Στα 12 χρόνια που ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται στην πολιτική σκηνή και στα 4,5 χρόνια της πρωθυπουργίας του, δεν υπήρξε λέξη με αρνητικό, προσβλητικό, διχαστικό - εμφυλιοπολεμικό περιεχόμενο που δεν την έχει χρησιμοποιήσει για τους πολιτικούς του αντιπάλους. Τους θεώρησε και τους αντιμετώπισε ως «προσωπικούς εχθρούς» που πρέπει πάση θυσία να εξολοθρεύσει.
Εξέλαβε τον στοιχειώδη πολιτικό πολιτισμό και το fair play (παρά τις όποιες παρενθέσεις και παραφωνίες) των προηγούμενων ως αδυναμία. Στόχευε εκεί όπου θεωρούσε ότι ήταν η αχίλλειος πτέρνα τους. Χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Και με μια φυσική άνεση που φάνταζε τρομερή για όσους είχαμε την τύχη τα προηγούμενα χρόνια να παρακολουθούμε από κοντά το πολιτικό μπρα ντε φερ. Με το δάχτυλο στον αέρα και εισαγγελικό ύφος, εκτόξευε πολιτικές καταγγελίες, διατύπωνε ποινικές κατηγορίες, πασάλειβε με λάσπη πρόσωπα, συνειδήσεις, οικογένειες, συζύγους, πατεράδες.
Η «εκκαθάρισή» των αντιπάλων προ-οικονομούσε την μακροημέρευσή του ΣΥΡΙΖΑ και των ευκαιριακών συμμάχων του στην εξουσία. Η χονδροειδής σκευωρία της Novartis κατά 10 εξ’ αυτών ήταν το σωτήριο καμπανάκι για την υπόγεια πολύχρονη θεσμική ασφυξία που προκαλούσαν οι μέθοδοι και πρακτικές του συστήματος εξουσίας των ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ.
Τα μεγαλύτερα αποκαλυπτήρια γίνονται δια στόματος του ανθρώπου που πορεύτηκε ως σιαμαίος με τον Αλέξη Τσίπρα, από τα χρόνια της αντιπολίτευσης μέχρι τα χρόνια της απόλυτης εξουσίας. Η κυβέρνηση της ΠΦΑ λειτουργούσε ως «πολυκατάστημα» με «μαγαζάκια» και επιμέρους επικερδείς ατζέντες. Η νομική αντιμετώπιση της καταγραφείσας συνομιλίας των Μιωνή – Παππά μένει να αποφασιστεί από τα δικαστήρια. Αλλά αυτό που αποκαλύπτει ο διάλογος τους με μια προσεκτική ανάγνωση υπερβαίνει την ομολογία για τα «πολλά λεφτά» των άλλων.
Ο κ. Παππάς εν τη αφέλεια που του πρόσφερε η αίσθηση της παντοδυναμίας - η συνομιλία έγινε το 2016 - και προφανώς εξαιτίας της άνεσης και της ασφάλειας που του ενέπνεε η σχέση με τον κ. Μιωνή φωτογράφισε μια σειρά από πρόσωπα του ευρύτερου μηχανισμού διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ τα οποία «συμπλέκονται» με τις διαπλεκόμενες ατζέντες του «μαγαζιού».
Ανθρώπους όχι του Παπαγγελόπουλου. Όχι του Καμμένου. Αλλά και ανθρώπων της απολύτου επιλογής και εμπιστοσύνης του κ. Τσίπρα. Σε κρίσιμα πόστα με ειδικές αποστολές και πρόσβαση σε πληροφορίες, δικογραφίες και ποικίλο υλικό εξαιρετικά «πολύτιμο».
Ανθρώπους που μπορούσαν να παρακολουθούν, να επιτηρούν, να μαθαίνουν εγκαίρως πληροφορίες, να ενημερώνουν όσους πρέπει : Από τον πρωθυπουργό Τσίπρα μέχρι τον επιχειρηματία Μιωνή. Για τις κινήσεις φίλων, εταίρων, εχθρών και συμμάχων ή συμμάχων που θα μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να προκαλέσουν ζημιά. Παππάς και Μιωνής μιλούν για συγκεκριμένα πρόσωπα με συγκεκριμένες ιδιότητες και συγκεκριμένες αρετές.
«Δουλευταράς» ο Γιώργος, «τζέντλεμαν» ο Γιάννης. Οι σχετικές αναφορές στο ηχητικό και στα απομαγνητοφωνημένο κείμενο εισφέρουν ένα θησαυρό πληροφοριών. Ποιος μιλούσε με ποιον. Τι έλεγε. Ποιος προειδοποιούσε ποιον. Ποιος φοβόταν ποιον. Ποιος ήταν με ποιόν. Η καταγραφείσα συνομιλία των κυρίων Μιωνή και Παππά είναι προφανές ότι δεν εγείρει ερωτήματα και ζητήματα μόνο για τον κ. Παππά. Ούτε απλώς επιβαρύνει δραματικά τη θέση του κ. Παπαγγελόπουλου, που φαίνεται ότι θα οδεύσει στο Ειδικό Δικαστήριο.
Θέτει τον ίδιο τον κ. Τσίπρα σε ένα πολιτικό εδώλιο αντιμέτωπο με πλήθος κρίσιμων ερωτήσεων που άπτονται της λειτουργίας της κυβέρνησής του, της δημοκρατίας και των θεσμών επί των ημερών της πρωθυπουργίας του. «Είχαμε όλοι την ατζέντα της κυβέρνησης και η ευθύνη κατά το Σύνταγμα είναι συλλογική» λέει ο Νίκος Παππάς όταν τον ρωτούν (ΕΡΤ).
Αυτή είναι και η απάντηση επί της ουσίας. Και όχι η βολική «κριτική Τσίπρα -αυτοκριτική Παππά» που έγινε στο πλαίσιο της Πολιτικής Γραμματείας με τον αριστερό αστερίσκο του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Η «αυθεντική πεποίθηση» στον ΣΥΡΙΖΑ - παρά το γεγονός ότι κάποιοι βρίσκουν τώρα την ευκαιρία να «πυροβολήσουν» τον Ν. Παππά - είναι πως αν «πέσει» ο Παππάς θα «πέσει» κι ο Τσίπρας.
