Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Καλό είναι να γνωρίζουμε ότι για σήμερα, 2 Αυγούστου, η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας έχει εκδώσει προειδοποίηση για πολύ υψηλό κίνδυνο πυρκαγιάς με κατηγορία κινδύνου 4!
Χωρίς να θέλω να σας θορυβήσω η ίδια προειδοποίηση κατηγορίας 4 είχε εκδοθεί και την μαύρη Δευτέρα της 23ης Ιουλίου.
Προσωπικά πάντως, αν δεν βρισκόμουν αυτές τις μέρες, σε χώρο που το πράσινο το βλέπω σε απόσταση χιλιομέτρου, θα ανησυχούσα. Γιατί όλοι αυτοί που πρέπει να με κάνουν να νιώθω ασφαλής, είναι ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι που παρακολούθησαν αμέριμνοι την καταστροφή της προηγούμενης Δευτέρας...
Ποιοι είναι αυτοί; Οι επικεφαλής της ΓΓΠΠ που αρκέστηκαν σε μία ανακοίνωση και στη συνέχεια άφησαν το χρόνο να δουλέψει με τον δικό του εφιαλτικό τρόπο. Οι υπεύθυνοι της Περιφέρειας Αττικής που δεν εκκένωσαν την περιοχή. Η ηγεσία της Πυροσβεστικής που δεν πρόλαβε τη φωτιά στη Μαραθώνος. Και βέβαια, ο καταπληκτικός, ο ανυπέρβλητος και οξυδερκέστατος επιτελικός της ΕΛΑΣ που εγκλώβισε τους οδηγούς στο κρεματόριο του Κόκκινου Λιμανιού.
Προσέξτε λοιπόν, για σήμερα αλλά και για κάθε φορά που θα εκδίδουν ανακοινώσεις από την ΓΓΠΠ. Είναι οι ίδιοι «υπεύθυνοι» που ανέλαβαν να σας προφυλάξουν από τις πυρκαγιές της 23ης Ιουλίου…
Είχα πάντα την απορία γιατί να αναλάβει κάποιος θέση ηγεσίας στο ελληνικό κράτος. Το κάνει ίσως για τα χρήματα; Για τη δόξα; Για την κοινωνική καταξίωση; Ποιο είναι τέλος πάντων, το κίνητρο για να βρεθεί σε μια καρέκλα και να επωμιστεί τις ευθύνες;
Σε κάποιο βαθμό, με βοήθησε να το καταλάβω η Ελένη Αρβελέρ, εξηγώντας μου γιατί αρνήθηκε να αναλάβει υπουργός Παιδείας επί πρωθυπουργίας Πικραμένου: ο βασικότερος λόγος που απέρριψε την πρόταση ήταν η αφόρητη μοναξιά της εξουσίας. Η αίσθηση ότι πήγαινε μόνη σε ένα πόστο όπου δεν θα είχε πλήρη ευχέρεια να διαλέξει τους συνεργάτες της ούτε και να στελεχώσει όπως η ίδια ήθελε το οργανόγραμμα των μηχανισμών.
Όταν ο Καραμανλής και ο Μητσοτάκης πρότειναν υπουργεία στον Στέφανο Μάνο, εκείνος αμέσως ρωτούσε με ποιον θα συνεργαστεί και έθετε όρους.
Το σύνηθες όμως δεν είναι αυτό. Στους περισσότερους δίνουν μια θέση κι εκείνοι πανηγυρίζουν χωρίς δεύτερη σκέψη. Θα είσαι Γενικός Γραμματέας στην Πολιτική Προστασία είπαν στον Γιάννη Καπάκη που απέτυχε να εκλεγεί δήμαρχος Άνδρου. Κι αυτός ενθουσιάστηκε. Ρένα θα είσαι υποψήφια για την Περιφέρεια είπε ο Αλέξης στη Δούρου. Κι αυτή γέμισε παράνομες αφίσες... την Αθήνα από τη χαρά της. Διόρισαν τους αρχηγούς στην Αστυνομία, στην Πυροσβεστική, στο Λιμενικό και οι γυναίκες τους έβγαλαν για φαγητό όλες τις φίλες τους.
Μου κάνει εντύπωση αλλά οι κατέχοντες θέσης ευθύνης μοιάζει να μην κατανοούν την πιθανότητα της ευθύνης! Σαν να μην υπάρχει περίπτωση λάθους ή κάποιου δραματικού σοκ στον χώρο της εποπτείας τους. Λες και η ζωή είναι μια ευθύγραμμη πορεία χωρίς οικονομικές κρίσεις, χωρίς πολέμους, χωρίς φυσικές καταστροφές, εγκληματικότητα, φωτιές ή πλημμύρες.
Στο Μάτι την προηγούμενη Δευτέρα είχαμε εκατόμβη νεκρών. Δεν θα την είχαμε αν κάποιοι είχαν πάρει διαφορετικές αποφάσεις, Δεν τις πήραν και πέθαναν πάνω από εκατό άνθρωποι με φρικτό τρόπο.
Δεν ξέρω τι κάνουν όλοι οι υπεύθυνοι μέσα στο σπίτι τους αλλά εγώ στη θέση τους δεν θα κοιμόμουν τα βράδια. Όχι μόνο θα είχα παραιτηθεί αλλά δεν θα μου κόλλαγε ύπνος για όσα μπορούσα να κάνω αλλά δεν έκανα. Είτε εγώ είτε οι υφιστάμενοί μου.
Σας ξαναθυμίζω, σήμερα έχουμε νέα προειδοποιητική ανακοίνωση για κίνδυνο πυρκαγιάς. Και την εξέδωσαν οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι που είχαν εκδώσει και της Δευτέρας…
