Κι εκεί που ονειρευόμουν μεγάλες ανατροπές, μαχητές – μεταρρυθμιστές να τρέχουν με τα άλογά τους στον κάμπο της αναγεννημένης Ελλάδας, μου ήρθε κατακέφαλα το μήνυμα αναγνώστη περί Δικαιοσύνης. Λιτός και περιεκτικός, μας έβαλε όλους στην θέση μας: Που πας Καραμήτρο! Εμείς μπορεί να φανταζόμαστε την επανάσταση του αυτονόητου, αλλά η χώρα βρίσκεται ακόμη στην εποχή του Λουδοβίκου...
Ο καλός μας φίλος, λοιπόν, έκανε μία εύστοχη παρέμβαση! Ειλικρινά, δεν είμαι σε θέση να τον αντικρούσω. Ας διαβάσουμε το μήνυμά του:
«Παρακαλώ να γράψετε ένα άρθρο σχετικά με την ανάγκη να γίνουν αλλαγές στην ταχύτητα της Δικαιοσύνης. Δεν νοείται Δικαιοσύνη, ούτε Οικονομία, με την παρούσα κατάσταση. Κατέθεσα Αγωγή στο Διοικητικό Δικαστήριο του Πειραιά σχετικά με Πολεοδομικό θέμα. Πήρα Δικάσιμο σε 3 χρόνια! Μετά ακολουθεί ένας χρόνος για την έκδοση της Απόφασης. Εφετείο, ΣτΕ, με άλλα λόγια χρειάζεται 10 χρόνια για να δικάσεις. Ποιος σώφρων επενδυτής θα ασχοληθεί με τη χώρα»;
Πείτε μου που μπορούμε να του πούμε ότι έχει άδικο. Ποιος χριστιανός, μουσουλμάνος, Εβραίος ή Ινδουϊστής επενδυτής θα κάνει τον κόπο να μπλέξει σε μία τέτοια περιπέτεια και στο όνομα ποιου Θεού! Να έχει ένα πολεοδομικό θέμα και να χρειάζεται να περιμένει μία δεκαετία για να αποφανθεί η Δικαιοσύνη αν έχει δίκιο ή άδικο. Δεν υπάρχει θνητός που να είναι διατεθειμένος να επιλέξει μία τέτοια κακή τύχη. Ο κάτοικος αυτής της χώρας δεν μπορεί να κάνει και διαφορετικά. Ο επενδυτής από μία άλλη χώρα, όμως, πως είναι δυνατόν να θελήσει να γίνει ήρωας μιας σύγχρονης τραγωδίας;
Μία φιλελεύθερη κυβέρνηση έχει υποχρέωση να προσπαθήσει για την γρήγορη απονομή της Δικαιοσύνης. Πολύ σωστά ο αναγνώστης μας σημειώνει ότι δεν υπάρχει Δικαιοσύνη, ούτε Οικονομία με την παρούσα κατάσταση. Και ξέρουμε από συζητήσεις που έχουν γίνει στο παρελθόν ότι η μεταρρύθμιση στην Δικαιοσύνη χρειάζεται από 8 ως 10 χρόνια. Δυστυχώς έχουν ήδη χαθεί εννιά μήνες. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά! Εννέα μήνες είναι εννέα μήνες. Το ζητούμενο είναι να μην χαθεί άλλη μία τετραετία και λέμε τα ίδια σε πέντε ή δέκα χρόνια από σήμερα.
Τα πάντα είναι απ' ότι φαίνεται θέμα ανθρώπων. Ο κόσμος χρησιμοποιεί τελευταία με μεγάλη ευκολία το όνομα του Κυριάκου Πιερρακάκη, όταν θέλει να επισημάνει την δυνατότητα του κράτους να κάνει δουλειά όταν το θελήσει. Χρησιμοποιεί λοιπόν εδώ και λίγες μέρες συμβολικά το όνομα του Πιερρακάκη, επειδή πράγματι εντυπωσιάστηκε απ΄ αυτό που έγινε στο υπουργείο του. Θα ήθελε να γίνει το ίδιο με την Δικαιοσύνη, με την Παιδεία, με την Υγεία. Να αλλάξουν όλα, έστω και με διαδικασίες Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου. Να κερδίσουμε πάση θυσία το χαμένο έδαφος και η Ελλάδα να γίνει έτσι μία κανονική χώρα, με τα επιτεύγματά της να γίνονται σημείο αναφοράς στον διεθνή Τύπο.
Στελεχιακό δυναμικό υπάρχει. Νέοι άνθρωποι που ήδη προσφέρουν σημαντικά και αθόρυβα στην κυβέρνηση. Ο Κυριάκος Πιερρακάκης έγινε πιο γνωστός λόγω της συγκυρίας. Υπάρχουν όμως κι άλλοι! Δεν είναι μόνο ο Κυριάκος. Να αναφέρουμε χαρακτηριστικά τον υφυπουργό εσωτερικών Θοδωρή Λιβάνιο, τον υφυπουργό ανάπτυξης Νίκο Παπαθανάση, τον υφυπουργό Οικονομίας Θόδωρο Σκυλακάκη, τον Υφυπουργό χωροταξίας Δημήτρη Οικονόμου, τον υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη Νίκο Χαρδαλιά και είναι βέβαιο ότι ξεχάσαμε μερικούς. Να σημειώσουμε, πάντως, ότι ειδικά ο κ. Χαρδαλιάς προέκυψε από την ομάδα των γενικών γραμματέων, η οποία μπορεί να αποτελέσει μία μεγάλη δεξαμενή για στελέχη. Υπάρχει μια νέα γενιά ανθρώπων που έχουν μία άλλη αντίληψη για την πολιτική και οι οποίοι μπορούν να φέρουν το έργο σε πέρας. Ας τους εμπιστευτούμε. Κι έτσι η χώρα θα κάνει πολλά βήματα μπροστά και σε σύντομο χρονικό διάστημα! Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Ή αλλιώς με παλιά υλικά δεν φτιάχνει κανείς έναν νέο κόσμο...
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
