Ο κ. Παππάς είναι ο άνθρωπος που πήγε στη Βενεζουέλα. Είναι ο άνθρωπος που χειρίστηκε αποκλειστικά το θέμα των τηλεοπτικών αδειών. Είναι ο άνθρωπος πίσω από τον μηχανισμό προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ στα social media. Είναι ο Νίκος του Αλέξη. Ο Νίκος βρίσκεται πάντα ένα βήμα πίσω από τον Αλέξη Τσίπρα. Ή μήπως ο Αλέξης Τσίπρας είναι εκείνος που μοιραία ακολουθεί τις επιλογές του Νίκου Παππά;
Οι μεγάλοι ηγέτες έκαναν πάντα τις δουλειές μόνοι τους και αυτό τους ξεχώριζε από τους περαστικούς της Ιστορίας. Είχαν συνεργάτες, αλλά ποτέ δεν τους άφηναν να τους επισκιάσουν, να αναλάβουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Αυτό που συμβαίνει με τον Αλέξη Τσίπρα και τον Νίκο Παππά είναι κάτι το ιδιαίτερο που είναι δύσκολο να το συγκρίνει κανείς με κάποια από τα γνωστά γεγονότα της Ιστορίας.
Ο Νίκος Παππάς και ο Αλέξης Τσίπρας είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Απλά ο Αλέξης Τσίπρας έχει αναλάβει τον ρόλο του πρωθυπουργού και ο Νίκος Παππάς εκείνον του εξ απορρήτου συμβούλου του. Θα μπορούσαν οι ρόλοι να είναι αντεστραμμένοι. Ο Νίκος να είναι ο πρωθυπουργός και ο Αλέξης ο εξ απορρήτων σύμβουλός του. Δεν θα είχατε δει την παραμικρή διαφορά.
Κάποιοι πιστεύουν ότι ο κ. Τσίπρας θα κερδίσει αν μπορέσει να απαλλαγεί από τον κ. Παππά. Ότι με αυτό τον τρόπο θα είναι σαν να απαλλάσσεται από όλες τις κακές επιλογές του υπουργού Επικρατείας. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι το θέλει αυτό ο κ. Τσίπρας, δεν μπορεί εν τέλει να το κάνει. Θα είναι σαν να πυροβολεί τον ίδιο του τον εαυτό. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι ο κ. Τσίπρας αναγκαστεί από το εσωτερικό του κόμματός του κι από τις εξελίξεις να αποχωριστεί τον επιστήθιο φίλο του, η πράξη αυτή θα αποδειχτεί ότι θα έχει τα στοιχεία της αυτοχειρίας. Δεν μπορεί ο κ. Τσίπρας δίχως τον κ. Παππά, όπως και ο κ. Παππάς δίχως τον κ. Τσίπρα. Από μία άποψη είναι συγκινητικό…
Τα όσα έχουν συμβεί το τελευταίο χρονικό διάστημα δεν είναι η Αποκάλυψη του Ιωάννη. Οι συμπεριφορές των κυρίων Τσίπρα και Παππά είναι σήμερα οι ίδιες με εκείνες που ήσαν και πριν δύο και πριν τέσσερα χρόνια. Εκείνο που έχει αλλάξει είναι η διάθεση του κόσμου απέναντί τους. Μέχρι χτες όλα όσα έκαναν ήταν «μαγκιά». Σήμερα αυτή η «μαγκιά» δεν περνάει.
Μήπως ήταν μυστικές οι σχέσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ με το καθεστώς της Βενεζουέλας; Δεν ήταν γνωστές οι δηλώσεις θαυμασμού του κ. Τσίπρα προς το καθεστώς του Τσάβες; Δεν ήξερε ο ελληνικός λαός ότι το ιδανικό του κ. Τσίπρα για την Ελλάδα ήταν η Βενεζουέλα του Τσάβες; Το ότι σήμερα κάποιοι πέφτουν από τα σύννεφα είναι ανεξήγητο…
Στο ταξίδι του κ. Παππά στη Βενεζουέλα υπάρχει, βέβαια, ένα ενδιαφέρον στοιχείο: Το γεγονός ότι ο κ. Νίκος Παππάς συνοδευότανε από επιχειρηματίες. Γενικά οι επιχειρηματίες είχαν πολλές επαφές με τον κ. Παππά. Αυτός είδε τους καναλάρχες, αυτός βλέπει τους επενδυτές. Ο κ. Παππάς φαίνεται ότι είναι ο άνθρωπος που έχει αναλάβει τις υψηλές επαφές της κυβέρνησης με το Κεφάλαιο. Σαν να λέμε ότι ο κ. Τσίπρας είναι επί των πολιτικών και ο κ. Παππάς επί των οικονομικών. Δεν θα μας παραξένευε αν ο σημερινός υπουργός Επικρατείας γινότανε υπερυπουργός Οικονομίας. Θα ήταν μία φυσιολογική εξέλιξη.
Η έξοδος του κ. Παππά από την κυβέρνηση είναι ένα σενάριο που συγκεντρώνει αυτήν τη στιγμή λίγες πιθανότητες. Ακόμη κι αν συνέβαινε, αυτό δεν θα ήταν αρκετό για να απαλλάξει τον κ. Τσίπρα από τις εγκληματικές επιλογές που έχει κάνει μαζί με τον κ. Παππά για τη χώρα. Το μόνο που θα μπορούσαν να κάνουν οι δύο αυτοί άνδρες θα ήταν να μας αδειάσουν τη γωνιά. Να πάρουν μαζί τους τα τρολ , τις αρρωστημένες φαντασιώσεις τους για την «επανάσταση» και τους... ταξικούς τους εχθρούς, τις αποσκευές με τα άπλυτα και να πάμε στο σπίτι τους. Ο κ. Παππάς και ο κ. Τσίπρας είναι στην πραγματικότητα το ίδιο πρόσωπο σε δύο ρόλους. Είναι το ίδιο συνυπεύθυνοι κι οι δύο για την αθλιότητα που ζούμε σήμερα.
Θανάσης Μαυρίδης
