Από την πρώτη ημέρα δεκάδες άνθρωποι με ρωτούν «ποιος είναι πίσω από το liberal.gr». Γνωρίζοντας ότι αν τους έλεγα πως είμαι μόνος μου δεν θα το πίστευαν κι αν τους έλεγα ότι είναι οι αναγνώστες που μας διαβάζουν θα ξενέρωναν, αποφάσισα να τους απαντήσω με δύο ιστορίες.
Μία ημέρα, λοιπόν, στην μακρινή ανατολή, ένας ζητιάνος μπήκε απαρατήρητος στο παλάτι του βασιλιά και κάθισε στο τραπέζι όπου ήταν μαζεμένοι για το μεσημεριανό γεύμα ο βασιλιάς και οι αυλικοί του. Επειδή ο άνθρωπός μας κάθισε σαν να ήταν ένας από αυτούς, ουδείς τόλμησε να τον ρωτήσει ποιος ήταν και από πού αντλούσε το δικαίωμα να καθίσει σε εκείνο το τραπέζι.
Μέχρι που τον πρόσεξε ο βασιλιάς και τον ρώτησε ποιος ήταν. Αν ήξερε που βρισκότανε και αν ήταν κάποιος παράξενος σοφός, σαν κι εκείνους που από καιρό σε καιρό επισκεπτόντουσαν το παλάτι για να ανταλλάξουν την σοφία τους με λίγα χρυσά νομίσματα ή ακόμη χειρότερα με ένα πιάτο φαί.
-Όχι βασιλιά μου. Είμαι ανώτερος από τους σοφούς που αναφέρεις
- Ανώτεροι είναι μόνο οι αυλικοί μου, με τους οποίους κάθεσαι τώρα στο ίδιο τραπέζι μαζί τους.
-Είμαι ανώτερος από τους αυλικούς σου, βασιλιά μου.
- Ανώτερος; Ανώτερός τους είμαι μόνο εγώ.
- Είμαι ανώτερος κι από εσένα.
- Ανώτερος από εμένα είναι μόνο ο Θεός.
- Κι από τον Θεό είναι ανώτερος.
- Τι λες βλάσφημε. Δεν υπάρχει ανώτερος από τον Θεό. Δεν υπάρχει τίποτα πάνω από τον Θεό!
- Αυτό είμαι βασιλιά μου. Αυτό το τίποτα...
Λοιπόν, φίλες και φίλοι, υπάρχουν πράγματι πανίσχυροι προστάτες από πίσω μας. Δεν είναι ούτε ο Σαμαράς ούτε ο Βενιζέλος. Είναι αυτό το απόλυτα χαοτικό τίποτα. Αυτό που πραγματικά φοβάται η κάθε εξουσία.
Καταλαβαίνω ότι τώρα νιώθουν πανίσχυροι. Πιστεύουν ότι θα μείνουν στις καρέκλες τους για χρόνια. Μέχρι τα βαθιά τους γεράματα. Θα τους πω γι αυτό μία ακόμη ιστορία!
Ο ζητιάνος μας πήγε στο παλάτι ενός άλλου βασιλιά και ζητούσε επίμονα να μπει μέσα, υποστηρίζοντας ότι επρόκειτο για Καραβάν Σαράι κι όχι για την κατοικία του βασιλιά. Ήταν τόσο μεγάλος ο σαματάς που ο βασιλιάς αναγκάστηκε να κατέβει στην είσοδο.
- Τι φωνάζεις άνθρωπέ μου; Εδώ είναι το παλάτι, το σπίτι μου και όχι Καραβάν Σαράι.
- Ποιος έμενε πριν από εσένα βασιλιά μου;
- Ο πατέρας μου.
- Και πριν από τον πατέρα σου;
- Ο παππούς μου.
- Και πριν τον παππού σου;
- Ο πατέρας του παππού μου.
- Βλέπεις, λοιπόν, βασιλιά μου; Κόσμος πάει και έρχεται. Καραβάν Σαράι είναι...
Ποιος είναι πίσω από το liberal.gr. Είναι ο Θανάσης Μαυρίδης και έχει ποντάρει σε αυτό το εγχείρημα την μικρή του οικογενειακή περιουσία. Η εξουσία έχει στην διάθεσή της όλες τις αρχές και τις υπηρεσίες για να διαπιστώσει την αλήθεια!
Κυρίες και κύριοι θα σας το πω με τον πιο απλό τρόπο: Καλώς ή κακώς είμαι δίχως τις ισχυρές πλάτες ενός ισχυρού επιχειρηματία. Είμαι δημοσιογράφος και ήθελα να κάνω μια καθαρά δημοσιογραφική δουλειά. Δίχως προστάτες και νταβατζήδες. Ίσως έκανα λάθος. Ίσως έπρεπε να υποβάλω τα σέβη μου σε κάποιον μεγάλο της οικονομικής ή πολιτικής ζωής. Ίσως έπρεπε να γίνω τσιράκι των υπηρεσιών τους, μυστικών και φανερών. Ακόμη-ακόμη και ένα απλό τσιράκι που θα πουλάω τις υπηρεσίες μου σε πολιτικούς και επιχειρηματίες, όπως κάνουν διάφοροι γνωστοί «καλλιτέχνες», δημοσιογράφοι και «γελωτοποιοί». Προτιμώ να τα χάσω όλα και να μείνω σε τσαντίρι από το να γίνω ένα με δαύτους. Άλλωστε, δεν μεγάλωσα στην αυλή του Τζοχατζόπουλου ούτε και με έπιασαν ποτέ μαστουρωμένο σε κότερο με νεαρούς και νεαρές. Εντάξει;
Φούρναρης; Ναι! Καλύτερα φούρναρης! Στο μεταξύ, όμως, θα κάνω αυτό που είχα πάντα στο κεφάλι μου! Θα προσπαθήσω να δημιουργήσω ένα ανοικτό μέσο ενημέρωσης. Αν τα καταφέρω θα είμαι χαρούμενος. Αν αποτύχω θα είμαι και πάλι χαρούμενος! Η δουλειά δεν είναι ντροπή. Φούρναρης ή περιπτεράς. Ή ακόμη και πωλητής κουλουριών στον δρόμο. Η δουλειά δεν είναι ντροπή. Ντροπή είναι να μοιάζει κανείς με δαύτους…
Θανάσης Μαυρίδης
