Του Γιάννη Λοβέρδου
Με βαθιά θλίψη κι έντονο προβληματισμό, ακόμα και με έναν αδιόρατο φόβο, διάβασα αυτή την ανάρτηση στο twitter του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα: «Η Δημοκρατία δεν πρέπει να είναι θεσμός, που εξισορροπεί συμφέροντα και αποκοιμίζει συνειδήσεις, αλλά εργαλείο επιβολής της θέλησης των πολλών. Είναι ένας διαρκής αγώνας να κερδίσουμε συνειδήσεις και να ξαναβάλουμε τις μάζες στο πεδίο της πολιτικής πάλης».
Θυμήθηκα την παλιότερη δήλωση του κ. Τσίπρα από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015: «Ή μας τελειώνουν ή τους τελειώνουμε», που είναι η πλέον αντιδημοκρατική δήλωση, που έχω ακούσει στα 32 χρόνια, που είμαι επαγγελματίας δημοσιογράφος. Κι αντιλήφθηκα γιατί Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ, ποντάρουν στην πόλωση κι επιμένουν στο ψεύτικο, διχαστικό δίπολο: «Δεξιά η Αριστερά»…
Κατανοώ ότι ο κ. Τσίπρας δεν είναι ένας μορφωμένος άνθρωπος και δεν γνωρίζει τι είναι Δημοκρατία. Κατανοώ ότι ο κ. Τσίπρας, ως επί σειράν ετών στέλεχος αρχικά της ΚΝΕ κι αργότερα του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, διακατέχεται από μια (απλοϊκή) ιδεοληπτική εκδοχή του μαρξισμού - λενινισμού. Αλλά τότε πώς είναι δυνατόν να υπηρετεί και να προστατεύει τη συνταγματική, κοινοβουλευτική δημοκρατία, όπως είναι το καθήκον του ως πρωθυπουργού της Ελλάδας;
Κατ' αρχάς, η Δημοκρατία δεν είναι θεσμός. Είναι πολίτευμα. Το δημοκρατικό πολίτευμα πράγματι έχει πολλούς θεσμούς για να το θωρακίζουν, όπως είναι το Σύνταγμα, η Βουλή, η διάκριση των εξουσιών, η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, ο έλεγχος της μειοψηφίας στην πλειοψηφία, ο σεβασμός κι η κατοχύρωση των ατομικών δικαιωμάτων.
Και σίγουρα δεν είναι εργαλείο επιβολής της θέλησης των πολλών. Στη Δημοκρατία, η πλειοψηφία κυβερνά μέσω της κυβέρνησης, που εκλέγει. Αλλά η διακυβέρνηση πραγματοποιείται σύμφωνα με τους νόμους και το Σύνταγμα, σύμφωνα με τις αξίες και τις αρχές του σεβασμού της μειοψηφίας και του ατόμου, υπό τον έλεγχο της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης, της Βουλής και των ελεύθερης έκφρασης των πολιτών. Άλλωστε, οι πλειοψηφίες δεν είναι μόνιμες αλλά εφήμερες. Γι'' αυτό κι αλλάζουν απόψεις και γι'' αυτό αλλάζουν προτιμήσεις και γι'' αυτό αλλάζουν κυβερνητικά κόμματα, κυβερνήσεις και πρωθυπουργούς, αιρετά όργανα και βουλευτές. Αυτή είναι η δυνατότητα, που έχουν οι ελεύθεροι, σκεπτόμενοι κι υπεύθυνοι πολίτες, που ψηφίζουν σε μια Δημοκρατία κι ελεύθερα επιλέγουν τους, εφήμερους και περιστασιακούς, άρχοντες τους με συγκεκριμένο πρόγραμμα και συγκεκριμένη θητεία. Μάλιστα, σε μια Δημοκρατία δεν υπάρχουν μάζες αλλά πολίτες.
Κάτι που πολύ φοβάμαι, ότι οι αριστεροί, μαρξιστές του ΣΥΡΙΖΑ δεν το καταλαβαίνουν, καθώς ζουν στο δικό τους, σοβιετικό, παράλληλο σύμπαν.
Λυπάμαι για τον κ. Τσίπρα και τους συριζαίους συντρόφους του αλλά η Δημοκρατία δεν είναι εργαλείο επιβολής. Μάλλον την μπερδεύουν με την συγκεχυμένη εντύπωση που έχουν στο ιδεοληπτικό νου τους για «την δικτατορία του προλεταριάτου». Προφανώς οι αριστεροί ούτε καταλαβαίνουν ούτε συμπαθούν την φιλελεύθερη δημοκρατία. Το κατανοώ. Αλλά ας είναι σίγουροι ότι δεν θα τους επιτρέψουμε να την ανατρέψουν, όπως, πολύ φοβάμαι, ότι είναι η πρόθεση τους. Η Ελλάδα είναι και θα παραμείνει Δημοκρατία και θα συνεχίσει να συμμετέχει στην προηγμένη κοινότητα των φιλελεύθερων, δημοκρατικών κρατών της Ευρώπης.
Φωτογραφία: Eurokinissi
