Αν αυτός ο πόλεμος διαρκέσει, η κατάσταση θα γίνει εξαιρετικά δύσκολη. Δεν μπορούμε να αντέξουμε τέτοιες τιμές στην ενέργεια και πέρα από το καλοκαίρι. Η συνέχιση του πολέμου θα φέρει, ακόμη, μεγάλη αναστάτωση στη γειτονιά μας, καθώς «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται». Και φυσικά θα δοκιμάσει πολλαπλώς τις αντοχές της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έρχονται δύσκολες μέρες. Η χώρα εισέρχεται σε αυτή τη συγκυρία σε μία παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Ό,τι χειρότερο!
Οπότε; Εκλογές τον Σεπτέμβριο ή στο τέλος της τετραετίας; Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα αναμένεται να είναι πάνω κάτω το ίδιο: Πρώτο κόμμα η ΝΔ. Αυτοδύναμη κυβέρνηση δεν προκύπτει με αυτό τον εκλογικό νόμο και στο μέσο μιας μεγάλης οικονομικής (και όχι μόνο) κρίσης οι πολλαπλές εκλογές δεν είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή. Κατά πάσα πιθανότητα, λοιπόν, πάμε για μια κυβέρνηση συνεργασίας. Όπως συμβαίνει σε όλα τα πολιτισμένα κράτη, όπου το πρώτο κόμμα διαμορφώνει τους όρους της συνεργασίας. Είναι λοιπόν σαφές ότι ο κάθε ένας θα κληθεί τότε να πάρει μια υπεύθυνη θέση.
Αν το ζητούμενο είναι να περάσει η χώρα τις συμπληγάδες της κρίσης και να βγει ενισχυμένη από αυτή την ιδιαίτερα αρνητική συγκυρία, θα πρέπει να διαμορφώνονται ήδη συνθήκες συναίνεσης. Ναι μεν όλοι κάνουν πολιτική και στόχο έχουν να πάρουν το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος στην κάλπη, αλλά σημασία έχει στο τέλος και ποιο είναι το πρακτικό αποτέλεσμα απ’ αυτή τη διαδικασία. Αν είναι να διαλυθεί η χώρα για να αποδείξουν κάποιοι ότι είναι πιο ψηλοί από το μπόι τους, για παράδειγμα, τότε κάτι κάνουμε λάθος…
Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ ήταν μια καλή ευκαιρία για να διαμορφωθεί ένα νέο πολιτικό σκηνικό. Και δεν είναι ανάγκη να συμφωνούν όλοι σε όλα. Αλλά και δεν είναι ανάγκη να διαφωνούν και εκεί που τελικά συμφωνούν. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, πόση ενέργεια θα είχαμε γλιτώσει αν προχωρούσαμε νωρίτερα στα πρότυπα σχολεία. Και δεν έγιναν στην ώρα τους και «σκοτώθηκαν» οι κομματικοί στρατοί μεταξύ τους και ήρθε στο τέλος ο υιός Τσίπρα να αριστεύσει στις εισαγωγικές εξετάσεις για την είσοδο του σε ένα πρότυπο σχολείο και μπράβο του! Υπάρχουν σημεία για να συμφωνήσουν τα κόμματα και σημεία για να διαφωνήσουν. Δεν είναι ανάγκη να διαφωνούν για να διαφωνούν! Και για να το κλείσουμε αυτό το θέμα. Ας απαντήσουν ειλικρινά οι αριστεροί: Θα ήθελαν ή όχι να βρίσκεται ο Αλέξης Τσίπρας στη θέση του κ. Μητσοτάκη; Θα θεωρούσαν ή όχι επιτυχία της χώρας την ομιλία του Έλληνα πρωθυπουργού στο Κογκρέσο;
Εκλογές τον Σεπτέμβριο ή στο τέλος της τετραετίας; Θα λέγαμε ότι μεγαλύτερη σημασία έχει τι θα μας περιμένει μετά. Η πρωτιά της Νέας Δημοκρατίας και με διαφορά από το δεύτερο κόμμα είναι μία εγγύηση για την επόμενη ημέρα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποτελεί αυτή τη στιγμή το πιο ισχυρό χαρτί που έχει η χώρα στις σχέσεις της με τον υπόλοιπο κόσμο. Και η συναίνεση στα μεγάλα θέματα είναι αυτό που απαιτεί ο ελληνικός λαός. Οι ισορροπίες έχουν ήδη διαμορφωθεί. Ποιος θα τις διαταράξει;
Θανάσης Μαυρίδης
