Του Λέανδρου Ρακιντζή*
Στις 17 Νοεμβρίου 1973 με την επέμβαση του στρατού και της αστυνομίας καταλήφθηκε το Πολυτεχνείο, όπου είχαν συγκεντρωθεί αντιστασιακοί κατά της χούντας, κυρίως φοιτητές.
Κατά τη κατάληψη του Πολυτεχνείου και τις συμπλοκές που επακολούθησαν για την εκκένωσή του δημιουργήθηκαν ζημιές στους χώρους του, που καταγράφηκαν από την έκθεση δύο εισαγγελέων. Μετά τη πτώση της χούντας, συντάχθηκε η έκθεση Τσεβά, όπου καταγράφηκαν λεπτομερώς η κατάληψη του Πολυτεχνείου και τα θύματα της και βάση της οποίας ασκήθηκαν ποινικές διώξεις και έγινε η γνωστή δίκη του Πολυτεχνείου.
Τα χρόνια πέρασαν, κάποιοι από τους αγωνιστές του Πολυτεχνείου κατέλαβαν θέσεις εξουσίας και απείχαν. Άλλοι αποσύρθηκαν αξιοπρεπώς, οι συμμετέχοντες στη πορεία αραίωσαν, στις γιορτές του Πολυτεχνείου συμμετείχαν κυρίως μαθητές χωρίς να γνωρίζουν το νόημα της εξέγερσης, οι πολιτικοί δηλώνουν τη παρουσία τους ελπίζοντας τη συντήρηση του αριστερού τους προσήμου, αλλά κάποιοι από αυτούς γίνονται αντικείμενο αποδοκιμασιών.
Αυτό τελικά που έμεινε από εκείνη την εξέγερση είναι μάλλον η εκ του ασφαλούς διάθεση για καταστροφή, χωρίς πλέον να συντρέχει κανένας λόγος, σε μία σύγχρονη φιλελεύθερη και αστική δημοκρατία.
Ανεπαίσθητα και σταδιακά, οι αντεξουσιαστές και οι αναρχικοί κουκουλοφόροι με την ανοχή και στήριξη κάποιων πολιτικών δυνάμεων και επωφελούμενοι από την αδυναμία των αστικών κομμάτων να συνεννοηθούν και να προσδιορίσουν νομοθετικά το πανεπιστημιακό άσυλο, καταλαμβάνουν το κεντρικό κτίριο. Το αποκορύφωμα της δράσης των αναρχικών ήταν το κάψιμο της πρυτανείας του Πολυτεχνείου το 1991, όταν κάηκαν πολύτιμοι πίνακες, βιβλία και αρχεία του ιδρύματος. Φέτος τα επεισόδια επαναλήφθηκαν και όπως είδαμε όλοι στα ΜΜΕ έγιναν σημαντικές καταστροφές στο Πολυτεχνείο Αθηνών και στο ΑΠΘ, γίνανε κάποιες συλλήψεις και απαγγέλθηκαν κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος.
Όμως τις καταστροφές δεν τις πληρώνουν οι συλληφθέντες. Όπως σημειώνει ο κοσμήτορας της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ Κωνσταντίνος Κατσιφαράκης σχετικά με τις προχθεσινές καταστροφές: «Δυστυχώς το κόστος των ζημιών υπερβαίνει τις 20.000 ευρώ από μια πρώτη αποτίμηση που έγινε"...
Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι το πανεπιστημιακό άσυλο προστατεύεται από το Σύνταγμα αλλά αυτός είναι μύθος. Είναι απλώς ένα φοιτητικό κεκτημένο, που οι διαδικασίες για την άρση του και την είσοδο της αστυνομίας στους πανεπιστημιακούς χώρους είναι τόσο δαιδαλώδεις, που αμφιβάλλω εάν έχουν ποτέ εφαρμοσθεί. Συνεπώς, είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης με κοινή συναίνεση όλων των πολιτικών κομμάτων να οριοθετηθεί το πολιτικό άσυλο μόνο για την ελευθερία του λόγου και μόνο για τους φοιτητές. Να απαγορευθεί η είσοδος των μη φοιτητών σε πανεπιστημιακούς χώρους, να ιδρυθεί πανεπιστημιακή αστυνομία και να επιτρέπεται η είσοδος της αστυνομίας με την εντολή του πρυτάνεως του πανεπιστημίου.
Στη σημερινή χαοτική κατάσταση στους πανεπιστημιακούς χώρους μερίδιο ευθύνης έχει και η ελληνική δικαιοσύνη με τις υπερβολικές καθυστερήσεις εκδικάσεως των υποθέσεων, την ευκολία, που χορηγεί τις αναβολές εκδικάσεων των υποθέσεων και κυρίως την υπερβολική επιείκεια, που δείχνει στους βανδάλους καταστροφείς της δημοσίας περιουσίας ,που δεν φοβούνται τις συνέπειες των νόμων.
Οι πρωτοφανείς φέτος καταστροφές στους πανεπιστημιακούς χώρους έχουν προκληθεί από τη δράση ημεδαπών και αλλοδαπών αναρχικών και αντιεξουσιαστών, που η κυβέρνηση εάν έπαιρνε εγκαίρως αστυνομικά μέτρα θα μπορούσε να αποτρέψει.
Νομίζω, ότι ήλθε ο καιρός όλοι μας και με την ψήφο μας να απαιτήσομε από τους πολιτικούς να τελειώσει η απαράδεκτη αυτή κατάσταση στους πανεπιστημιακούς χώρους, ώστε η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου να γιορτάζεται ειρηνικά και όχι με επεισόδια, πυρκαγιές, καταλήψεις και καταστροφές.
* Ο Λέανδρος Τ.Ρακιντζής είναι Αρεοπαγίτης ε.τ.
