Ο ανταγωνισμός για επενδύσεις, κύριε Πρόεδρε, είναι έντονος. Σε όλο τον κόσμο οι κυβερνήσεις έχουν την ίδια επιδίωξη, όπως και η δική σας: Να πείσουν τους επενδυτές να τοποθετήσουν τα χρήματα στον τόπο τους και να καταφέρουν με αυτό τον τρόπο να βελτιώσουν την ζωή των πολιτών. Αποδεδειγμένα δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την ευημερία, με αποτέλεσμα να έχει αυξηθεί η ζήτηση του προϊόντος «επενδυτής». Οσοι λοιπόν θεωρούν απλή υπόθεση την προσέλκυση επενδύσεων, έχουν άδικο!
Οσοι έχουν επαφή με τις αγορές του εξωτερικού μάς επισημαίνουν αυτό ακριβώς το πράγμα: Οτι ο ανταγωνισμός έχει αυξηθεί, γεγονός που καθιστά δύσκολο το έργο της δικής σας κυβέρνησης. Κάποιος που παραβρέθηκε πρόσφατα σε παρουσίαση προς επενδυτές στο Γιοχάνεσμπουργκ, ένιωσε δέος για τα επιτεύγματα της Μαύρης Ηπείρου, αλλά και λύπη για τη σύγκριση που μοιραία έκανε με την Ελλάδα: «Κοίταζα την παρουσίαση του Μαρόκου και σκεφτόμουν πόσα τρένα έχουμε χάσει την τελευταία δεκαετία»…
Το ερώτημα, κύριε Πρόεδρε, είναι τι όπλα έχουμε να χρησιμοποιήσουμε για να καταφέρουμε τον σκοπό μας. Γιατί κάποιος να έρθει να επενδύσει στην Ελλάδα και να μην πάει σε μία αφρικανική χώρα. Ή στην Ανατολική Ευρώπη. Ή στην Τουρκία. Εκεί οι άνθρωποι επενδύουν και πάνε ήδη καλά. Γιατί να επενδύσουν και στην Ελλάδα;
Διότι θα έχουν ένα φιλικό κλίμα για τις επενδύσεις! Σήμερα, πάντως, κύριε Πρόεδρε, αυτό το κλίμα δεν υπάρχει. Το αντίθετο! Για να γίνει φιλικό το κλίμα για τις επενδύσεις, θα πρέπει να γίνει θεσμική… επανάσταση στη χώρα. Κάτι που σίγουρα θα πάρει χρόνο. Στις άλλες χώρες η επανάσταση του αυτονόητου έχει γίνει εδώ και χρόνια και αποδίδει στην παρούσα φάση. Ναι, η χώρα διαθέτει πλέον μία κυβέρνηση, τη δική σας κυβέρνηση, που είναι φιλική προς τις επενδύσεις. Αλλά αυτό είναι είδηση για μας τους Ελληνες, που ανεχτήκαμε στην πλάτη μας τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Για τον υπόλοιπο πλανήτη το φυσιολογικό είναι να διαθέτει κυβερνήσεις φιλικές προς τις επενδύσεις.
Δεύτερος λόγος που προβάλλεται είναι το γεγονός ότι η κρίση έχει δημιουργήσει ευκαιρίες. Εξαρτάται τι εννοεί ο καθένας μιλώντας για ευκαιρίες. Οι τιμές των ακινήτων, για παράδειγμα, είναι πράγματι χαμηλές. Για οτιδήποτε άλλο, όμως, το συζητάμε! Οι διαλυμένες βιομηχανίες δεν μπορεί να θεωρηθούν «ευκαιρία». Ούτε οι υπερχρεωμένες στις τράπεζες εμπορικές επιχειρήσεις. Αν συζητάμε για τις υποδομές της χώρας, αυτές θα μπορούσαν να προσελκύσουν ευκαιρίες, αλλά όχι σε τιμή ευκαιρίας. Δεν θα ήταν αποδεκτό. Το επιχείρημα, λοιπόν, ότι θα σπεύσουν τώρα οι επενδυτές γιατί οι τιμές είναι προσιτές λόγω της κρίσης, δεν φαίνεται να έχει βάση. Επειδή αυτές οι «ευκαιρίες» δεν είναι διακριτές.
Τρίτος λόγος: Η Ελλάδα είναι οικόπεδο γωνία. Αυτό μπορεί να είναι αληθές από γεωπολιτικής απόψεως και γι' αυτό άλλωστε είμαστε ακόμη στην Ευρώπη. Αλλά δεν καταλαβαίνουμε γιατί θα έρθει ο επενδυτής από το Τέξας να δημιουργήσει ένα εργοστάσιο. Γιατί δεν θα προτιμήσει μία γωνιά της Γης που δεν επικαλείται κάθε τρεις και λίγο ότι την έχουν ανάγκη όλοι οι υπόλοιποι.
Να το πούμε, κύριε Πρόεδρε, πολύ καθαρά. Η λύση στο πρόβλημα της χώρας είναι οι επενδύσεις, η ανάπτυξη. Αλλά αυτό δεν θα γίνει επειδή είμαστε ωραίοι. Θα συμβεί έπειτα από σκληρή προσπάθεια. Για να το πούμε και καλύτερα: Θα προσπαθήσουμε σκληρά και μπορεί και να πετύχουμε.
Κανονικά, κύριε Πρόεδρε, πρέπει να ζητήσετε από την κρατική ΕΡΤ να παίζει κάθε μέρα μία συγκεκριμένη ώρα τα επιτεύγματα των άλλων χωρών. Δέκα λεπτά κάθε μέρα, στις 8 ή στις 10 το βράδυ. Στην εκπομπή της Ολγας, για παράδειγμα. Για να είναι και χρήσιμη. Η ΕΡΤ. Λοιπόν δέκα λεπτά την ημέρα, κάθε μέρα και μία άλλη χώρα. Σήμερα το Μαρόκο, αύριο η Ρουμανία, μεθαύριο η Τουρκία. Για να αρχίσουμε να βλέπουμε την αλήθεια κατάματα και να σταματήσουμε να θεωρούμε τα πάντα εφικτά.
Οχι, δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου. Οχι, δεν μας ζηλεύουν τα άλλα έθνη. Οχι, δεν θεωρεί κανείς υποχρέωσή του να μας σώσει. Η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι μια διεθνής ιστορία επιτυχίας. Θα μπορούσε. Αλλά δεν είναι. Για να γίνει, χρειάζεται η δική σας κυβέρνηση, κύριε Πρόεδρε, να κάνει αυτά που υποσχέθηκε και οι πολίτες να σας ζητάνε να κάνετε περισσότερα προς την ίδια κατεύθυνση. Χρειαζόμαστε ρυθμούς ανάπτυξης τύπου Κίνας. Χρειαζόμαστε οξυγόνο οικονομικής ελευθερίας. Χρειαζόμαστε μια φιλελεύθερη κυβέρνηση που δεν θα σταματήσει σε οποιοδήποτε εμπόδιο.
Καλή χρονιά!
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
Στηρίζουμε τον Κυριάκο, ελέγχουμε την εξουσία. Εμένα μου αρέσει αυτό. Άλλοι στήριζαν την αλλαγή, εμείς τον Κυριάκο! Ξέρω, θα είμαστε και δυσάρεστοι. Και η εξουσία δεν είναι φίλη με τους δυσάρεστους. Αλλά δεν ψάχνουμε φίλους. Ανθρώπους να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις αναζητούμε...
Όσοι θέλετε να το διαβάσετε νωρίτερα στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί το πρωί στα περίπτερα.
