Δύο παράλληλα τελεσίγραφα «τρέχουν» αυτές τις ημέρες αναφορικά με το Brexit, το οποίο έχει βρεθεί και πάλι στην πρώτη γραμμή της ευρωπαϊκής πολιτικής επικαιρότητας, απειλώντας με σοβαρές πολιτικές και οικονομικές αναταράξεις και τις δύο πλευρές της Μάγχης.
Το ένα έχει να κάνει με το όριο της 15ης Οκτωβρίου που έθεσε την περασμένη εβδομάδα ο Μπόρις Τζόνσον προκειμένου να επιτευχθεί συμβιβασμός στις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ για τις μελλοντικές διμερείς εμπορικές σχέσεις. Όσο για το άλλο, προέκυψε από την απαίτηση των Βρυξελλών προς τη βρετανική κυβέρνηση να αλλάξει, ως το τέλος Σεπτεμβρίου, την επίμαχη νομοθεσία με την οποία παραβιάζει (όπως η ίδια παραδέχθηκε) «συγκεκριμένα και περιορισμένα» το διεθνές δίκαιο και τη συμφωνία αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου.
Όλοι κατανοούν, φυσικά, ότι στην περίπτωση που ο Τζόνσον γυρίσει την πλάτη του στους Ευρωπαίους και επιμείνει στην ψήφιση των επίμαχων αλλαγών – κάτι που ο ίδιος δεσμεύτηκε ότι θα κάνει, φέροντας αυτούσια την πρότασή του στη Βουλή την Δευτέρα – τότε το τελεσίγραφο που αφορά την 15η Οκτωβρίου πρακτικά ακυρώνεται. Η αιτία είναι ότι το ρήγμα που θα έχει δημιουργηθεί μεταξύ των δύο πρώην εταίρων θα είναι τόσο μεγάλο, που θα απαιτείται ένα «θαύμα» ή μια πλήρης συνθηκολόγηση του ενός από τους δύο για να προκύψει συμφωνία.
Προσδεθείτε για τη σύγκρουση!
Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι «27» επιταχύνουν τις προετοιμασίες τους για ένα «σκληρό Brexit». «Ουδείς πρέπει να υποτιμά τις πρακτικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις που θα έχει το σενάριο της μη συμφωνίας», δήλωσε χαρακτηριστικά ο επικεφαλής Ευρωπαίος διαπραγματευτής, Μισέλ Μπαρνιέ, προειδοποιώντας για τα χειρότερα και καλώντας τα κράτη-μέλη της ΕΕ να... προσδεθούν πριν την πρόσκρουση.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο Λονδίνο. Και μάλιστα, όχι μόνο σε επίπεδο προετοιμασίας για να διαχειριστούν τις άμεσες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της ρήξης, αλλά και με την επτάχυνση των διαπραγματεύσεων με τρίτες χώρες. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η ανακοίνωση της υπογραφής εμπορικής συμφωνίας με την Ιαπωνία, την Παρασκευή, που παρουσιάζεται από την κυβέρνηση Τζόνσον ως απόδειξη ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είναι περιζήτητος εταίρος και μπορεί να αντεπεξέλθει σε κάθε δυσκολία που θα προκύψει από το ναυάγιο των συζητήσεων με την ΕΕ.
Παρ' όλα τα παραπάνω, πάντως, δεν πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο της «μπλόφας» από την πλευρά του Τζόνσον. Με άλλα λόγια, μιας προσπαθειας να εμφανιστεί έτοιμος και αποφασισμένος να τα τινάξει όλα στον αέρα, προκειμένου να αποσπάσει κάποιες κρίσιμες παραχωρήσεις από τους Ευρωπαίους – για παράδειγμα, στο θέμα της αλιείας στη Μάγχη ή της πρόσβασης των βρετανικών επιχειρήσεων στην ενιαία αγορά.
Βέβαια, σε κάθε περίπτωση, είναι δύο πράγματα: Από τη μία, ότι ο επιχειρηματικός κόσμος της Βρετανίας διαμηνύει για μια ακόμη φορά ότι δεν θέλει περιπέτειες και τάσσεται υπέρ του συντεταγμένου Brexit. Και από την άλλη, ότι η «πληγή» της Βόρειας Ιρλανδίας είναι πολύ πιθανό να αρχίσει ξανά να αιμορραγεί σε περίπτωση που εγερθούν σύνορα είτε προς την υπόλοιπη Βρετανία είτε προς την Ιρλανδία.
