της Νέας Δημοκρατίας τον οποίο είτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ελέγχει, είτε δεν ασχολήθηκε καθόλου για να εκλέξει περισσότερους κεντρογενείς και φιλελεύθερους.
Έτσι, το Κέντρο που στην πλειοψηφία του στήριξε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, έμεινε χωρίς κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
Πολύ σύντομα θα φανεί πως θα λειτουργήσει όλο αυτό, ειδικά αν τους τόνους δεν τους δίνει η μεταρρυθμιστική, κεντρώα κυβέρνηση αλλά η δεξιά κοινοβουλευτική πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας, στην οποία προβλέπουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πετάει διαρκώς το γάντι, δημιουργώντας αιτίες για καυγά ώστε να επισκιάζει το μεταρρυθμιστικό έργο της κυβέρνησης. Θα το καταφέρει;
Αλέξης Τσίπρας-ΚΙΝΑΛ
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε, ο Τσιπρισμός όμως βγήκε κερδισμένος. Δύο είναι τα ερωτήματα που ανακύπτουν από την κάλπη και θα απαντηθούν στο προσεχές μέλλον.
Ο Τσιπρισμός, η περί τον κ.Τσίπρα ομάδα δηλαδή, είναι προϊόν της σχέσης της με την εξουσία και τον έλεγχο του κράτους. Πως θα διατηρηθεί η δύναμη της ομάδας αυτής χωρίς πρόσβαση στην εξουσία και το κράτος;
Το δεύτερο ερώτημα είναι αν υπάρχει Τσίπρας χωρίς εμφυλιοπολεμικούς τόνους και ρητορική μίσους. Φοβόμαστε ότι δεν υπάρχει. Ο εμφυλιοπολεμικός και διχαστικός λόγος είναι χαρακτηριστικό της πολιτικής του ταυτότητας. Αυτό θα έχει συνέπειες και στην κυβερνητική πλειοψηφία αφού φαίνεται πως η αντι-Σύριζα ρητορική (και οι ομάδες που την παράγουν εντός και περί τη ΝΔ) θα παραμείνει επίκαιρη και δεν θα εξαφανιστεί.
Εκτιμούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει σκληρή αντιπολίτευση που θα θυμίζει την αντιπολίτευση που έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου την περίοδο 1990-1993 και δεν θα αφορά τόσο την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και την οικονομία όσο τα θέματα ασφάλειας και την ατζέντα του κοινωνικού κράτους.
Για το ΚΙΝΑΛ το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι οτι η κ.Γεννηματά απλώς εξασφάλισε τη νομιμοποίηση και την παράταση της παραμονής της ίδιας και της παρέας της στο τιμόνι του κόμματος. Το ΚΙΝΑΛ δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης, μετά τις αλλεπάλληλες αποτυχίες του να λειτουργήσει ως εναλλακτική στον ΣΥΡΙΖΑ. Στο άμεσο μέλλον θα δεχτεί στενή πολιορκία τόσο από τη Νέα Δημοκρατία όσο κι από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και οι δύο θα επιχειρήσουν να διαμοιράσουν τα “ιμάτιά του”. Αμφίβολο αν το ΚΙΝΑΛ αντέξει σ'αυτή τη διπλή πολιορκία.
Μια παρατήρηση προς τους φίλους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ. Ίσως έφτασε η στιγμή να σταματήσουν να νοσταλγούν την εκλογική απήχηση που κάποτε είχε το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ δεν θα ανασυνταχθεί ποτέ. Βλέπουμε ότι θα ήταν πιο παραγωγικό να ασχοληθούν σοβαρά με την κατάληψη του χώρου που καταλαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με την ταυτόχρονη εκπαραθύρωση της ομάδας Τσίπρα από το χώρο αυτό.
Χρυσή Αυγή- Κυριάκος Βελόπουλος
Εξαιρετικά μεγάλης σημασίας γεγονός είναι ο αποκλεισμός της Χρυσής Αυγής από τη Βουλή. Αυτή την επιτυχία την πιστώνεται ολόκληρη και στο ακέραιο ο Κυριάκος Μητσοτάκης που έπεισε το εκλογικό σώμα ότι η αντισυστημική ψήφος, στην παρούσα φάση, είναι κενή νοήματος. Ο αποκλεισμός της Νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής κλείνει μια οδυνηρή πληγή στη χώρα που μάτωσε από τον Ναζισμό.
Και ο Κυριάκος Βελόπουλος; Ο κ.Βελόπουλος είναι ο κατεξοχήν εκφραστής της ανορθολογικής ψήφου. Δεν είναι ο μόνος, στο μέτωπο του ανορθολογισμού πρέπει να στοιχήσουμε τους κ.κ. Τσίπρα και Βαρουφάκη. Ο κ.Βελόπουλος όμως είναι ο εκφραστής της δεισιδαιμονίας με δεξιά, θρησκόληπτη, εθνικιστική ρητορική και το φαινόμενο είναι υπολογίσιμο στην ελληνική κοινωνία, ας το πάρουμε απόφαση.
Έχουμε σοβαρούς λόγους να θεωρούμε την πολυδιαφημισμένη σχέση του κ.Βελόπουλου με τη Ρωσία αποκύημα της φαντασίας του κ.Βελόπουλου. Το δαιμόνιο του κ.Βελόπουλου είναι κατά βάση εμπορικό και δεν θα εκπλαγούμε αν σε κρίσιμες ψηφοφορίες στη Βουλή συμπεριφερθεί απολύτως συστημικά. Σ'αυτό προσθέστε ότι η κοινοβουλευτική του στήριξη δεν φέρει και το όνειδος του ναζιστικού μορφώματος και δεν θα προκαλέσει ζημιά σε όποιον, τυχόν, τη δώσει…
Ανακεφαλαιώνοντας είναι βέβαιο ότι η πολιτική μάχη τόσο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη όσο και για τον Αλέξη Τσίπρα θα δοθεί για το Κέντρο. Ο στρατός του πρώτου αποτελείται από το πιο συντηρητικό κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας, αυτό ακριβώς που απωθεί τους Κεντρώους ενώ ο δεύτερος περιστοιχίζεται απ' ό,τι πιο αντιδραστικό και αντιπροοδευτικό κυκλοφορεί, καθόλου ελκυστικό για τον προοδευτικό κόσμο. Και οι δύο θα χρειαστούν ως συμμάχους τους κεντρώους που λειτουργούν ως διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Αυτούς, κανένας από τους δύο δεν πρέπει να τους θεωρεί δεδομένους.
