Της Κατερινας Γαλανού
Οι αμύητοι στα «άχραντα μυστήρια» της Αριστεράς, και οι επιφανειακοί αναγνώστες όσων λένε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, είναι λογικό να μεταφράζουν λανθασμένα τα σήματα που ανταλλάσσουν οι «σύντροφοι» μεταξύ τους ενώ διαπραγματεύονται πως θα ξαναστήσουν, και κυρίως πως θα «διοικήσουν» το μαγαζί της Κουμουνδούρου.
Η παρουσία και παρέμβαση του Νίκου Βούτση στη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου του κομμουνιστογενή Αριστείδη Μπαλτά, δεν ήταν παρά ένα «συστημένο» γράμμα στην «ελβετική φρουρά» και στον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, που αξιώνουν την αναβάπτιση της μόνης και απόλυτης προεδρικής εξουσίας επιβάλλοντας αυστηρή… νηστεία στην αυτοκριτική και προσευχή για την επιτυχία της διεύρυνσης.
Ο ινστρούχτορας Νίκος Βούτσης ανέλαβε για λογαριασμό της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, η οποία είναι απρόθυμη να αφήσει τη «συνδιαχείριση» του 31,5% του «ΣΥΡΙΖΑ της αντιπολίτευσης» στους «νεοσσούς» και στους
«εισοδιστές», να σαλπίσει την αντεπίθεση.
Μην βιαστεί κανείς να φανταστεί τον Βούτση ,τον Φίλη, τον Τσακαλώτο να επιδίδονται σε δημόσια κριτική στον Πρόεδρο Τσίπρα για τα όσα ωραία προετοιμάζει σε βάρος τους με τον κωδικό « ΣΥΡΙΖΑ- Πράσινη Αριστερά».
Δεν τα κάνουν αυτά οι σύντροφοι της Αριστεράς γιατί έχουν βαθύ ενοχικό σύνδρομο μην τους πουν και κυρίως μην τους καταγγείλουν ως «υπονομευτές» και ενεργούμενα των αντιπάλων.
Οι εσωτερικές διευθετήσεις που φτάνουν μέχρι ξεκαθαρίσματα στο χώρο της Αριστεράς χαρακτηρίζονται από υψηλή τεχνική και αριστοτεχνική εκτέλεση. Ο Νίκος Βούτσης ως παλιά καραβάνα έδωσε ένα μικρό δείγμα ακονίζοντας μαεστρικά τη συλλογική μνήμη.
Αυτό που φάνηκε καθαρά είναι ότι η εσωκομματική αντιπολίτευση (ναι υπάρχει και ναι αντιδρά) θα κραδαίνει στον Αλέξη Τσίπρα την δήθεν «αυτοκριτική» ως το καλάθι με τα άπλυτα της διακυβέρνησης του.
Λέγοντας του εμμέσως ότι είτε θα συναποφασίζουν όπως παλιά, και ρίξουν όλοι μαζί τα λερωμένα να «τα πάρει το ποτάμι» διαφορετικά θα τα απλώνουν σιγά σιγά στην ταράτσα της Κουμουνδούρου για να τα βλέπουν όλοι και να θυμούνται.
Ποιος έσπρωχνε τον Τσίπρα να ρίξει την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου ενώ η χώρα κουτσά στραβά έβγαζε το κεφάλι από το νερό;
Ποιος έκανε «σταρ» της τραγωδίας του πρώτου εξαμήνου του 2015 και του τρίτου μνημονίου τον Γιάννη Βαρουφάκη.
Ποιος διάλεξε να συγκυβερνήσει (και μάλιστα δύο φορές) με τον Πάνο Καμμένο και τους Ανεξάρτητους 'Ελληνες αντί της Φώφης Γεννηματά και του Σταύρου Θεοδωράκη;
Ποιος μάζεψε στον ΣΥΡΙΖΑ το «πάτσουγορκ» Παπαχριστόπουλων, Θεοχαρόπουλων, Χρυσοβελόνηδων, Κοκαλαίων και λοιπών για να φτιάξουν μια ρέπλικα της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης;
Ποιος φωνάζει «πάρτε εμένα» για να σώσει την τιμή και την υπόληψη του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου και στέλνει «υπερασπιστές» του στην Προανακριτική τα πρωτοπαλήκαρα της προεδρικής φρουράς Τζανακόπουλο και Πολλάκη μαζί με τον πολιτικό γενίτσαρο Γιάννη Ραγκούση;
Αν και δεν είναι ακόμη τόσο εμφανές στο ΣΥΡΙΖΑ η ιαχή που ακούγεται είναι « ή αυτοί ή εμείς». Όμως αυτή τη φορά και οι «αυτοί» και οι «εμείς» είναι στο ίδιο στρατόπεδο.
