του Γιάννη Παντελάκη
Αν κρίνουμε από τη τηλεθέαση του πρώτου ντιμπέιτ μεταξύ των εννέα υποψηφίων για την κεντροαριστερά (μικρότερη από 3%), το ενδιαφέρον της κοινωνίας είναι μάλλον περιορισμένο. Παρότι στην εποχή μας το ενδιαφέρον αυτό μπορεί να εκδηλώνεται και μέσα από άλλους διαύλους (ιδιαίτερα το διαδίκτυο αλλά όχι μόνο), είναι φανερό πως οι εξελίξεις αυτές φαίνεται ν'' αφορούν αθροιστικά λίγους από το σύνολο των ψηφοφόρων. Παρόλα αυτά, υπάρχουν κάποιοι που σίγουρα έχουν έντονο και μεγάλο ενδιαφέρον γι αυτές τις εκλογές. Οι κ.Τσίπρας και Μητσοτάκης.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία, έχουν κάθε λόγο για να έχουν στραμμένα τα μάτια τους στις εκλογές της 12ης και 19ης Νοεμβρίου. Για διαφορετικούς αλλά απόλυτα υπαρκτούς λόγους. Το ενδιαφέρον, δεν περιορίζεται μόνο στις ενδεχόμενες μελλοντικές κυβερνητικές ή άλλες συμμαχίες που μπορούν να συνάψουν τα δυο αυτά κόμματα με τον νέο φορέα, επεκτείνεται και πέρα από αυτή την παράμετρο. Αφορά κυρίως στις επόμενες εκλογές, οπότε και αν αυτές πραγματοποιηθούν και τον βαθμό επιρροής εν δυνάμει ψηφοφόρων των δυο κομμάτων εξουσίας από τον νέο φορέα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει κάθε λόγο να φοβάται την μεγέθυνση της εκλογικής επιρροής του νέου φορέα. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα ήταν το πρώτο θύμα του. Η μεγάλη δεξαμενή από την οποία θα προσδοκά να αλιεύσει ψηφοφόρους ο νέος φορέας, θα είναι αυτή των απογοητευμένων κυρίως ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Ψηφοφόροι κάθε είδους, πρώην παραδοσιακοί οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, ανέντακτοι που κινούνται μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και αριστεράς, υποστηρικτές της ανανεωτικής αριστεράς που γοητεύτηκαν στις τελευταίες εκλογές από τον ΣΥΡΙΖΑ, απογοητευμένοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ με ισχυρό το αντιδεξιό σύνδρομο και ελάχιστες πιθανότητες να επιλέξουν τη Ν.Δ., υποστηρικτές του λεγόμενου μεσαίου χώρου κ.ο.κ. Αν ο εκλεγμένος επικεφαλής της κεντροαριστεράς, καταφέρει να συσπειρώσει ψηφοφόρους πέρα από το στενό ακροατήριο των εκλογών του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ εχει σοβαρούς λόγους για ν'' ανησυχεί.
Κάτι ανάλογο ισχύει και για τη Ν.Δ. αν και εκεί ο προβληματισμός, αφορά σ'' ένα άλλο επίπεδο. Υπάρχουν αρκετοί ψηφοφόροι οι οποίοι δεν ανήκουν παραδοσιακά σ'' αυτήν, αλλά την επέλεξαν στις τελευταίες εκλογές του Σεπτεμβρίου με μια αντι-ΣΥΡΙΖΑ λογική. Και υπάρχει και σήμερα, ένα ποσοστό ψηφοφόρων με ανάλογα χαρακτηριστικά (δεν πρόκειται για παραδοσιακούς δεξιούς δηλαδή) οι οποίοι δεν βλέπουν αρνητικά την στήριξη του Μητσοτάκη αρκεί να απομακρυνθεί ο ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία. Ένα μικρό έστω δείγμα αυτών των ανθρώπων, καταγράφηκε στις εσωκομματικές εκλογές της Ν.Δ., όπου άνθρωποι από άλλους-εκτός Ν.Δ.- χώρους πήραν μέρος σ'' αυτές. Ο νέος φορέας, με ορισμένες προϋποθέσεις, μπορεί να λειτουργήσει ελκυστικά για τους ψηφοφόρους αυτούς και ν ανακόψει την πιθανή πορεία τους προς τη Ν.Δ.
Βέβαια, όλα αυτά θα έχουν κάποια αξία, αν ο επικεφαλής του νέου αυτού σχήματος καταφέρει να λειτουργήσει αφενός μεν ενωτικά στον ίδιο τον φορέα αθροίζοντας τις δυνάμεις όλων των εκφράσεών του, αφετέρου να δημιουργήσει την εικόνα ενός κόμματος το οποίο αποτελεί πραγματικά μια τρίτη λύση και θα δείχνει ένα τρίτο δρόμο. Για να επιτευχθεί αυτό (δεδομένου της απουσίας μιας ισχυρής προσωπικότητας που θα λειτουργούσε ελκυστικά), είναι απαραίτητη μια εναλλακτική πρότασης διακυβέρνησης της χώρας με συγκεκριμένα και σαφή χαρακτηριστικά και ορατές διακρίσεις από αυτές των δυο κομμάτων εξουσίας. Σ'' ένα μνημονιακό περιβάλλον μιας χώρας σε πολύπλευρη κρίση, κάτι τέτοιο μοιάζει θεαματικά δύσκολο…
